Dance me to the end of love...

Πάνε τρία χρόνια σχεδόν από τη γνωριμία μας.Φαντάζομαι,ότι θυμάσαι ακόμα την πρώτη μας συνάντηση. Άλλωστε,ήταν τόσο επεισοδιακή.Πάντως,εγώ τη θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια.Τότε,το μόνο που υπήρχε ήταν κακία και αδιαφορία.Από κει και πέρα,η ανθρώπινη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε εσένα κι εμένα,πέρασε από διάφορα στάδια.Στην αρχή, ήμαστε εχθροί,ύστερα εμφανίστηκε η συμπάθεια και στο τέλος ερωτεύτηκαμε δυνατά και όμορφα.

Χριστέ μου, πόσο σε αντιπάθησα στην αρχή!Με εκνεύριζε η αυταρέσκεια και ο ναρκισσισμός σου.Ο τρόπος που γελούσες και μιλούσες,μου προκαλούσε αηδία.Οι περισσότεροι όμως σε έβρισκαν τουλάχιστον καταπληκτικό.Τα θηλυκά σε θαύμαζαν,ενώ,τα αρσενικά σε φθονούσαν Προσωπικά,δεν έβρισκα τίποτε το υπέροχο και το εξαιρετικό επάνω σου.Δεν δίσταζα να σε ειρωνεύομαι και να υπονομεύω τα λεγομενά σου με κάθε-γνωστό-τρόπο.Βέβαια,κι εσύ δε με συμπάθησες ιδιαίτερα.Ή ίσως δεν με πρόσεξες καν.Άλλωστε,ήμουν μία από τις πολλές.Τις πάρα πολλές.Θυμάμαι ότι,εκείνη την περίοδο δεν μιλήσαμε ποτέ ήρεμα και σοβαρά.Μπορεί ο τόνος της φωνή μας να ήταν πάντοτε ήπιος,ωστόσο τα λόγια μας ήταν από τα χειρότερα που ξεστομίσαμε ποτέ και οι δυό μας.

Όμως,οι σχέσεις μας δεν άργησαν να βελτιωθούν.Πιθανώς,ο ένας άρχισε να γοητεύεται από τη διαφορετικότητα του άλλου.Σιγά-σιγά,αρχίσαμε να συζητάμε για θέματα ποικίλου ενδιαφέροντος.Γρήγορα κατάλαβα,ότι οι απόψεις σου δεν ήταν και τόσο ηλίθιες.Συνειδητοποίησα,ότι ήσουν μορφωμένος κι έξυπνος.Ότι δεν ήσουν και τόσο ρηχός,τελικά.Αυτό μου άρεσε.Μαλώναμε βέβαια πότε-πότε,όμως λιγότερο από πριν. Στο τέλος κάθε συζήτησης και κάθε καυγά,ένα πράγμα θυμόμουν από εσένα.Τα μάτια σου και μόνο αυτά.

Ύστερα,ερωτεύτηκαμε παράφορα και δεν αργήσαμε να βρεθούμε μαζί.Κι έκτοτε, προσπαθούμε.Απλώς,προσπαθούμε για το καλύτερο.Πόσο εύκολο όμως είναι να κρατηθεί μια σχέση ανάμεσα σε δυο διαφορετικές-αλλά έντονες παρ'όλα αυτά- προσωπικότητες;Αυτά που μας χωρίζουν,είναι περισσότερα από αυτά που μας ενώνουν. Η σχέση μας είναι σαν το tango.Δύο βήματα μπροστά κι ένα πίσω.Εξ αρχής,ήσουν για εμένα κάτι το άγνωστο και συνάμα το ξεχωριστό.Δεν μου ήταν εύκολο να σε κατανοήσω.Στην αρχή, δεν μπορούσα να σε αγγίξω καν.Ήσουν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα.Γνωρίζω,ότι κι εγώ ήμουν το ίδιο για εσένα.Δεν είναι πολύ παράξενο,λοιπόν; Γνώριζα από παλιά-κι εντελώς βιωματικά- για την έλξη των ετερωνύμων.Όμως, αυτό που συνέβη με εσένα είχε ξεπεράσει κάθε όριο,ακόμη και για τα δικά μου δεδομένα.Όπως εύστοχα έχεις πει,είσαι το νερό κι είμαι η φωτιά.Ίσως να είμαστε όντως κάπως έτσι.Όσο ξεχωριστά και αν είναι και τα δύο, το ένα χωρίς το άλλο χάνουν κάτι από την αίγλη τους.Δεν νομίζεις;Πάνε 2,5 χρόνια που είμαστε μαζί,όμως δεν ήταν ρόδινη η κατάσταση.Συχνά,μαλώναμε και χωρίζαμε.Όμως, πάντοτε τα ξαναβρίσκαμε. Γιατί, πάντοτε ή με περίμενες ή σε περίμενα σε ένα γνωστό ή άγνωστο μέρος. Γιατί, είναι σαν να μην μπορούμε να αντέξουμε και να πορευτούμε πια χώρια.

Κι όντως.Τώρα πια μου είναι τόσο δύσκολο να φανταστώ τη ζωή μου,χωρίς εσένα. Χωρίς το βλέμμα,το χαμόγελο,τη χροιά της φωνής σου.Χωρίς τις χρυσές στιγμές και τις διαμάχες μας.Χωρίς την αγριότητα που σε διακατέχει,όποτε γίνεσαι έξω φρενών μαζί μου. Χωρίς το έξυπνο humor σου,την μελαγχολία που σε πιάνει καμιά φορά.Ακόμα και οι πληγές, ακόμα και αυτές είναι ταιριαστό κομμάτι της δικής μας ξεχωριστής ιστορίας. Ξέρω πια, ότι αυτό που μας συνδέει είναι κάτι παραπάνω από έρωτας.Φυσικά και σε ερωτεύτηκα δυνατά και αληθινά και όπως δεν είχα ερωτευτεί ποτέ.Από κει και πέρα όμως, όσο σκληρή και αν έχω φανεί μαζί σου,όσες κουβέντες που πληγώνουν κι αν έχουμε αντάλλαξει κατά καιρούς,αναγνωρίζω τι υπήρξες για εμένα.Με όσους πρέπει, δεν είμαι αχάριστη.Το ξέρεις.Υπήρξες για εμένα ο πιο πιστός φίλος και σύντροφος.Αν είχα αδερφό,δεν πιστεύω ότι θα ήμαστε πιο κοντά, από όσο είμαστε εμείς.Σου έχω εξομολογηθεί πολλά,που άλλος κανείς δεν τα γνωρίζει και δεν θα τα μάθει ποτέ. Ξέρεις για καταστάσεις νέες και παλιές, για άτομα, για συναισθήματα.Κι εγώ όμως ξέρω τόσα για σένα.Και χαίρομαι γι'αυτό.Χαίρομαι που με άφησες αργά και με υπομονή να σε μάθω ωστέ να είμαι σε θέση πια να λέω,πως σε ξέρω πάρα πολύ καλά.

Πόσα δεν ανακαλύψαμε μαζί;Άραγε, θυμάσαι πόσο όμορφα έχουμε περάσει μαζί;Είμαι σίγουρη ότι θυμάσαι.Μη ξεχάσεις ποτέ,σε παρακαλώ.Σου έμαθα να ακούς Χατζιδάκι και να διαβάζεις ποίηση.Αγκαλιά διάβασαμε θεατρικά έργα και παρακολουθήσαμε θεατρικές παραστάσεις.Μαζί αρχίσαμε να ψαχνόμαστε βλέποντας κουλτουριάρικες και ακαταλαβίστικες ταινίες.Εσύ μου έμαθες να παίζω καλύτερα κιθάρα,αφού ποτέ δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα,κι εγώ σου έμαθα να παίζεις πιάνο και αρμόνιο,αφού δεν είχες ασχοληθεί καν.Μαζί διάβασαμε μυθιστορήματα,μαζί μελετήσαμε για τις πανελλήνιες, μαζί διαλέξαμε επίπλωση για το φοιτητικό σου σπίτι και μαζί το διακοσμήσαμε. Αργότερα, μαζί ψαχτήκαμε σε σχέση με τη φιλοσοφία και τη θρησκεία,μαζί πήγαμε εκδρομές και θαυμάσαμε τη φύση,καθώς και διάφορα αξιοθεάτα.Ουσιαστικά, μαζί εξελιχθήκαμε και μεγαλώσαμε.

Πόσα δεν υποφέραμε και δεν αντέξαμε μαζί;Πριν από κάθε παράσταση,ήσουν στην κουίντα και μου χαμογελούσες. Μετά τις πανελλήνιες, σε περίμενα στο παρκάκι μας,κοντά στο σχολείο.Όσα χρόνια είμαστε μαζί,βιώσαμε θανάτους,άνθρωποι ήρθαν κι έφυγαν,σημειώθηκαν έρωτες,καυγάδες,προσβολές. Κι εμείς ήμαστε πάντα μαζί. Ή έστω...σχεδόν πάντα.

Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα είσαι εδώ ή για πόσο θα είμαι εγώ.Δεν είμαι σίγουρη για το πόσο θα προχωρήσουμε ακόμα μαζί.Δεν θεωρώ, ότι η σχέση μας είναι διαλυμένη ή ότι έχει καταντήσει μιαν άρρωστη εξάρτηση ή μια βαρετή συνήθεια,όπως υποστηρίζουν ανοιχτά κάποιοι άσχετοι-ευτυχώς ελάχιστοι-.Απλώς,το χάσμα που υπάρχει ανάμεσά μας,θα είναι πάντοτε αγεφύρωτο.Έχουμε κάνει και οι δύο πολλές υποχωρήσεις και θα κάνουμε και άλλες.Ωστόσο, κάποια στιγμή θα τις σταματήσουμε,εξ αιτίας του υπέρμετρου εγωισμού μας.Ξέρουμε και οι δύο πόσο άσχημα περνάμε,όταν δεν είμαστε μαζί.Αυτοκαταστρεφόμαστε,έτσι για να τιμωρούμαστε. Κι όμως,το αισθάνομαι.Θα σε περιμένω για πολύ καιρό ακόμα,ίσως και χρόνια,σε μια γνωστή ή άγνωστη,φανερή ή κρυφή,φωτεινή ή σκοτεινή γωνιά με ένα χαμόγελο κι έτοιμη να σου ψιθυρίσω τα λόγια που θέλεις και αγαπάς να ακούς.
Μη ξεχνάς,μωρό μου. Δεν μπορείς να πεις ότι αγαπάς αρκετά έναν άνθρωπο,αν δεν αγαπήσεις την ταπείνωση,τον εξευτελισμό και την αθλιότητα του.Είμαι εδώ και για τις καλές και για τις κακές στιγμές σου. Και τις αγαπάω όλες το ίδιο. Εσύ ξέρεις.



Είμαι τόσο σίγουρη,ότι πάντα θα θυμάσαι.
Dance me to the end of love...
Σ'αγαπάω ρε, γαμώ το κεράτο μου.
Σ'αγαπάω τόσο πολύ.
Όχι όσο στην αρχή. Τώρα περισσότερο.