Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Κυριακή

Δεν τ'αγαπώ τα Σαββατοκύριακα. Ποτέ δεν τ'αγάπησα. Ιδίως την Κυριακή. Ίσως μόνο την Κυριακή. Όταν ήμουν μικρότερη, μου έβγαζε μια απέραντη μελαγχολία σαν μέρα κι ένα μικρό άγχος για την εβδομάδα που επρόκειτο να ξεκινήσει. Πλέον απλώς ξέρω πως δε τη γουστάρω ως μέρα, κάπως μου κάθεται. Με εκνευρίζουν η οικογενειακή ατμόσφαιρα, η απραξία και ο ελεύθερος χρόνος που τη χαρακτηρίζουν. Με νευριάζει και η ησυχία στην πολυκατοικία, το ασανσέρ που όλη μέρα σπανίως κινείται και η μυρωδιά από ψητά αρνιά και γαλακτομούσχαρα που μαγειρεύουν οι γείτονες για το κυριακάτικο τσιμπούσι. Καλά κάνουν,μωρέ,οι άνθρωποι. Εγώ όμως κάτι παθαίνω. Είτε βγαίνω, είτε όχι, είτε με παρέα , είτε χωρίς, μάλλον θα με δεις να ασχολούμαι βαριεστημένα με τις μπούκλες μου. Μιζεριάζω τις Κυριακές γιατί έχω όλο το χρόνο να σκέφτομαι πολλά. Χρόνια τώρα ψάχνω εκείνον που θα δώσει ένα κάποιο νόημα στις Κυριακές μου αλλά μέχρι στιγμής τίποτα. Να, πως το λέει ο Δεληβοριάς; ''Θ'άλλαζε νόημα και η Κυριακή, δε θα'ταν πια μελαγχολική...''. Κάτι τέτοιο μωρέ.

Και στα Γιάνεννα, δόξα σοι να λέμε , κάτι κινείται. Φοιτητόκοσμος μωρό μου! Οι φοιτητές κυκλοφορούν μέρα και νύχτα. Τα τουριστικά κάτω στη λίμνη λειτουργούν. Υπάρχει μια ζωή, μια κίνηση, ένα ''κάτι γίνεται''. Πρέπει να πας στη hometown μου Κυριακάτικα και άμα δεν πάθεις κατάθλιψη, εγώ θα τα σκίσω τα πτυχία μου!(Προς το παρόν μόνο εγγλέζικων διαθέτω σε αφθονία). Προσωπικώς και στη Σαββατιάτικη πασαρέλα κατάθλιψη με έπιανε. Λίγα τα στέκια, περιορισμένο το κέντρο, ίδιες φάτσες everywhere καθ'όλη τη διάρκεια του χρόνου. Δηλαδή, ρε πούστη μου, όχι, αυτό δε το θέλει κανείς. Καλά, αυτό είναι και ιδιοτροπία χαρακτήρα. Εμένα μ'αρέσει να'μαι άγνωστη μεταξύ αγνώστων και να'χω πληθώρα αγνώστων περιοχών προς εξερεύνηση. Κι ειναι και αυτό βασικός λόγος που περνάω τόσο καλά εδώ.

Πάντως για να είμεθα και ειλικρινείς διότι εμένα οι υπεκφυγές δεν μου αρέσουν, ήμουν που ήμουν προκατειλημμένη με τα Σαββατοκύριακα, φέτος είναι που το παρακάνω. Τα Σαββατοκύριακα, παιδιά μου, δε συναντώ το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου μου. Το'χουμε; Αν τον συναντούσα θα την κατάπινα και την απραξία, α , ναι , για αυτό είμαι σίγουρη!

Αλλά και πέραν αυτού ανέκαθεν ήμουν παιδί της ρουτίνας. Και τα καλοκαίρια για τους ίδιους λόγους δεν μ'αρέσουν. Μ'αρέσει αυτό το τρέξιμο της εβδομάδας, το  λατρεύω, μπορώ να σου πω , όσο μεγαλώνω όλο και περισσότερο. Είναι παρεξηγημένη έννοια η ρουτίνα, το πιστεύω! Είναι και τέχνη να την αγαπάς, στο κάτω-κάτω η ζωή σου είναι.

Όπως μου λέει και ο φίλος μου ο Γιάννης για να με πειράξει, ''Εσύ θα αγαπήσεις τις Κυριακές, μόνο αν μια Κυριακή καταστραφεί ο κόσμος.'' Δεν έχει κι εντελώς άδικο.

Καλή εβδομάδα!




11 σχόλια:

  1. Μια χαρά είναι και οι Κυριακές μωρέ!!Την υπόλοιπη έχω μάθημα και όσο και να αγαπάω τη σχολή δε παύει να είναι κουραστικό!
    Αλλά τι να σε πω,η κατάσταση στη πόλη σου παρομοιάζει με τη δική μου τώρα,οπότε αναμένω πάντα να επιστρέψω στα πάτρια όπου θα κάνω ότι κάνεις στα Γιαννενα!Το μότο μου είναι όμως παντού και με καλή παρέα!:):):)

    Καληνυχτώ!:)

    ΥΓ:Ρε ο Γκίμπσον κάτι άλλο από το να σκηνοθετεί ανθρώπους να σφάζονται κάνει;:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άκου κια αυτό ερωτευμένη,αφιερωμένο!:Ρ:Ρ
      http://www.youtube.com/watch?v=Tb0MTuo_Rao

      Διαγραφή
    2. Πολύ ωραίο το τραγούδι! Πρώτη φορά το άκουσα και μου άρεσε πολύ! Είσαι κι εσύ στις μουσικές επιλογές φοβερός!

      Ωχ, σε νιώθω...η ησυχία της Κυριακής με ξενερώνει ρε παιδί μου.
      Σωστός, η παρέα μετράει πολύ. Αν λείπει η παρέα, τότε τι γίνεται; :P

      Νομίζω πως όχι, ο Γκίμπσον δεν πρέπει να κάνει τίποτε άλλο (κρίνοντας απ'ό,τι δικό του έχω δει ως τώρα, έτσι; Μην τον αδικήσουμε τον άνθρωπα! :P)

      Διαγραφή
    3. Είμαι ο άνθρωπος,είμαι!:Ρ:Ρ

      Πάνω σε τι με νοιώθεις;;;;;
      Στο χέρι σου πάλι είναι να έχεις φασαρία!:Ρ
      Ένα παλτό πάνω σε μια κρεμάστρα γίνεσαι!:Ρ

      Σε ρώτησα γιατί εκείνη την ώρα έβλεπα το αποκαλύπτω και όλο σφαγή και καταστροφή έβλεπα!:Ρ:Ρ
      (ε ναι απάνθρωπα τι άλλο!:Ρ)

      Διαγραφή
    4. Που θες να πας στα πάτρια για να βρεις τη ζωή! :P
      Τι να κάνω μωρέ; Να βάλω μουσική και να αρχίσω να χοροπηδάω μονάχη μου; :P :P Τι γελοιότητα..

      Αυτή είναι η τέχνη του, ποιοι είμεθα εμείς να την κρίνουμε; :P

      Διαγραφή
    5. ΆΣτα να πάνε!:/
      Δε λέω και εδώ υπάρχει ζωή,αλλά ντάξει άλλο πράγμα η μεγαλούπολη!Δε βαριέσαι ποτέ!:Ρ

      Εγώ θα σου πω;;;;;Πάρε και το αίσθημα και χοροπηδείχτε μαζί!!:Ρ:Ρ
      Βάλε μούζικα στο τέρμα!
      Κάλεσε τα γειτόνια σε ένα πιώμα μέχρι τελικής πτώσεως!
      Έχε χάρη που δεν έχω γειτόνια φοιτητές αλλιώς θα σου λέγα εγώ!:Ρ

      ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΙ ΙΣΩΩΩΩΣ;;;;;;;;;:Ρ

      Διαγραφή
  2. "Ποτέ τις Κυριακές";
    Έχει μια μελαγχολία η Κυριακή, ίσως είναι απωθημένο απο το σχολείο, που ετοιμαζόμασταν για το σχολείο. Απο την άλλη, όλα έχουν το χρώμα που τους δίνουμε. Χρωμάτισε τις Κυριακές σου και θα δεις, πόσο όμορφες μπορούν να γίνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποτέ τις Κυριακές. Έτσι ακριβώς...
      Ναι, σίγουρα το σχολείο παίζει μεγάλο ρόλο.
      Έχεις δίκιο...ακόμα το ψάχνω με τι να τις χρωματίσω.
      Καλή σου εβδομάδα! :)

      Διαγραφή
  3. Εγω παλι μισω τα στρουμφακια...για τις κυριακες δε το σκεφτηκα...

    Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο καθένας έχει τα θέματά του καλέ μου Δρακουμέλ!

      Καλημέρα και σε σένα!

      Διαγραφή
    2. A! Kαι καλώς ήρθες στο ιστολόγιο! :)

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.