Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Εμείς θα την αλλάξουμε τη ζωή;

Ξημερώνει Μεγάλη Δευτέρα. Η εβδομάδα των παθών έφθασε. Για κάποιους είναι αδιάφορο, ενώ για άλλους σημαίνει τη θυσία, την κάθαρση, την Ανάσταση. Όπως και να'χει είναι μια καλή ευκαιρία -ΠΟΛΥ καλή- για εσωτερικές αναζητήσεις και τα τοιαύτα.
Κι εγώ να βρίσκομαι πάλι στο κεντρικό μοτίβο τούτης της ανάρτησης...αυτή τη φορά με παρέα.
Καθισμένη με τον κολλητό στα σκαλοπάτια στα δικαστήρια και τριγύρω ερημιά.
Τέτοιαν ώρα δεν περνάει κανείς από κει.
Εκείνα τα σκαλιά συμβολίζουν για εμάς... ώρες αμπελοφιλοσοφιών και εξομολογήσεων.
Σήμερον η διάθεσή μας λίγο φουρτουνιασμένη σαν τον καιρό με όσα συμβαίνουν γύρω.

Η κρίση...πρωτίστως ηθική και δευτερόντως οικονομική έχει στοιχειώσει τις ζωές όλων.
Είναι θλιβερό να βλέπεις παιδιά απογοητευμένα τη στιγμή που'ναι στην καλύτερη ηλικία τους.
Κι είναι άγριο να νιώθεις γύρω σου όνειρα διαλυμένα.
Το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς.
Δεν είναι πρόβατα οι άνθρωποι.
Κάποιους όμως τους το μάθανε και τώρα μόνο έτσι ξέρουν να φέρονται.
Εγώ βλέπω μια γενιά που'χει πρόσβαση στα πάντα, μα τα μάτια της παραμένουν ερμητικά κλειστά.
Δε με βγάζω απέξω.
Απορώ αν θα ξυπνήσουμε ποτέ πραγματικά. Είμαστε αθώοι για αυτό τον διαφθαρμένο κόσμο.
Υπάρχουν συμφέροντα που δε τα φανταζόμαστε καν. Κάτι σαν... όργιο στο υπόγειο.
Καλό είναι να μην είμαστε κολλημένοι και να αποτινάξουμε από πάνω μας ό,τιδήποτε σάπιο.
Στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε μόνο ο ένας τον άλλον.
Μια πραγματική συσπέιρωση θέλουμε και μια αλληλεγγύη.
Δε βγαίνει τίποτα με το να κοιτάει ο καθένας την πάρτη του.
Κανείς δε θα ξεκινήσει να σώσει τον κόσμο μόνος του
και αν ξεκινήσει, δε θα καταφέρει τίποτα.
Γιατί παρά την νιότη μας και την όλη τρέλα της
διακρίνω μεγάλη στενομυαλιά από πολλούς κι είναι τραγικό αυτό.
Μιλάμε για εθνική ύπνωση, όχι αστεία.
Τα μυαλά και τα αλεξίπτωτα δουλεύουν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά.
Δεν έχει ουσία να μην κάνουμε τίποτα άλλο παρά μόνο να κατηγορούμε τους παλιούς
και να μηδενίζουμε τα πάντα.
Πράξεις, αυτές είναι αναγκαίες.
Δε θα'θελα η επανάσταση για την οποία γίνεται τόσος λόγος να αποδειχτεί μια ουτοπία.
Να, κάτι τέτοια συζητούσα με τον κολλητό.

Κι είχα και μια φιλόλογο...εξαιρετική στη δουλειά της
αλλά από τις γυναίκες που τις χαρακτηρίζεις κακομοίρες
που μου τριβέλιζε το μυαλό λέγοντας πως όσα λέω δεν είναι ''πολιτικώς ορθά''.
-Λες και δε το'ξερα!-
Επέμενε πως θα γίνουμε κι εμείς κάπως έτσι.
Δηλαδή τι;
Θα ψηφίζουμε κι εμείς σαν πρόβατα;
Θα νιώθουμε τυχεροί για την δήθεν ελευθερία μας στην υποτιθέμενη δημοκρατία μας;
Θα επαναστατούμε μέσω Λάρισας- τουτέστιν μέσω Λαζόπουλου;
Θα βγάζουμε το καπέλο σε όσους σιχαινόμαστε;
Θα σκύβουμε στον κάθε μαλάκα μόνο και μόνο γιατί έχει παραπάνω λεφτά ή δύναμη;
Θα συνεχίσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας;
Θα γίνουμε ρομποτάκια;
Θα συνεχίσουμε να αράζουμε επειδή χτίσαμε τότε τον Παρθενώνα;
Θα κοιμόμαστε κι εμείς όρθιοι;
Θα μας νοιάζει μόνο το ''φαίνεσθαι'' και όχι το ''είναι'' ;

Ε όχι ρε πούστη μου. Εγώ δε γεννήθηκα για να γίνω έτσι.
Δεν έχω τέτοια όνειρα, τέτοιους σκοπούς.
Στο κάτω-κάτω ξέρω καλά πως με τη σημερινή κατάσταση
ό,τι και αν κάνω, δεν έχω να χάσω τίποτα.
Ακόμα και αν ''The winner takes it all''.
Κι ούτε έχω σκοπό να κάνω παιδιά και να τα μεγαλώσω έτσι.
Να τα συμβουλεύσω έτσι.
Να τα κατευθύνω προς ορισμένη κατεύθυνση.
Και στο τέλος να τους μεταβιβάσω τα χρέη μου.

Μα...η φιλόλογος επιμένει.
Θα προσαρμοστούμε- θα προσαρμοστούμε- θα προσαρμοστούμε!
Γιατί; Γιατί έτσι είναι η ζωή.
Όχι ρε γαμώτο μου. Εμείς θα την αλλάξουμε τη ζωή.
Παρόλα αυτά. Για όλα αυτά.
Γιατί εμείς ξέρουμε.
Εκείνοι δεν ήξεραν.

Καλή Εβδομάδα σε όλους!



Οι βέρες ήτανε χρυσές...
χρυσές και οι αλυσίδες...
που δέσανε τα νιάτα μας...
πώς δεν τις είδες;

6 σχόλια:

  1. Ακριβώς έτσι είναι φίλοι!!Όλοι θεωρούν πως έτσι κάνουν το καθήκον τους ως πολίτες,αλλά η δημοκρατία και η ιδιότητα του πολίτη είναι άθλημα που απαιτεί συνεχή εξάσκηση,είναι έρωτας γιατί θέλει αφοσίωση και φροντίδα!!Πολλοί ακόμα είναι υπνωτισμένοι αλλά εμείς θα προχωρήσουμε!!Από λίγους τρελούς πάντα αρχίζουν όλα!!Η τρέλα μας και τα όνειρα μας φίλη μου είναι πιο δυνατά από κάθε μαλάκα,με το συμπάθειο,και κάθε καθεστώς!!Ακόμα και αν χρειαστεί να πάρουμε όπλα!!Όσο η τρέλα είναι στις σπηλιές η ηλιθιότητα είναι στην εξουσία!!
    Όχι στο συμβιβασμό,όχι στο προσκύνημα!!Ας προσπαθήσουμε και ας ηττηθούμε,θα έχουμε προσπαθήσει τουλάχιστον!!Εξάλλου ο Χαμένος τα παίρνει όλα!!Θα αλλάξουν γιατί είναι τα πράγματα καταδικασμένα να αλλάξουν!!

    Το ταξίδι για την Ιθάκη είναι πιο σημαντικό από την Ιθάκη!!

    Σε χαιρετώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν θέλω να προσθέσω
    δεν αφαιρώ.
    Κρατώ τις λέξεις σου και τις αφήνω ελεύθερες
    να τριγυρίσουν, να βολτάρουν να ουρλιάξουν
    σε οξύ να μετουσιωθούν
    να λιώσουν τις αλυσίδες
    τις χρυσές.

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Δανάη! Βρήκα το μπλογκ σου εντελώς τυχαία και περίεργα! Ψαχούλευα στο retromaniax σχετικά με τον Δημήτρη Χορν και σε βρήκα, πάτησα στο "προσωπική σελίδα" και μου άνοιξε το μπλογκ σου! Σιγά-σιγά θα διαβάσω και παλαιότερες αναρτήσεις σου! Πρέπει να ομολογήσω ότι έχουμε πολλά κοινά: Καβάφης, φιλοσοφία, Πόε, Πασχαλίδης, έντεχνα, Χορν κτλ, οπότε θα χαιρόμουν να τα λέγαμε και περαιτέρω!:) Εγώ βέβαια είμαι παιδαγωγικό αν και θα προτιμούσα τη φιλολογία. Άλλοι λόγοι με ώθησαν στο παιδαγωγικό -ΟΧΙ η επαγγελματική αποκατάσταση!- αλλά δεν είναι του παρόντος!
    Ελπίζω να τα πούμε και θα χαρώ να σε δω και στο δικό μου blog!
    Να είσαι καλά!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα σου.

    Και εγώ βρήκα το blog σου εντελώς τυχαία και αυτή η ανάρτηση σου μου τράβηξε την προσοχή...

    Συμφωνώ με όσα λες.Συνήθως τα παιδία της ηλικίας μου(πάω τρίτη λυκείου)παραπονιούνται οτι δήθεν τους κορνιζάρουν όλους σαν "την γενία που δεν κάνει τίποτα" και το βρήσκουνε άδικο.

    Δεν λέω,υπάρχουνε παιδία που παλέυουνε και προσπαθούνε πέρα απο το συνιθισμένο,αλλα τους πραγματικά,άμα μου επιτρέπεις,"ψαγμένους",δύσκολα θα τους βρείς.

    Είμαστε-λίγο πολύ-όλοι πολύ απασχολημένοι με την ικανοποίηση του εγωισμού μας για να σκεφτόυμαι την δύναμη της ολότητας και της ομάδας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eίναι σωστό αυτό που λες...
      οι περισσότεροι δρουν ατομικά, κοιτάζουν τον εαυτό τους και τους κοντινούς τους άνθρωπους.
      Επικρατεί η ιδεολογία ''γιατί να σώσω εγώ τον κόσμο;''

      Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο σου :)

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.