Μια συζήτηση που θέλω πολύ να την κρατήσω στο μυαλό μου και τις αναμνήσεις μου.
Άρη είσαι ο αγαπημένος μου συνθέτης, αλήθεια!
-Άρη, Άρη, Άρη!
Α-Όχι, όχι όχι...
-Μα, δε σου είπα τι θέλω!
Α-Ναι,δε χρειάζεται...
-Κι όμως! Στο όνομα της φιλίας μας και της μεγάλης σου καρδιάς σου ζητώ μια χάρη!
Α-Όχι Δανάη! Οι χάρες σου με έχουν κάψει! Χώρια που για να βάζεις εσύ τόσες σάλτσες,θες να με βάλεις σε μεγάλους μπελάδες!
-Διακρίνω μία..κάποια...προκατάληψη; Τέλος πάντων, εγώ θα σου το πω. Άρη! Θέλω να μου γράψεις ένα τραγούδι!
Α-Στο άσχετο;
-Ποιο άσχετο; Αφού σου το ζητάω!
Α-Δηλαδή να γράψω ένα τραγούδι και να το αφιερώσω σε εσένα;
-Όχι ρε...θα γράψεις ένα τραγούδι για να το αφιερώσει άλλος σε άλλον.
Α-Ποιος άλλος σε ποιον άλλο;
-Ο Γιώργος στην Αλίκη.
Α-Άρα ερωτικό.
-Κάργα ερωτικό.
Α-Σε στυλ... είμαστε για σχέση , είμαστε για φάση, είμαστε για σεξ ή καλύτερα να μείνουμε φίλοι;
-Μα, για σχέση παιδί μου! Ήρθα σε εσένα επειδή γνωρίζω ότι είσαι ένας σοβαρός επαγγελματίας!
Α-Να κόψουμε το δούλεμα; Ε... κάτι σε... εγώ σε θέλω και εσύ με πληγώνεις, εσύ με θέλεις κι εγώ τα έκανα σκατά, σε θέλω και με θέλεις γιατί να παιδευόμαστε;
-Κάτι ανάμεσα σε 2ο και 3ο.
Α-Ναι...θέλω κάτι πιο συγκεκριμένο για να δημιουργήσω!
-Αυτό που σου λέω!
Α-Θα το καταπιώ και αυτό. Με μέλια ή με αποφασιστικότητα;
-Μέλια... αλλά...και με αποφασιστικότητα!
Α-ΑΜΑΝ ΠΙΑ ΔΑΝΑΗ! Μιλάμε για έναν έρωτα νέο και φρέσκο ή για έναν έρωτα που'ναι σαν το παλιό καλό κρασί;
-Το δεύτερο.
Α-Εντάξει. Θα γράψω κάτι ροκ.
-Όχι.
Α-Που να σε φάει μια οχιά!
-Η Αλίκη δεν ακούει ροκ.
Α-Στα τέτοια μου.
-Και στα δικά μου αν είχα, πίστεψέ με. Αλλά δεν ακούει ροκ.
Α-Και τι θες να σου γράψω; Ένα ρεσιτάλ άρπας; Εγώ ροκ γράφω!
-Κάτι έντεχνο;
Α-Δεν σε πιάνω;
-Μια μπαλάντα;
Α-Να πας στον Μαχαιρίτσα μωρό μου! Εγώ ροκ γράφω!
-Μα, είσαι καλλιτέχνης! Απαιτώ να δουλέψεις και με άλλα είδη!
Α-Στίχοι τρελιάρικοι όμως, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΙ!
-Ό,τι πείτε εσείς! Σου έφερα ποτέ εγώ αντίρρηση;
Α-Δε θα μιλήσω!
-Καλύτερα...
Α-Γιατί δεν παίρνετε ένα τραγούδι του Χατζιδάκι να της το αφιερώσει να τελειώνουμε; Νομίζεις ότι θα το ξέρει;
-Έλα ρε Άρη, ο Γιώργος σκέφτηκε αμέσως εσένα, αλλά επειδή δεν σε έχει θάρρος, ήρθα εγώ να σου το πω!
Α-Θα δω!
-Να μη δεις! Να το κάνεις! Για μένα;
Α-ΣΟΥ ΕΙΠΑ! Θα δω!
-Δεν μ'αγαπάς;
Α-Εντάξει ρε Δανάη! Θα το πιω και το ποτήριον τούτο! Θα πω και στο Γιάννη να βοηθήσει που το'χει με τα έντεχνα.
-Είσαι φοβερός!
Α-Μου χρωστάς χάρη!
-Θαρρώ πως όχι. Πάτσι είμαστε. Γιατί μου χρωστούσες χάρη από τότε στην Χαλκιδική και μου το ξεπληρώνεις τώρα.
Α-Let me think...oh yes. Έχεις δίκιο.
-Πότε θα το'χουμε έτοιμο;
Α-Δε ξέρω! THAT'S ALL. Μη ρωτήσεις άλλα!
-ΟΚ, αλλά λίαν συντόμως.
Α-Δανάη, δεν είναι κι εύκολο. Δεν είμαι καν ερωτευμένος για να εμπνευστώ. Κι εσύ μου ζητάς τραγούδι κάργα ερωτικό. Έπρεπε να μου ζητήσεις πολιτικό, να δεις τι θα σου'γραφα.
-Μα, μια ζωή αυτή η παρέα να πάσχει από κακό timing;
Α-Άστα. Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα...η πουτάνα η ζωή!
-Οk, Tζίμη Πανούση! Το νου σου! Αν σε μια εβδομάδα δε το'χεις έτοιμο, θα σου τηλεφωνώ κάθε βράδυ και θα σε πρήζω!
Α-Προτιμώ να μου κάψεις το σπίτι. Πάντως το'χω. Θα γράψουμε κάτι σε στυλ... για πάντα μαζί, για πάντα μαζί... σ'αυτό το ανηφόρι που λένε ζωή.
-Ναι, ναι...κάτι τέτοιο. Κατά τα άλλα θα δυσκολευόσουν!
Α-Τι να κάνω; Θα συμβιβαστώ κι εγώ για τη τέχνη μου. Θα αναγκαστώ..
-Ok Παύλε Σιδηρόπουλε. Σε χαιρετώ.
Α-Νight. Θα επικοινωνήσω εγώ πρώτος μαζί σου για να σου παίξω την κομματάρα.
-Ok. Θα περιμένω.
ΤΑΛΕΝΤΑΡΑ ΜΟΥ!
Άρη είσαι ο αγαπημένος μου συνθέτης, αλήθεια!
-Άρη, Άρη, Άρη!
Α-Όχι, όχι όχι...
-Μα, δε σου είπα τι θέλω!
Α-Ναι,δε χρειάζεται...
-Κι όμως! Στο όνομα της φιλίας μας και της μεγάλης σου καρδιάς σου ζητώ μια χάρη!
Α-Όχι Δανάη! Οι χάρες σου με έχουν κάψει! Χώρια που για να βάζεις εσύ τόσες σάλτσες,θες να με βάλεις σε μεγάλους μπελάδες!
-Διακρίνω μία..κάποια...προκατάληψη; Τέλος πάντων, εγώ θα σου το πω. Άρη! Θέλω να μου γράψεις ένα τραγούδι!
Α-Στο άσχετο;
-Ποιο άσχετο; Αφού σου το ζητάω!
Α-Δηλαδή να γράψω ένα τραγούδι και να το αφιερώσω σε εσένα;
-Όχι ρε...θα γράψεις ένα τραγούδι για να το αφιερώσει άλλος σε άλλον.
Α-Ποιος άλλος σε ποιον άλλο;
-Ο Γιώργος στην Αλίκη.
Α-Άρα ερωτικό.
-Κάργα ερωτικό.
Α-Σε στυλ... είμαστε για σχέση , είμαστε για φάση, είμαστε για σεξ ή καλύτερα να μείνουμε φίλοι;
-Μα, για σχέση παιδί μου! Ήρθα σε εσένα επειδή γνωρίζω ότι είσαι ένας σοβαρός επαγγελματίας!
Α-Να κόψουμε το δούλεμα; Ε... κάτι σε... εγώ σε θέλω και εσύ με πληγώνεις, εσύ με θέλεις κι εγώ τα έκανα σκατά, σε θέλω και με θέλεις γιατί να παιδευόμαστε;
-Κάτι ανάμεσα σε 2ο και 3ο.
Α-Ναι...θέλω κάτι πιο συγκεκριμένο για να δημιουργήσω!
-Αυτό που σου λέω!
Α-Θα το καταπιώ και αυτό. Με μέλια ή με αποφασιστικότητα;
-Μέλια... αλλά...και με αποφασιστικότητα!
Α-ΑΜΑΝ ΠΙΑ ΔΑΝΑΗ! Μιλάμε για έναν έρωτα νέο και φρέσκο ή για έναν έρωτα που'ναι σαν το παλιό καλό κρασί;
-Το δεύτερο.
Α-Εντάξει. Θα γράψω κάτι ροκ.
-Όχι.
Α-Που να σε φάει μια οχιά!
-Η Αλίκη δεν ακούει ροκ.
Α-Στα τέτοια μου.
-Και στα δικά μου αν είχα, πίστεψέ με. Αλλά δεν ακούει ροκ.
Α-Και τι θες να σου γράψω; Ένα ρεσιτάλ άρπας; Εγώ ροκ γράφω!
-Κάτι έντεχνο;
Α-Δεν σε πιάνω;
-Μια μπαλάντα;
Α-Να πας στον Μαχαιρίτσα μωρό μου! Εγώ ροκ γράφω!
-Μα, είσαι καλλιτέχνης! Απαιτώ να δουλέψεις και με άλλα είδη!
Α-Στίχοι τρελιάρικοι όμως, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΙ!
-Ό,τι πείτε εσείς! Σου έφερα ποτέ εγώ αντίρρηση;
Α-Δε θα μιλήσω!
-Καλύτερα...
Α-Γιατί δεν παίρνετε ένα τραγούδι του Χατζιδάκι να της το αφιερώσει να τελειώνουμε; Νομίζεις ότι θα το ξέρει;
-Έλα ρε Άρη, ο Γιώργος σκέφτηκε αμέσως εσένα, αλλά επειδή δεν σε έχει θάρρος, ήρθα εγώ να σου το πω!
Α-Θα δω!
-Να μη δεις! Να το κάνεις! Για μένα;
Α-ΣΟΥ ΕΙΠΑ! Θα δω!
-Δεν μ'αγαπάς;
Α-Εντάξει ρε Δανάη! Θα το πιω και το ποτήριον τούτο! Θα πω και στο Γιάννη να βοηθήσει που το'χει με τα έντεχνα.
-Είσαι φοβερός!
Α-Μου χρωστάς χάρη!
-Θαρρώ πως όχι. Πάτσι είμαστε. Γιατί μου χρωστούσες χάρη από τότε στην Χαλκιδική και μου το ξεπληρώνεις τώρα.
Α-Let me think...oh yes. Έχεις δίκιο.
-Πότε θα το'χουμε έτοιμο;
Α-Δε ξέρω! THAT'S ALL. Μη ρωτήσεις άλλα!
-ΟΚ, αλλά λίαν συντόμως.
Α-Δανάη, δεν είναι κι εύκολο. Δεν είμαι καν ερωτευμένος για να εμπνευστώ. Κι εσύ μου ζητάς τραγούδι κάργα ερωτικό. Έπρεπε να μου ζητήσεις πολιτικό, να δεις τι θα σου'γραφα.
-Μα, μια ζωή αυτή η παρέα να πάσχει από κακό timing;
Α-Άστα. Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα...η πουτάνα η ζωή!
-Οk, Tζίμη Πανούση! Το νου σου! Αν σε μια εβδομάδα δε το'χεις έτοιμο, θα σου τηλεφωνώ κάθε βράδυ και θα σε πρήζω!
Α-Προτιμώ να μου κάψεις το σπίτι. Πάντως το'χω. Θα γράψουμε κάτι σε στυλ... για πάντα μαζί, για πάντα μαζί... σ'αυτό το ανηφόρι που λένε ζωή.
-Ναι, ναι...κάτι τέτοιο. Κατά τα άλλα θα δυσκολευόσουν!
Α-Τι να κάνω; Θα συμβιβαστώ κι εγώ για τη τέχνη μου. Θα αναγκαστώ..
-Ok Παύλε Σιδηρόπουλε. Σε χαιρετώ.
Α-Νight. Θα επικοινωνήσω εγώ πρώτος μαζί σου για να σου παίξω την κομματάρα.
-Ok. Θα περιμένω.
ΤΑΛΕΝΤΑΡΑ ΜΟΥ!