ΤΕΛΟΣ ΤΕΛΟΣ ΤΕΛΟΣ!

Thanks God! Επιτέλους χθες σήμανε η λήξη της εξεταστικής! Μπορώ να ευχηθώ κι επισήμως πια στον εαυτό μου, τους συναδέλφους και σε όλους εσάς ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Παρόλο που η εξεταστική του Ιουνίου θαρρώ πως ήταν μια μικρή αποτυχία, ίσως και μια σύγχρονη τραγωδία, δεν πτοούμαστε. Είναι ώρα να αποκτήσει και για μένα ο Σεπτέμβρης λόγο ύπαρξης.

Και ξέρετε, από την μία χαίρομαι που τέλειωσε το πρώτο μου έτος στο πανεπιστήμιο, αλλά από την άλλη νιώθω και μια μικρή θλίψη που'ρθε το καλοκαίρι. Δεν περίμενα να το πω ποτέ αυτό αλλά θα μου λείψει όλη αυτή η ρουτίνα του χειμώνα, ήταν τόσο όμορφα φέτος. Θα μου λείψουν και τα Ιωάννινα και οι συμφοιτητές και το νεροζούμι που το κυλικείο αποκαλεί φραπέ και η ανοργανωσιά που επικρατεί ως προς το πρόγραμμα και το αστικό που αργεί και ο αιώνιος φοιτητής (κυρίως αυτός δηλαδή) και τα πάντα όλα. 

Από κει και πέρα, την Κυριακή αναχωρώ για το πατρικό μου και οι δουλειές που έχω να κάνω είναι πολλές. Να καθαρίσω την κουζίνα και το μπάνιο, να βάλω πλυντήριο, να πακετάρω πράγματα και να φροντίσω να μη ξεχάσω τίποτα. Ούτε από βιβλία, ούτε από ρούχα, ούτε από καλλυντικά, ούτε από συγγράμματα, ούτε από σημειώσεις...αφήστε τα να πάνε! Στην οργάνωση είμαι ακόμα χειρότερη απ'ότι στην μαγειρική (για φαντάσου!). Χώρια που αύριο πρέπει να βγω. Αφενός για να πληρώσω κάτι λογαριασμούς (Σαββατιάτικα; Ναι, Σαββατιάτικα γιατί τους πληρώνω σε μαγαζιά) και αφετέρου πρέπει να βγάλω λεφτά (γιατί όταν πληρώσω τους λογαριασμούς θα μου τελειώσουν). Αλλιώς πως θα κάνω και μια βολτίτσα στα μαγαζιά; Το πιστεύετε ότι δεν έχω πάει καθόλου; Με έφαγε η εξεταστική και ο έρωτας και ο χρόνος γλίστρησε από τα χέρια μου δίχως να το καταλάβω. 

Γενικά... γιατί να'μαι τόσο στον κόσμο μου φέτος;

Τι έχω πάθει;

Κάπου εδώ σας αφήνω, έχω να κάνω κάτι πολύ πεζό μα και αναγκαίο.

Πρέπει να πλύνω τα πιάτα...

ΑΝ ζούσαμε σ'άλλη εποχή 
ίσως και να'χαμε παντρευτεί...
(...)
Θ'άλλαζε νόημα και η Κυριακή
δε θα'ταν πια μελαγχολική...


Μα εγώ(τώρα)που'χω περάσει αυτό το στάδιο
κι είναι το σπίτι μου άδειο
βγαίνω νύχτα, κοιμάμαι πρωί...
κι εσύ στα αστέρια βλέπεις μόνο ζώδια
και της καρδιάς τα επεισόδια προτιμάς να τα δεις στη tv...(μα, γιατί;)


Παρεμπιπτόντως, για εμένα είναι από τα καλύτερα να'μαι στο μπαλκόνι μου, να'χω απέναντι ΤΗΝ θέα, να πίνω καφέ, να φυσάει λιγάκι , να βραδιάζει και να ακούω αυτή την κομματάρα.


Τα λέμε οσονούπω...