Και μας έμεινε το γκάζι...

Ο έρωτας είναι μία κατάσταση ή... τέλος πάντων ένα συναίσθημα με αρχή, μέση και τέλος. Καμιά φορά ένας χωρισμός είναι αναπόφευκτος ή ακόμη και αναγκαίος γιατί απλώς η όλη φάση δεν μπορεί να πάει παρακάτω. Σίγουρα δεν είναι πάντα κάτι κακό. Μερικοί χωρισμοί,μάλιστα,είναι και σωτήριοι.
Εντάξει...τρία χρόνια τώρα που τραβιέμαι μαζί σου η λέξη ''χωρισμός'' δεν μου είναι άγνωστη. Τώρα όμως είναι οριστικός. Και μάλλον πρέπει να είναι έτσι. Δεν πάει άλλο. Βέβαια, το πολύ σε 4 μήνες θα'μαι σίγουρη, για το αν είναι όντως οριστικός ή όχι. Και αν είναι, θα ανοίξω και μια σαμπάνια για χάρη σου. Δεν πρόκειται να σε κατηγορήσω τώρα. Άλλωστε, αν φταίει κάποιος, τότε φταίμε και οι δυο. Αν κι ίσως...ήταν να γίνει έτσι. Ίσως δε φταίει κανείς μας. Στο κάτω-κάτω...προσπαθήσαμε για το καλύτερο. Τι φταίμε εμείς που μας τέλειωσε ο έρωτας; Σε όλους συμβαίνει κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα. Βέβαια, από κει και πέρα σε δένουν άλλα πράγματα με το έτερον σου ήμισυ. Υπάρχει η αγάπη,το δέσιμο,η ασφάλεια.
Ξέρεις όμως είμαι μόνο 18 κι εσύ μόνο 20 και έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε από το να μείνουμε συμβιβασμένοι σε μια σχέση απ'την οποία έχει χαθεί ο έρωτας. Μπορεί να'ναι και μια φάση μεταξύ μας και κάποια στιγμή να διορθώνονταν όλα. Αλλά με έχουν κουράσει οι φάσεις με εσένα, δεν την παλεύω άλλο. Και με ξέρεις καλά πια. Για να λέω εγώ ότι δεν μπορώ άλλο, όντως έτσι είναι. Δεν αντέχω. Κάτι η απόσταση, κάτι το απίστευτο ταμπεραμέντο μας, κάτι η αυτοκαταστροφικότητά σου, κάτι η αλαζονεία σου, κάτι ο εγωισμός μου κι έχω φτάσει να νιώθω πως η υπομονή μου έχει εξαντληθεί. Προσπάθησα πολύ όλα αυτά τα χρόνια για σένα και βέβαια δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή. Προσπαθούσα πότε να σε κρατήσω και πότε να σε φέρω κοντά μου, αλλά πια δεν έχω την όρεξη να το κάνω. Με άφησα πίσω αρκετά και ξέρεις, είμαι πολύ εγωίστρια για να το ανεχτώ άλλο αυτό.
Εσύ είσαι περίπτωση! Εσύ είσαι αυτός που υπό κανονικές συνθήκες θα ήσουν άλλο ένα απωθημένο μου. Εσύ υπήρξες το άπιαστο όνειρο για εμένα. Κι ίσως εξ αιτίας αυτής της μυθοποίησης ανέχτηκα τόσα πολλά από εσένα τουλάχιστον στις αρχές. Ξέρεις, αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έχω κάνει ως τώρα. Αλήθεια το πιστεύω! Eσύ ήρθες σε εμένα μόνο και μόνο γιατί σου κέντρισα το ενδιαφέρον. Ήμουν πάντα απίστευτα ειλικρινής μαζί σου, καμιά φορά και σκληρή. Κι εγώ ήρθα σε εσένα παραδομένη σε ένα αίσθημα που ήξερα εξ αρχής ότι δε θα μου βγει σε καλό, γιατί είχα καταλάβει στο περίπου τι άνθρωπος είσαι. Ανέχτηκα παρά πολλά, αγάπησα την κάθε αδυναμία σου και συμβιβάστηκα με το κάθε ελάττωμα σου. Μπορεί να πει κανείς ότι σε κακόμαθα. Έχω μάθει όμως να μην μετανιώνω. Κι εσύ ήσουν ένας άνθρωπος που είχε ανάγκη από αγάπη, από έρωτα και από αλήθεια. Και για πολύ καιρό εγώ ήμουν σε θέση να σου τα προσφέρω και τα τρία απλόχερα και πράγματι το έκανα. Και σ'έβλεπα να γελάς, να δημιουργείς, να ωριμάζεις κι έβλεπα εκείνη τη γνωστή λάμψη στα μάτια σου κι ένιωθα πως τα'χω δει όλα στη ζωή μου πια.
Εσύ ώρες-ώρες ήσουν πολύ κακός απέναντι μου και η συμπεριφορά σου έφτανε στα άκρα. Άλλα άλλες φορές ήσουν πολύ ανεκτικός, πολύ καλός και τολμώ να πω ότι κι εσύ με κακόμαθες. Τις περισσότερες φορές στα λάθη μου μ'έχεις κρίνει πολύ σκληρά και αυτό είναι κάτι που με οδήγησε σε αυτοκριτική, οπότε και σε ευγνωμονώ. Ενώ άλλες φορές όταν έκανα κάτι που είχε κι επιπτώσεις στη σχέση μας, με δικαιολογούσες, με καταλάβαινες, με συγχωρούσες. Άλλοτε τυφλωμένος από το θυμό σου μου έλεγες ό,τι σου κατέβαινε στο κεφάλι κι ήσουν πολύ άδικος μαζί μου, αλλά και πάλι ήσουν τόσο χαριτωμένος όταν συμπεριφερόσουν έτσι αλλοπρόσαλλα! Μόνο που δεν προσπάθησες ποτέ ουσιαστικά για να με κρατήσεις ή για να με ξαναφέρεις κοντά σου. Τώρα τελευταία τα ξεκίνησες αυτά, αλλά είναι μάλλον αρκετά αργά. Παλαιότερα, επιστράτευες το πιο εύκολο και τιποτένιο σου μέσο, μόνο και μόνο γιατί ήξερες ότι με εμένα πιάνει. Έπιανες πάτο, γινόσουν υπερβολικός, φερόσουν σαν τραγικός ήρωας στην Επίδαυρο. Έχασες την αξιοπρέπειά σου απέναντι μου. Εσύ, που ξέρω πόσο εγωιστής και ματαιόδοξος είσαι. Και πάντοτε σε συγχωρούσα πολύ έυκολα, γιατί δεν άντεχα να σε βλέπω στα χάλια σου. Είσαι γεννημένος για να χαμογελάς εσύ! Δεν είσαι προορισμένος για να ζήσεις καμιά τραγωδία.
Πέρασα πολύ καλά μαζί σου και θα ήμουν επιεικώς αχάριστη αν έλεγα το αντίθετο. Γέλασα πολύ με σένα, έκλαψα άλλο τόσο για σένα, μάθαμε πολλά μαζί, ονειρευτήκαμε πάρα πολλά μαζί, βριστήκαμε πολύ, υπερασπιστήκαμε υπερβολικά πολύ ο ένας τον άλλον σε τρίτους, καμιά φορά, βέβαια, ''θάψαμε'' κιόλας ο ένας τον άλλο, σε θυμάμαι να κάνεις ή να λες πάντοτε τρέλες και καμία μέρα δεν ήταν βαρετή μαζί σου. Τουλάχιστον όχι με την κλασική έννοια.

Ως εδώ όμως.Δε θα σου πω άλλα παραμύθια αγάπη μου κι εσύ μην μου πεις άλλα τραγούδια. Οι στόχοι μας διαφέρουν πια, αν και πιο παλιά τα βρίσκαμε. Οι δρόμοι μας είναι παράλληλοι και δε συναντιούνται πουθενά. Έχω άλλα όνειρα ρε γαμώτο. Και η μαλακία είναι πως δεν είσαι πια μέσα σ'αυτά. Θέλω να νιώσω ελεύθερη, ανεξάρτητη, θέλω να μη σου δίνω λόγο πια για τίποτα. Δε γουστάρω άλλο σχέση από απόσταση, θέλω να'μαι με έναν άνθρωπο που μπορώ να τον βλέπω άνα πάσα στιγμή. Δεν μου φτάνουν οι γιορτές και οι αργίες πια. Δε σε σκέφτομαι όσο παλιά. Δεν μιλάμε πλέον με την ίδια θέρμη κι είναι ώρες που τα θέματα προς μεταξύ μας συζήτηση λιγοστεύουν επικίνδυνα. Θέλω να ψάξω να βρω ποια είμαι, τι γυρεύω από τη ζωή μου, αν είμαι καλά εδώ που'χω φτάσει. Θέλω μοναξιά, βαρέθηκα τις ανασφάλειες και τους καυγάδες μας. Κουράστηκα να παριστάνεις τη φωνή της συνείδησής μου, εσύ ένας τόσο ανέυθυνος και ασυνείδητος άνθρωπος.
Πάντως και για σένα θα'ναι καλύτερα αν και στην πραγματικότητα δεν έχω το δικαίωμα να μιλώ εκ μέρους σου. Το κάνω μόνο και μόνο γιατί σε ξέρω. Δεν πιστεύω ότι είσαι το θύμα της υπόθεσης. Άλλωστε, δεν είσαι πια ερωτευμένος μαζί μου. Παραδέχτηκες κι εσύ πως δεν είσαι σίγουρος πλέον. Τώρα τελευταία κατασκευάζεις αφορμές για καυγάδες, προσπαθώντας να επαναφέρεις το παλιό αίσθημα. Αλλά δεν είσαι χαζός μωρό μου. Το ξέρεις πως δε θα γίνουμε όπως πριν. Κι είναι ανώφελο να μένουμε αλυσσοδεμένοι σε μια αδιέξοδη σχέση. Και δε θέλω να πιέζεις τον εαυτό σου για να αλλάξεις, για να γίνεις, υποτίθεται, πιο κατάλληλος για εμένα. Πάντως, εγώ δε θέλησα ποτέ να γίνεις διαφορετικός. Εγώ έτσι σε ερωτεύτηκα τότε, τρελό και αλλοπαρμένο. Κάτι ψάχνεις κι εσύ να βρεις εδώ και χρόνια. Μα δε το'ψαξες ως τώρα, μόνο και μόνο γιατί είχες εμένα κατά νου. Τώρα λοιπόν ξεκίνα να βρεις αυτό που ψάχνεις. Κι αν θες να καταστραφείς, τώρα είσαι ελεύθερος να το κάνεις. Δε θα σε εμποδίσω πια. Κι αφού πιστεύεις πως τα'χεις κάνει σκατά στη ζωή σου, άλλαξε τα τώρα. Μην περιμένεις να σε πάρει η ζωή από κάτω. Ξέχνα ό,τι έχεις πίσω σου και φύγε μπροστά. Ήδη έχεις χάσει χρόνο. Μη χαραμίζεσαι άλλο. Δε σου αξίζει. Γίνε ό,τι ήσουν όταν σε γνώρισα. Τότε θα'σαι πιο ευτυχισμένος, απ'ότι είσαι τώρα.

Ξέρεις ποιο είναι το παράξενο; Ότι δε το πήρα και τόσο βαριά τελικά! Εντάξει, καταλαβαίνεις πως χθες ήμουν αρκετά λυπημένη, αλλά είναι και λογικό. Όμως έπειτα το φιλοσόφησα. Είναι κάτι σαν ''σήμερα ξημερώνει η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μας''. Δε σου λέω βέβαια να ξεχάσουμε όσα ζήσαμε. Μόνο να προχωρήσουμε. Ας πάμε παρακάτω χωριστά, αφού δεν μπορούμε να το κάνουμε μαζί. Υπήρξα ευτυχισμένη κοντά σου και θα'ναι περίεργα τώρα στην αρχή χωρίς εσένα. Από την άλλη όμως είναι και κάτι πολύ ενδιαφέρον και θέλω πολύ να το ζήσω. Νιώθω ανάλαφρη σήμερα και πραγματικά ελεύθερη και αισθάνομαι πως έτσι νιώθεις κι εσύ. Παρόλο που σου αρέσει τόσο να το παίζεις drama queen. Αν διαβάσεις τελικά το κείμενο, ξέρω πως σ'αυτό το σημείο θα χαμογελάσεις.

Το θέμα είναι αν θα'ναι οριστικό ή αν μετά από δύο εβδομάδες αρχίσουν πάλι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ μας. Η αλήθεια είναι πως δε ξέρω, αλλά θα ήταν καλό να'ναι οριστικό. Πραγματικά , σκέψου το. Πάντως, αν τελικά κάπου-κάπως-κάποτε ξαναβρεθούμε μαζί, αν είναι...ας το ξεκινήσουμε τότε από την αρχή. Αν δεν έχεις αντίρρηση. Αλλά γι'αυτό θα χρειαστεί πολύς χρόνος. Όπως και να'χει τώρα θα είμαστε και οι δυο καλύτερα, να'σαι σίγουρος. Απόλαυσε την ελευθερία σου χρυσό μου. Ξέρω πόσο γουστάρεις που'σαι ξανά ανεξάρτητος. Και αν όχι σήμερα, ύστερα από δύο μέρες θα'σαι μια χαρά. Είμαι τόσο σίγουρη.

Δε θέλω να σου πω καλή τύχη και μαλακίες. Δεν πιστεύω ούτως ή άλλως ότι θα χαθούμε. Κι ερωτευμένοι να μην είμαστε πια, αγαπιόμαστε οπότε όλο και κάποια επικοινωνία θα υπάρξει στο εγγύς μέλλον. Το θέμα είναι να περνάς καλά και σου εύχομαι να βρεις ό,τι πραγματικά γουστάρει η ψυχή σου, γιατί το αξίζεις. Ας πορευτούμε με όσα μάθαμε ο ένας από τον άλλο.
Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά ας δοκιμάσουμε.

Σου έχω και τραγουδάκι για το τέλος. Θυμάσαι το Φλεβάρη του 2009 τι τραγουδούσαμε μία μέρα; Τέσσερις-πέντε μέρες αφότου ξεκίνησε η περιπέτειά μας. ''Το μηδέν'' γιατί ξέραμε ότι από τη στιγμή που μπλέξαμε, ξεκινούσε μία νέα περίοδος για τη ζωή και των δυο μας με ένα σωρό όνειρα,στόχους και επιθυμίες. Σου το αφιερώνω και τώρα, γιατί πάλι βάλαμε φωτιά στα φρένα. Αλλά τώρα είναι κάπως...διαφορετικά. Καλύτερα ή χειρότερα δε ξέρω. Θα δείξει.

Το μηδέν θα κάνω κύκλο
Κι εκεί μέσα θα χορεύω
Κι ας μην ξέρω που πηγαίνω
Κι ας μην ξέρω τι γυρεύω.

Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πάει να πει πως ξαναρχίζω,
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πίσω δεν ξαναγυρίζω...

Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι
Με ταχύτητες μεγάλες
Μοναχά η γη αλλάζει.
Έτσι μόνο η γη αλλάζει
Με ταχύτητες μεγάλες
Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι.

Στάχτη γίνανε τα πάντα
Κάηκε το παρελθόν μου
Όλη μου η περιουσία
Στην καρδιά και στο μυαλό μου.

Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πάει να πει πως ξαναρχίζω,
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πίσω δεν ξαναγυρίζω...

Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι
Με ταχύτητες μεγάλες
Μοναχά η γη αλλάζει.
Έτσι μόνο η γη αλλάζει
Με ταχύτητες μεγάλες
Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι.

Το λοιπόν, εσύ πάντοτε έλεγες ότι είμαι άνετη ακόμα και με τα πιο δύσκολα συμβάντα. Φαντάζομαι πως αυτός είναι ο πιο γαμάτος χωρισμός που έχεις ζήσει και από εμένα και από άλλες. Και άνετος είναι και αφήνει και μια γλυκιά γεύση αισιοδοξίας. Ξέρεις γιατί; Αγάπη μου, όταν δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι, είναι καλύτερo να το απολαύσεις. Σε όποιες,βέβαια, περιπτώσεις είναι αυτό δυνατό. Να το θυμάσαι.