Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Μια Κυριακή... άλλο πράγμα!

Χθες που ήταν Κυριακή , ξύπνησα με μια διάθεση... ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ! Βέβαια, σοβαρός λόγος δεν υπήρχε, εδώ που τα λέμε. Η κατάσταση ήταν στάσιμη: Διάβασμα, ακαταστασία, μοναξιά, ανία, απογόητευση... και άλλα τέτοια χαρούμενα. Αφήστε, που'στείλα μήνυμα και σε μία άλλη συμφοιτήτρια να με βγάλει για καφέ -αυτή ντόπια- , αλλά πήγε και αυτή στο χωριό της με την οικογένειά της. Και ξάφνου με φαντάστηκα ως την μοναδική πρωτοετή φοιτήτρια που ξέμεινε εδώ πέρα, κάτι σαν το ''LOST'' στο ατομικό του και μόνο που δε βγήκα στον εξώστη να ουρλιάξω από το κακό μου. ΑΛΛΑ...συγκρατήθηκα γιατί είμαι μια κυρία και πήγα στην κουζίνα να φτιάξω έναν ρημαδοφραπέ να πιω. (Να αναφέρω πως στην παρασκευή φραπέ είμαι σπεσιαλίστρια- είμαι και σε κάτι καλή) Άρχισα, λοιπόν, να τριγυρνώ στο σπίτι με το shaker ανά χείρας, κουνώντας και τραγουδώντας  ''Γύφτισσα μέρα στο παλιό μουράγιο/βλέπω τη θάλασσα χωρίς κουράγιο/βλέπω τα βράχια κι έχω μια λύπη/την Κυριακή αυτή κάτι μου λείπει / Άσπρα βότσαλα στον ήλιο και στη θάλασσα/την καρδιά μου Κυριακάτικα τη χάλασα...''

Αράζω λοιπόν με το φραπέ, με το ανοιχτό παράθυρο να μπει, ζέστη να μπει του Ιούνη και τον τόμο της Αρχαιογνωσίας για την Αρχαία Ελλάδα. Βυθίζομαι στην μελέτη! Ρε παιδιά, της μουρλής γινότανε! Όλο είδη κι έργα και συγγραφείς! Και δεν άφησαν και θέμα ανεξερεύνητο οι άτιμοι οι αρχαίοι! Κι έθεσα και στόχο! Άμα ξεμπερδέψω, το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, θα διαβάσω την ''Βατραχομυομαχία'' που αποτελεί παρωδία της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Αφηγείται μία μάχη ανάμεσα σε βατράχους και ποντίκια, με την παρέμβαση μάλιστα των Θεών. Μία έκδοση αναφέρει πως είναι για παιδιά από 10 ετών και πάνω. Άρα μπορώ να το διαβάσω, -ΓΙΟΥΠΙΙΙ! Και τι έλεγα; Α ναι... εκεί που ήμανε σε φάση ''τι με λες τώρα;'' , ακούω ''Το πειρατικό του Captain Jimmy που μ'αυτό θα φύγετε κι εσείς/ είναι φορτωμένο με χασίς...''! Ω, ναι! Χτυπούσε το κινητό μου! Μη πω τι σχόλια έχω δεχθεί για το συγκεκριμένο ήχο κλήσης...αλλά μήπως είναι καλύτερο ένα ''ai se te pego'' ή κάπως έτσι;  Τέλος πάντων... απάντησα και ήταν ένας φίλος από την πόλη μου, ο οποίος ήρθε εδώ για το τριήμερο να μείνει με την αδερφή του που σπουδάζει στο Μαθηματικό. Είπαμε, να έρθει να κάτσουμε λίγο στο σπίτι μου και μετά να πάμε για κανά καφεδάκι, χαλαρά κι έτσι.

Τον συγκεκριμένο τον γνώρισα πριν από δύο χρόνια περίπου σε ένα party που'χε διοργανώσει ένας συμμαθητής μου και καλός φίλος. Ήταν party που'χε γίνει καλοκαίρι , σε σπίτι με κήπο, με γονείς απόντες και κατάντησε να'ναι ένα από εκείνα τα αξιοθρήνητα party , που κοιτάς γύρω σου και αναρωτιέσαι ''Τι έχουν πάρει τώρα όλοι αυτοί;'' . Οι μισοί ξερνούσαν από την ανάμειξη των ποτών (τι θέτε και τα ανακατεύετε, αφού δεν το μπορείτε;), οι άλλοι μισοί είχαν καταλάβει τις κρεβατόκαμαρες και τα μπάνια και γινόταν του καραξεσκίσματος κι εγώ με κάτι άλλους το'χαμε ρίξει στο χαρτί και το τάβλι (καλά κουμάσια όλοι μας). Σε μια παρτίδα τάβλι γνώρισα και τον συγκεκριμένο , πήγαμε αρκετές φορές για καφέ, βρισκόμασταν και σε κοινή παρέα και γενικώς περνούσαμε ωραία μαζί. Με τις πανελλήνιες ψιλοχαθήκαμε (ήμασταν σε διαφορετικά σχολεία)αλλά μεταξύ μας όλα ok πάντοτε.

Και να τώρα που θα'ρχοταν στο σπίτι! Κοιτάζω γύρω μου, βλέπω τα κλασικά. Ο ΧΑΜΟΣ. Στέλνω φιλάκι - γραμματόσημο στον Επίχαρμο και αρχίζω να τρέχω πανικόβλητη. Τακτοποιώ τα ρούχα μου με το δικό μου τρόπο (όπου δεις ντουλάπα, χώσε- λέγεται ο τρόπος) , παίρνω ένα δίσκο από την κουζίνα με κάτι χαζοπούλια πάνω για σχέδιο (σπουργίτια, αν δεν απατώμαι) , μαζεύω τα ποτήρια από το καθιστικό και τα παρατώ στον νεροχύτη, κλείνω την κουζίνα (το κύριο τοπίο φρίκης) , τακτοποιώ το κάλυμμα του καναπέ αναθεματίζοντας την νοικοκυροσύνη μου , στοιβάζω τα βιβλία, σκουπίζω στα γρήγορα και θαυμάζω το ανάκτορο μου.

Βάζω ένα τζιν, μια μπλούζα, παστώνομαι τσάκα-τσάκα και τα ντααααν! Καταφθάνει και ο φίλτατος Νικόλας , αγκαλιαζόμαστε, φιλιόμαστε και άλλα τέτοια εμετικά και αράζουμε. Λέμε τα νέα μας και του φτιάχνω τον εξαιρετικό φραπέ μου, γιατί ομολόγησε πως του'χε λείψει! Παίζουμε ξερή, χαζογελάμε, χαλαρώνω. Ύστερα, αρχίζει να περιεργάζεται το χώρο. Γελάει με τις στοίβες των βιβλίων στο πάτωμα, κοιτάζει με προσοχή τις διάφορες φωτογραφίες που'χω κολλήσει στους τοίχους και τα μπουκάλια στο τελευταίο ράφι της βιβλιοθήκης, περιεργάζεται τα βραχιόλια και τα δαχτυλίδια που φοράω - πάντα την έβρισκε με την αγάπη μου για τα χειροποίητα κοσμήματα. Μου λέει ''Πολύ μποέμ το σκηνικό, μετέφερες εδώ τον μικρόκοσμό σου τελικά''. Ξεφύλλισε λίγο τα συγγράμματα, τα παράτησε γρήγορα. Έπειτα, μου ζήτησε την κιθάρα. Του την έφερα και αρχίσαμε τα τραγούδια. Για τελευταίο αφήσαμε το αγαπημένο του... το ''Μπαρ το Ναυάγιο''.  ''Κοίταξε γύρω τους στεγνούς και μεθυσμένους και μου'πε , εγώ τους αγαπάω τους κολασμένους- αν θες να αγιάσεις...πρέπει να αμαρτήσεις, ε και αν προλάβεις...ας μετανοήσεις...''

Έπειτα, βγήκαμε. Πήγαμε και για δεύτερο καφέ, τριγυρίσαμε σε πλατείες και σε πάρκα... δίπλα στη λίμνη...ως αργά ήμασταν μαζί και μιλούσαμε με τις ώρες. Το βράδυ, είδαμε και το φεγγάρι. Κι έχει γούστο να το βλέπεις με φίλο και όχι με γκόμενο. Δεν είμαστε ρομαντικοί ιδιαίτερα, ούτε εγώ ,ούτε και αυτός. Μα... χθες όλος ο κυνισμός και όλη η ωμότητά μας έγινε σκόνη και βρεθήκαμε να ανταλλάσουμε απόψεις για το φεγγάρι και τον έναστρο ουρανό , που άνετα θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν σε κάποια ποιητική σύνθεση.

Σ'ευχαριστώ, φίλε μου, για την υπέροχη Κυριακή που μου χάρισες. Ήταν, νομίζω, ό,τι χρειαζόμουν.

 Είναι περίεργο, νομίζω, να αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι σε φίλο. Αλλά... γιατί να μην το αφιερώσω;  Θα βάλουμε όρια και στην αγάπη τώρα;



2 σχόλια:

  1. Μπράβο ρε χαμένο κορμί έτσι να πηγαίνεις με το διάβασμα στο κόκκορα!!:Ρ:Ρ:Ρ
    Αλλά τι λέω και έγω έτσι ήμουν και τρέχω και δεν προλαβάινω τώρα!!:Ρ:Ρ

    Καλά δεν έχω το δικό σου πρόβλημα μιας και είναι όλοι στας επάλξεις!!:Ρ

    Αα έχω καλύτερο τρόπο να αποφεύγω τέτοια πράγματα!!Ή φέρνω στο σπίτι άτομα αφού εχω μια στοιχείωδη τάξη ή απλά δε φέρνω κανέναν!!:Ρ:Ρ

    Ααα ωραίο τραγούδι!!!:Ρ:Ρ Το μπαρ το ναυάγιο ντε!!:)

    Καλά αν θες να το αφιερώσεις σε φίλο ποιο το πρόβλημα;;Διορθώνεται στο μέλλον!!:Ρ:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΕΓΩ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ,εσένα να δω! :P

      Εγώ είμαι πολύ ευγενική για να μην επιτρέψω την είσοδο παιδί μου...θα βάλω επιγραφή ''Μηδείς εισίτω, αν δεν έχει κάνει τα απαραίτητα εμβόλια'' :P

      Ναι, το ξέρουμε ότι σ'αρέσει! :P

      Τι'ναι αυτά που λες;;;;:P

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.