Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Πότε άστρα,πότε άκρη της αβύσσου...

Δε μπορώ να μη μιλάμε
και να σε βλέπω να'χεις μούτρα για λόγους ανόητους.
Σκέψου λίγο!Τόσα χρόνια γνωριζόμαστε.
Σε ξέρω και με ξέρεις πολύ καλά.
Δεν μπορούμε ούτε καν να κρυφτούμε πια ο ένας από τον άλλον.
Είσαι ξεχωριστός για μένα. Αν αυτό,δηλαδή,θες να ακούσεις.
Έχω ζήσει μαζί σου μερικές από τις ομορφότερες
και μερικές από τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου.
Eίσαι αυτός που πάντοτε με κατακρίνει -αρκετές φορές και άδικα-,
εκείνος που με βρίζει και με ειρωνεύεται,
αλλά κι εκείνος που στα ζόρια στέκεται δίπλα μου βράχος.
Δε σ'έχω αδικήσει, όσο και αν το πιστεύεις.
Μόνο που εσύ δε θα καταλάβεις ποτέ τι ακριβώς σημαίνεις για μένα.
Χάνεσαι μωρέ ώρες-ώρες μες το τεράστιο εγώ σου και δε βλέπεις τίποτα άλλο.

Και όλες αυτές οι μαλακίες γίνονται, επειδή ένιωσες ''κάτι'' για μένα.
Τραβάει χρόνια όμως αυτό. Πρέπει να πάμε παρακάτω.
Αλλά μαζί να προχωρήσουμε, όχι χωριστά.
Κι εγώ νιώθω κάτι για σένα! Κάτι άλλο όμως.
Εντάξει. Δε σε βλέπω έτσι. Δεν μπορώ! Όχι τώρα.
Και; Δεν είναι λόγος αυτός για να χαλάσουμε την μεταξύ μας σχέση.
Γιατί αυτό που έχουμε εμείς οι δυο, είναι πιο σημαντικό από κάθε είδους γκομενιλίκι.

Ξέρεις τι; Μοιάζουμε εμείς οι δυο κατά βάθος.
Γι'αυτό και με συγχωρείς πάντα.
Γι'αυτό και σε καταλαβαίνω πάντα.
Και σε θαυμάζω πολύ. Αλήθεια.
Με γοητεύει ο τρόπος που σκέφτεσαι
και με διασκεδάζει ο τρόπος που αντιδράς.
Λατρεύω τη φωνή σου, όταν τραγουδάς.
Μ'αρέσει που μετά τους τσακωμούς μας
με παίρνεις αγκαλιά
και αρχίζουμε να καθησυχάζουμε ο ένας τον άλλο.
Γουστάρω που συχνά καταλαβαίνεις τι σκέφτομαι
προτού μιλήσω και που πάντοτε καταλαβαίνεις τα αστεία μου
και γελάς μ'αυτά.
Μ'έχεις αποκαλέσει πολλές φορές ''επιπόλαιη'' και ''ελαφρόμυαλη''
ή ''δήθεν φεμινίστρια'', ''γλωσσοκοπάνα'' και ''φλου'',
αλλά ποτέ δε με βρήκες ασυνήθιστη ή περίεργη ή τρελή
όπως συνήθως με λένε οι υπόλοιποι.
Ξέρω ότι είδες κάτι άλλο στη ψυχή μου,
που το'χουν δει μόνο 3-4 άνθρωποι ως τώρα.
Το ξέρω, το έχω νιώσει.

Θυμήσου λίγο την τελευταία μας συνάντηση.
Δεν πάει και πολύς καιρός.
Είχαμε βγει και καταλήξαμε λιώμα στο σπίτι σου.
Συζητήσαμε για ''τα δικά μας'' και
ως συνήθως καταλήξαμε σε καυγά.
Τελικά, έβαλες να παίξει ένα τραγούδι
και μ'αγκάλιασες -σήμανε η συμφιλίωση.
Το ''Αυτή η νύχτα μένει'' ήταν.
Από τους πρώτους στίχους με έπιασαν τα κλάμματα.
Δεν σε κοίταζα, θα γινόμουν χειρότερα.
Κι εσύ ήσουν σκεφτικός.
Είχες ανάψει ένα τσιγάρο και κοιτάζες κάπου...
σε κάτι που εγώ δεν μπορούσα να δω.
Ρε πούστη μου, είναι το γαμώτο που δε σε ζω.
Και μου λείπεις πολύ και σ'έχω και ανάγκη.
Κι είναι και τρία χρόνια τώρα που βρισκόμαστε αιώνια στο ίδιο σημείο,
σαν παγιδευμένοι στο ίδιο αδιέξοδο.
Κι είναι και αυτά που μου χρωστάς και σου χρωστάω.

Αν ήμουν πιο ήρεμη θα σου τηλεφωνούσα απόψε.
Αλλά δεν μπορώ.
Ίσως αύριο να'ναι καλύτερα.

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο



Σ'αγαπώ.
Όχι όπως θα ήθελες, ούτε όπως θα ήθελα.
Σ'αγαπώ όπως μπορώ και όσο μπορώ.
Σ'αγαπώ όσο αντέχω.

Στο Σταμάτη.
Μου λείπεις βλάκα!

3 σχόλια:

  1. Ξερεις ειναι περιεργο που μερικες φορες καταλαβαινεις αν ο αλλος γραφει με ειλικρινεια η ψευτικα απο τροπο που γραφει. Χωρις να τον ξερεις, χωρις να τον εχεις γνωρισει η δει ποτε. Απο τον τροπο που γραφει, απο τον τροπου που συντασσει, απο τις λεξεις, τα κομματα, ολα αυτα. Ποτε δεν θα πιστευα οτι ο γραπτος λογος μπορει να γινει τοσο ξεκαθαρος σχετικα με την αληθεια η το ψεμμα ενος πραγματος.
    Και η αληθεια ειναι οτι με αγγιξες βαθεια αποψε, οχι απο καποια λυπη η απο συμπονοια αλλα απλα ετσι, επειδη ενιωσα αυτη την ατοφια ειλικρινεια που εχουν οι ανθρωποι που μιλανε ειλικρινα και δεν ντρεπονται να μιλησουν για αυτο που πραγματικα σκεφτονται.
    Και ειναι λιγο γελοιο να σου πλεκω εγκωμιο ειλικρινειας ενω εσυ λες τον πονο σου αλλα ειναι κατι που μου βγηκε ασυναισθητα και επρεπε να γραφει αφου δεν μπορει να ειπωθει.

    "Σ'αγαπώ.
    Όχι όπως θα ήθελες, ούτε όπως θα ήθελα.
    Σ'αγαπώ όπως μπορώ και όσο μπορώ.
    Σ'αγαπώ όσο αντέχω."

    Υπαρχει μια φριχη αποδοχη μιας καταστασης σε αυτη την κουβεντα που θα μου κακοφαινοταν επειδη φανταζει μοιρολατρικη αλλα δεν ηταν αυτο τελικα που μου αφησε...Υπαρχει μια ειλικρινεια απιστευτης βαναυσοτητας σε αυτη την φραση, που δεν ξερω αν θα μπορουσε να ειπωθε ποτε face to face. Αν μου το ελεγε μια κοπελα που ειχα δει ερωτικα καποια στιγμη της ζωης μου θα ηταν σαν να ετρωγα εναν τεραστιο ογκολιθο κατευθειαν στο προσωπο. Δεν θα εμενε τιποτα απο εμενα. Ειναι απιστευτα σκληρο για εναν ερωτευμενο να μην ανταποκρινεται ο αλλος στα συναισθηματα σου. Και παρολα αυτα να αναγκαζεσαι να ζεις την ζωη σου βλεποντας τον τακτικα. Αλλα παρολα αυτα αν μου τα ελεγε μια κοπελα αυτα πραγματικα πιστευω οτι θα την αγκαλιαζα με ολη την τρυφεροτητα που θα μπορουσα να εχω. Γιατι θα ηταν τοσο αφοπλιστικα ειλικρινης οπως εισαι και εσυ τωρα.

    (συνεχιζω απο κατω γιατι μαλλον δεν θα παρει ολο το σχολιο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. (συνεχεια)

    Τελικα μερικες φορες πιστευω οτι αυτο που μας εκνευριζει στους αλλους ειναι αυτη η αποφυγη του να μιλησουν ξεκαθαρα, ντομπρα, ανοιχτα, με ειλικρινεια. Πιο πολυ εκνευριζει αυτο παρα το οχι που θα λαβουμε.

    Μπραβο ρε συ για την ειλικρινεια σου. Με αγγιξες παρα πολυ με αυτη την ροη συναισθηματων και σκεψεων. Ειναι τυχερος μαλλον ο φιλος σου ακομα και αν δεν σε εχει με τον τροπο που επιθυμει. Καποια στιγμη θα το κατανοησει, ισως θελει χρονο, ειναι δυσκολες αυτες οι καταστασεις, θελουν υπομονη και επιμονη και απο τους δυο ανθρωπους. Τι να κανεις? Ο θεος ερως δεν ρωταει οταν πεταει τα βελη του. Και μας κανει την ζωη πιο δυσκολη αλλα και πιο ενδιαφερουσα.

    Να μου εισαι καλα! Τα φιλια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα καταλήξω και εγώ στο ίδιο με τον Αλχημιστή!!

    Ο Σταμάτης είναι πολύ τυχερός που έχει κάποια να τον αγαπά έτσι!!Δεν έχω κάτι να πω μιας και δεν ξέρω κάτι ετσι αλλά μόνο από την κακή του πλευρά!!Σου εύχομαι να είστε πάντα μαζί και το ελπίζω!!

    Σε καληνυχτώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.