Συζήτηση με την μάνα...

Συζήτηση ανάμεσα σε εμένα- τη φοιτήτρια σε άλλη πόλη και την μάνα μου.
 
-Έλα μαμά... (βαριεστημένα)
-Που είσαι παιδάκι μου; Γιατί δεν σηκώνεις τα τηλέφωνα;!
-Ποια τηλέφωνα ρε μάνα;! Πριν 5 λεπτά με πήρες και μόνο τότε δεν απάντησα!
-Ναι, αλλά ξέρεις τι σκέφτηκα εγώ; Γιατί δεν είσαι στο σπίτι;
-Είχα πληροφορική..τώρα τέλειωσα!
-Δεν είχες σχολή;
-Είχα 9-12! Τα'παμε χθες!
-Και πότε έκανες πληροφορική;
-Ε, μετά τις 12...
-Τι πίνεις;
-Καφέ!
-Πάλι;!
-Τι πάλι; Πότε ήπια ρε μάνα;
-Χθες! Και μάλιστα δύο!
-Σήμερα είναι μια άλλη μέρα. Είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου.
-Έφαγες τίποτα το πρωί ή νηστική τον πίνεις;
-Έφαγα! (μούσια...)
-Τι;
-Μακαρόνια με τυρί!Ωχού!Σε κλείνω!
-Κάτσε παιδάκι μου!
-Ε, τι άλλο πια;
-Θα πας στο σπίτι τώρα;
-Όχι ακόμα. Θα κάνω καμιά βόλτα.
-Μόνη σου; Να προσέχεις!
-Μη μου δώσουν καραμέλες;
-Αχ, εσύ δε ξέρεις! Ο κόσμος είναι κακός!
-Και τι καλά που κάνει!
-Και πρόσεχε μην σε πατήσει κανά αυτοκίνητο! Εκεί πέρα τρέχουν σαν τρελοί!
-Αμάν ρε μάνα! Λες και εκεί κυκλοφορούν κάρα σε χωματόδρομους! Δηλαδή ΕΛΕΟΣ!
-Χθες τι ώρα γύρισες;
-Αργάμιση!
-Λέγε παιδάκι μου!
-Δε ξέρω ρε μάνα! Δεν είχα και το ρολόι στο χέρι!
-Κι ήπιες;
-Όχι, κοιτούσα τους άλλους που πίνανε.
-Τι ήπιες;
-Μπύρα!
-Μία;
-Ίσον καμία.
-Αχ, πρόσεχε παιδί μου. Είσαι μικρή ακόμα!
-Ναι, μόλις που περπάτησα! 19 είμαι!
-Παιδάκι είσαι ακόμα!
-Ναι, αγνό και αμόλυντο.
-Το μεσημέρι τι θα φας;
-Τα πόδια μου.
-Δεν έβγαλες τίποτα να ξεπαγώσει;
-Όχι, έφυγα βιαστικά για να πάρω το λεωφορείο.
-ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΦΑΣ;
-Λες να μη βρω κάτι να φάω σε ολόκληρα τα Γιάννενα,τη τρέλα μου μέσα;
-Δηλαδή τι; Θα φας έξω;
-Να το πάρω στο σπίτι λες;
-Πρέπει να αρχίσεις να μαγειρεύεις παιδάκι μου!
-Δε φτιάχνω μακαρόνια, αυγά και κάτι άλλα;
-Πρέπει να μάθεις και τίποτα άλλο!
-Δε γίνεται. Εγώ είμαι άνθρωπος του πνεύματος- ενίοτε και του οινοπνεύματος. Με την μαγειρική δε το'χω. Δε γίνεται να'μαστε σε όλα καλοί, ξέρεις τώρα...
 -Καλά, πρόσεχε τώρα που μιλάς στο κινητό! Μπορεί να σε χτυπήσει αμάξι!
-Ναι, γιατί οδηγώ κιόλας...
-Μπορεί να σε πατήσουν παιδάκι μου αν περάσεις βιαστικά το δρόμο!
-Κοιτάζω τα φανάρια ρε μάνα!
-Α! Φόρεσες κασκόλ στο λαιμό, όπως σου είπα;
-Τι λες ρε μάνα! Οκτώβρη μήνα θα κυκλοφορώ εγώ με το κασκόλ; Εδώ δε το φοράω το Γενάρη!
-Αφού έχεις ευαισθησία στο λαιμό!
-Εμένα έτσι μου αρέσει!
-Ζακέτα έχεις μαζί σου;
-Μάνα δεν σε πιάνω, χάνω το σήμα!

Η συζήτηση του παραλόγου!