Με αφορμή την κατάληψη...

Iσχυριστήκατε πως κάνατε κατάληψη τη Δευτέρα, προκειμένου να τιμήσετε την μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και πως τη συνεχίσατε τη Τρίτη για αιτήματα που αφορούσαν τις δομές του σχολείου. Σήμερα, το σχολείο άνοιξε και σας κακοφάνηκε, όπως είπατε, που οι καθηγητές επενέβησαν και έτσι δεν συνεχίστηκε η κατάληψη. Το σχολείο το κάνατε φύλλο και φτερό και γελούσατε χαιρέκακα με το -πολύ δύσκολο- κατόρθωμά σας. Έτσι μπράβο, καλά κάνετε και γελάτε. Καταφέρατε επίτελους να μας αποδείξετε πως καθόλου δεν διαφοροποιήστε από τα ζώα. Δεν διαθέτετε δηλαδή μυαλό, αλλά ούτε και γλώσσα θαρρώ, καθώς συνήθως συννενοείστε με άναρθρες κραυγές.

Θα έπρεπε, πρωτίστως, να ντρέπεστε, που για να χάσετε μάθημα, παραστήσατε τάχα μου, πως λυπάστε και θρηνείτε για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Φτιάξατε ένα πανό και γράψατε ''Κατάληψη για τον Αλέξη'' και κάτι έγινε. Τη δολοφονία αυτή, την εκμεταλλεύτηκαν πολλοί, αλλά εμείς δεν θα έπρεπε να το κάνουμε αυτό, ρε πούστη μου. Νέα γενιά, σου λέει ο άλλος. Ελπίδα, του'ρχεται κατά νου, ελεύθερη σκέψη, ωραίες αντιλήψεις, όχι δέκα μαλακίες στη σειρά, μόνο και μόνο για να χαθούν 20 ή 30 ώρες μαθήματος και ύστερα να γκρινιάζετε κιόλας, που πέφτουν τα διαγωνίσματα αντάμα. Ε, κάποτε πρέπει να εκτελεστεί και το θλιβερό αυτό καθήκον.

Όσο για τα αιτήματα σας , τη δεύτερη μέρα; Του κώλου. Σας φταίει το νερό που μυρίζει χώμα, σας φταίνε τα παγκάκια, απαιτείτε το κυλικείο να πουλάει μπύρες. Ρε ξυπνήστε! Δεκαεφτά χρονών είμαστε, όχι γυμνασιόπαιδα, για να λέμε για τις τυρόπιτες. Του χρόνου, σου λέει, θα πάμε πανεπιστήμιο, οι αρσενικοί θα πάνε στο στρατό, θα βγούμε εν πάση περιπτώσει στην κοινωνία. Δεν γίνεται να τα παίρνουμε όλα στον χαβαλέ, πάρτε το χαμπάρι. Υπάρχουν λόγοι σοβαρότατοι, για να κάνουμε και αυτή τη στιγμή ακόμα κατάληψη. Λόγοι με τους οποίους θα είχαμε στο πλάι μας και καθηγητές και γονείς και δεν θα τρέχατε να αμπαρωθείτε στο κτίριο κάθε φορά που ο λυκειάρχης έκανε ένα βήμα προς το μέρος σας. Τι; Δεν βρίσκατε ούτε έναν; Τι στο πέος πια; Εκτός τόπου και χρόνου είστε; Παιδεία, εξεταστική, οικονομία, ακόμα και για το συνταξιοδοτικό το γονέων μας θα μπορούσαμε να οργανώσουμε πορεία, όπως έγινε και στο εξωτερικό.

Σαν ζώα που είστε διαλύσατε και το σχολείο όπως προανέφερα. Κάψατε την ελληνική σημαία,πετάξατε τις εικόνες Του Χριστού που δέσποζαν πάνω από τον πίνακα, σπάσατε και κάψατε θρανία και πόρτες, βάψατε τοίχους, σκίσατε βιβλία, ξηλώσατε τα παγκάκια, σπάσατε τις βρύσες, διαλύσατε υπολογιστές. Και εγώ ένα θα σας πω. Οι γονείς σας τα ξέρουν αυτά και δεν ντρέπονται για τα μούτρα σας; Ή μήπως είναι ίδιοι με εσάς; Κανένας σεβασμός προς την πατρίδα σου, προς τη θρησκεία (που ακόμα και δική σου να μην είναι, υπάρχει το δικαίωμα της ανεξιθρησκείας), σε δημόσια περιουσία; Είχατε από το σχολείο παράπονα; Τι σκατά ρε μαλακισμένα; Το κτίριο και καινούριο και καθαρό και άψογο, προαύλιο μεγάλο, γήπεδα και τα ρέστα, γυμναστήριο, θεατρικά δρώμενα, υπολογιστές, εργαστήρια, η πλειονότητα των καθηγητών ικανή. Τι άλλο θέλετε; Έχετε πάει, πάνω, σε ορεινά χωριά, να δείτε τι παίζει; Εκεί είναι τα γούστα!

Είσαι εξοργισμένος και εγώ ρε παιδί μου, σε καταλαβαίνω, γιατί και εγώ κάπως έτσι νιώθω. Όμως, έτσι, τι θα καταφέρεις; Τη Διαμαντοπούλου, μωρό μου, δε θα τη βλάψεις, όσα και να κάψεις, όσα και να σπάσεις. Εμείς θα τα αντικαταστήσουμε, εμείς θα τα πληρώσουμε, μαθητές και καθηγητές μαζί. Γιατί τόσο μένος προς τους καθηγητές ρε φίλε; Δε βλέπεις τι γίνεται; Θύματα είναι και αυτοί και εμείς θύματα, ακόμα περισσότερο. Οι εποχές είναι δύσκολες, θα στο λέω πάντα και ας μην με ακούς. Θα τραβήξουμε πολλά ακόμα, για αυτό και ως έθνος, ενωμένοι πρέπει να'μαστε και όχι να σκάβει ο ένας το λάκκο του άλλου. Το υπουργείο δεν το βλάπτεις έτσι ούτε και το βάζεις σε σκέψεις για το αν οι επιλογές που'χει κάνει είναι σωστές.
Μάγκες αν ήμαστε, θα οργανωνάμε τα σχολεία, πανελλαδικώς, καταλήψεις με κοινά και σοβαρά αιτήματα και θα κάναμε πορείες άνα πόλεις. Αλλά, μπα. Εδώ είναι Ελλάδα. Eδώ, δεν συνεννοείσαι με το γείτονα, θα συννενοηθείς και πανελλαδικά; Φασκελοκουκούλωστα!

Εσείς και εγώ δηλαδή, επαναστάτες δεν είμαστε και καταλάβετε το. Επαναστάτη του καναπέ θα μπορούσα να σε πω. Πώς σκατά είσαι επαναστάτης; Επαναστατείς με το κινητό,το msn και το WESC πουλοβεράκι; Καλά, τράβα στη γωνία και δες αν έρχομαι. Ή μήπως έτυχε και ακούσατε Άσιμο και ξάφνου γίνατε αναρχικοί και αντεξουσιαστές; Έλα, μην δουλευόμαστε. Ο επαναστάτης δεν είναι έννοια απλή. Αν δεν ζεις και δε σκέφτεσαι ελεύθερα, δεν μπορείς να επαναστατήσεις. Στο κάτω-κάτω οι περισσότεροι βολεμένοι είμαστε. Δεν είναι απλό πράγμα, να τα βροντήξεις όλα και να πεις, θα πάω κόντρα στο σύστημα, θα το επιτάξω προτού με υποτάξει. Δύσκολα λόγια αυτά και επικίνδυνα. Πρέπει να'χεις μια τρέλα, μια σχιζοφρένεια, -δε στο κρύβω- για να τα πεις αυτά και να τα εννοείς. Άλλωστε, το νιώθεις, πως τίποτε δε θα βγει και δεν μπαίνεις καν στο κόπο να προσπαθήσεις.

Ώρες-ώρες μωρέ, με τρομάζει αυτή η σιωπή του λαού και η ηλίθια στάση του απέναντι σε όσα συμβαίνουν. Ρε Έλληνα, συνεχώς γκρινιάζεις και παραπονιέσαι μα όλο ΝουΔου και πράσινο ήλιο ψηφίζεις. Και μη μου πεις πως ελπίζεις στο σοσιαλισμό, γιατί θα πηδήξω από το παράθυρο. Συνεχώς, παραπονιέσαι, ωστόσο την προεκλογική περιόδο, πάντοτε επικρατεί διχόνοια ανάμεσα σας και σφάζεστε σαν τους μαλάκες. Με φοβίζει που δεν βλέπετε τις συνέπειες όλων αυτών, που δεν σκέφτεστε τι θα ακολουθήσει, που δεν κοιτάτε πως θα σωθεί η πατρίδα αλλά ο εαυτούλης σας, που περιμένετε από ένα Λαζόπουλο να σας αφυπνίσει. Ποιος ξέρει όμως; Ο λαός πάντα επαναστατεί. Φωνή λαού, οργή Θεού και τα σχετικά. Και ίσως μετά τη σιωπή, να ακολουθήσει η μεγάλη έκρηξη...


*Απορώ αν βγαίνει νόημα. Είχα νεύρα όταν τα'γραφα.