Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Όταν ο Άρης ερωτεύτηκε

Τον Άρη τον συνάντησα πριν από τρία χρόνια. Ήταν μια εποχή περίεργη για μένα και μέσα από πολλά καταφέραμε και γίναμε φίλοι. Δεν είχαμε ποτέ το θέμα του ''μη χαθούμε'' γιατί γνωρίζαμε και οι δυο πως κάτι τέτοιο ήταν αναπόφευκτο. Ωστόσο κάποτε και κάπως θα ξαναπέφταμε ο ένας πάνω στον άλλο, όπως και γίνεται πάντα. Ο Άρης είναι ένας αιώνιος έφηβος κι ένας άνθρωπος που απεχθάνεται και ξορκίζει τις δεσμεύσεις. Μια ζωή τον θυμάμαι να κυκλοφορεί και με διαφορετική κοπέλα κάθε βράδυ, να ξενυχτάει, να πίνει και να καπνίζει πολύ, να μη δίνεται σε κανέναν και να προτιμά το σεξ της μιας νύχτας. Δεν υποστήριζα τις κινήσεις του αλλά τον είχα αποδεχτεί γιατί απλώς έτσι ήταν.Εκείνος με αποκαλούσε μουχλιασμένη και καταπιεσμένη καθότι τότε σε σταθερή σχέση.

Σε κάποια φάση είχαμε χαθεί ξανά και δεν τον είχα αναζητήσει απορροφημένη καθώς ήμουν από την καθημερινότητα. Ώσπου μια μέρα πριν από 1 χρόνο μου έστειλε ένα μήνυμα. ''Ερωτεύτηκα! Πρέπει να σε δω!''. Βρεθήκαμε στο πάλαι ποτέ στέκι μας και βρήκα έναν Άρη αλλαγμένο και διαφορετικό. Ήταν ήρεμος, χαμογελαστός, ξεμέθυστος και χωρίς καμία άγνωστη να κάθεται στο πλάι του. Ξεκίνησε με την μία να μου μιλά για την κοπέλα που του πήρε τα μυαλά και του άλλαξε τη ζωή. Moυ την περιέγραψε ως ''όμορφη, σαγηνευτική, γοητευτική, έξυπνη, σαν να βγήκε από άλλη εποχή''. Με έπιασε νευρικό γέλιο από το σοκ. Για τον Άρη δεν υπήρχαν πια οι πολλές, υπήρχε μόνο η μία και μοναδική. Πρώτη φορά τον έβλεπα να έχει τη διάθεση να μοιραστεί, να δώσει, να αφεθεί, να αγαπήσει, να ζήσει ένα ρομαντικό love story. Κι εκείνος συνέχισε λέγοντας μου ότι της μίλησε για όσα νιώθει, υπήρξε η ανάλογη ανταπόκριση και ότι πια είναι μαζί. Εγώ κοίταζα τον νέο Άρη με καχυποψία και τόλμησα να τον ρωτήσω αν θα αντέξει την μονογαμία. Και μου απάντησε πολύ φυσικά πως ναι βέβαια αφού είναι ερωτευμένος.

Συγκεκριμένα μου είπε ''Θα της δώσω ό,τι έχω! Δε θα την πληγώσω ποτέ, θα ζήσουμε μαζί τα πιο όμορφα που γίνεται να υπάρξουν. Και αυτό γιατί αυτή η κοπέλα με έκανε να δω αλλιώς την όλη φάση, μου άλλαξε τη ζωή, με έκανε να πιστέψω στον έρωτα'' Εγώ είχα τις ενστάσεις μου και του τις είπα. ''Ένα χρόνο πάνω-κάτω θα κάτσεις μαζί της...στάνταρ! Δεν αλλάζει ο άνθρωπος αγάπη μου!'' Είχα και την προσωπική πείρα- ας όψεται το τότε αίσθημα και ο χαρακτήρας του που έφερνε πολύ στου Άρη. Εκείνος δεν με πίστεψε και μου είπε ''Αλλάζει ρε Δανάη! Να, εγώ άλλαξα! Όσο για τα πολιτικά...θα τα αφήσω λίγο κατά μέρους!'' Εκεί έμεινα κάγκελο και τον κοίταξα λες και μου'χωσε χαστούκι. Ο Άρης ήταν ορκισμένος αριστερός. Βιάστηκε να μου εξηγήσει πως η κοπέλα του δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με τα πολιτικά κι εκείνος δε θ'άφηνε κάτι τέτοιο να μπει ανάμεσά τους. Sο, θα ξύριζε τα μούσια, θα πέταγε τα μαύρα, θα άφηνε και τα προπαγανδίστικα βιβλία στην άκρη. Εκεί ξεροκατάπια. Η ιδεολογία του ήταν η μισή του ζωή καλώς ή κακώς. Αλλά δεν είπα τίποτα, σε τέτοιες περιπτώσεις καλύτερα να μην μιλάει κανείς.

Από κει και πέρα ξαναχαθήκαμε κι εγώ δεν ανησυχούσα πιστεύοντας πως αφού δεν επικοινωνούσε, αυτό σήμαινε ότι ήταν καλά. Ώσπου τον Ιούλιο έλαβα ένα άλλο μήνυμά του που έλεγε ''Καλά μου τα'λεγες! Είμαι στο γνωστό και θα σε περιμένω.'' Όταν έφτασα, είδα -ευτυχώς- τον Άρη που ξέρω. Αξύριστος, με βλέμμα σκοτεινό και ήδη μεθυσμένος. Τον ρώτησα τι έγινε. ''ΑΙΣΧΟΣ!'' δήλωσε οργισμένος. ''Αυτό δεν ήταν σχέση, ήταν δεκατρείς μήνες κόλασης!'', συνέχισε. Ζήτησα να μάθω τις λεπτομέρειες. Και μου είπε, ''Τούτο σου λέω μόνο! Καταπιέστηκα, συμβιβάστηκα, ξενέρωσα και της το εδήλωσα... ''bella ciao!''. ''

Κι άρχισε να μου περιγράφει με το γνωστό του τραγικό τρόπο μία σχέση μάλλον κανονική με τα καλά της και τα κακά της. Μέσω των περιγράφων του φρόντισε ο ίδιος να βγει λάδι μιλώντας μου για μια κοπέλα ζηλιάρα (όχι κι εντελώς άδικα κατ εμέ) , καταπιεστική, έντονα συναισθηματική κι εντελώς μονογαμική. Τον ρώτησα τι απέγινε ο τρελός έρωτας και μου είπε πως του πέρασε πολύ γρήγορα τελικά διότι τον έπρηξε με την μιζέρια και το συναισθηματισμό της. Από ένα σημείο κι έπειτα δεν ήθελε ούτε καν να την αγγίζει. Και τέτοιες καταστάσεις είναι μάλλον μονόδρομος. Γελάω ακόμα με το ύφος του όταν μου'λεγε ''Ρε έλεγε ότι μ'αγαπάει...το πιστεύεις; Το διανοείσαι δηλαδή; Κι εγώ δεν ήξερα τι να πω και κοιτούσα σαν τον μαλάκα. Αλλά τι να'λεγα; Αφού δεν ένιωθα τίποτα παρόμοιο...μάλλον κάτι σε αδιαφορία είχα εγώ μέσα μου γι'αυτή.'' Όταν έμαθα ότι χώρισα εγώ , το καταχάρηκε. ''Επιτέλους ελευθερώθηκες! Θα πιω σ'αυτό!'', μου είπε. Κι έπειτα...''Εγώ είμαι ο Άρης, ο ένας και μοναδικός. Ο αριστερός, ο πολυγαμικός , ο κάφρος. Και δεν αλλάζω!'' Έπειτα στάμπαρε μια κοκκινομάλλα στο απέναντι τραπέζι και αφού μου ζήτησε την άδεια έφυγε μαζί της. 'Ενας Άρης αλώβητος σαν να μην μεσολάβησε ένας χρόνος σταθερής σχέσης ή τέλος πάντων... ένας χρόνος κόλασης.

Μάλλον δε φταίει μόνο η κοπέλα όσο καταπιεστική μπορεί και να ήταν. Ο Άρης δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο. Εκείνος είναι ακόμα ένα παιδί που απέχει πολύ από την ενηλικίωσή του. Δεν έμαθε ποτέ να δίνει, ξέρει όμως να παίρνει. Και του αρέσει να παίζει με τα συναισθήματα των άλλων, το βρίσκει ακόμα και σήμερα διασκεδαστικό. Και δεν τον νοιάζει αν χαραμίζει τον εαυτό του, ούτε που το καταλαβαίνει. Του αρκεί που εκτονώνεται έτσι κι έτσι η όποια ανασφάλειά του και που νιώθει την προσοχή διαφόρων κορασίδων στραμμένη πάνω του. Όταν μεγαλώσει λιγάκι κι ερωτευτεί πραγματικά και δοθεί σ'αυτό το αίσθημα, τότε θα καταλάβει το νόημα όσων συζητούσαμε κάποτε επί ώρες. Ούτως ή άλλως ο έρωτας ποτέ δεν κρατάει για πάντα. Η ουσία κρύβεται στην αγάπη κι εκεί έχει το κώλυμα ο Άρης. Μωρό μου ελπίζω να ξεπεράσεις την εφηβεία σου πριν από τα 30.

Και δε θα με παρεξηγήσει γιατί ξέρει ότι τον αγαπάω και τα γράφω όλα αυτά ξέροντας πως θα τα διαβάσει.


Αφιερωμένο το τραγούδι σ'αυτόν γιατί ξέρω πόσο το αγαπάει και τι ακριβώς του θυμίζει.

10 σχόλια:

  1. Χμ, έτσι κι αλλιώς ο έρωτας κρατάει έξη μήνες! Μετά θέλει δουλειά η υπόθεση...
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αθηνά μου τους έξι μήνες εγώ τους διαπραγματεύομαι!
      Αλλά από κει και πέρα σίγουρα θέλει δουλειά η φάση...

      Να'χεις μια όμορφη Κυριακή! :)

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Παρατηρώ μια συμπόνοια εκ μέρους σου;
      Είναι δυνατόν; :P

      Διαγραφή
    2. Ναι Δαναη,ανθρωπος ειμαι και εγω!!!!:-P

      Διαγραφή
  3. Αλάνι ο Άρης, τρελό παιδί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάνω σ' αυτό που λες σχετικά με το ότι ο έρωτας μάς ωριμάζει υπάρχει ένα ποίημα της Κικής Δημουλά με τίτλο "Το διαζευκτικόν ή" όπου σ' ένα σημείο το ποιητικό υποκείμενο αναρωτιέται "έρωτας ή τρόπος να μεγαλώνουμε"... Έχεις μιλήσει και άλλες φορές για τον έρωτα, αλλά κάπως αποσπασματικά. Θα ήθελα λοιπον να σου ζητήσω - με όλο το θάρρος - αν δε σου κανει κόπο να κάνεις μια ανάρτηση αφιερωμένη σ' αυτό το θέμα...
    Μας ωριμάζει όντως ο έρωτας και πώς; Η δυσκολία για μερικούς ανθρώπους, όπως ο Άρης στην προκειμένη περίπτωση, να τον βιώσουν είναι όντως θέμα ετοιμότητας ή μήπως χαρακτήρα, αντιλήψεων, φόβων, ανασφαλειών; Ή μήπως απλώς μερικοί άνθρωποι δεν είναι γραφτό ή δεν μπορούν να ερωτευτούν; Αξίζει να χάσουμε τον εαυτό μας στην πορεία; Γιατί σβήνει τόσο εύκολα και γρήγορα ο έρωτας; Κι αφού συμβαίνει αυτό πώς θα διατηρηθεί μια σχέση κι ακόμα περισσότερο ένας γάμος; Είναι δυνατόν να ερωτευτείς ξανά το ίδιο άτομο; Τι κερδίζουμε τελικά από τον έρωτα όταν τελειώσει; Μαθαίνουμε τελικά από τα λάθη μας ή τείνουμε να τα επαναλαμβάνουμε με μαθηματική ακρίβεια; Ή μήπως στο τέλος μένουμε απλώς να εξαρτώμαστε από σταγόνες, όπως λέει και το ποίημα;
    Αυτά είναι ερωτήματα που πάντα με απασχολούσαν και εξακολουθούν να τριβελίζουν το μυαλό μου... Φυσικά δεν είναι ανάγκη να τα διαπραγματευτείς όλα και να δώσεις απαντήσεις - ούτε οι φιλόσοφοι δεν το κατάφεραν αλλωστε! Εστίασε κυρίως στις εμπειρίες σου και στο θέμα της ωρίμανσης, που είναι κάτι που έχει εκφραστεί από 'σένα.
    Ευχαριστώ εκ των προτέρων και μόνο για την ανάγνωση του σχολίου και συνέχισε τις απολαυστικές αναρτήσεις με τις πολύ καλές μουσικές επενδύσεις! I'll be watching you! :-P

    Υ.Γ. Πόπο! Πρώτο σχόλιο και ήδη σε έβαλα σε δουλειά! :$ Μμμ... Ίσως είναι καλύτερα να παραμείνω στη σιωπή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα και καλώς ήρθες! :) (Αν μου έλεγες και το όνομά σου θα το χαιρόμουν ιδιαίτερα. Εγώ είμαι η Δανάη :))
      Καταρχήν να ΜΗΝ παραμείνεις στη σιωπή. Μ'αρέσει πολύ να διαβάζω σχόλια αναγνωστών και δη μακροσκελή- εκφράζομαι κι εγώ με πολλά λόγια άλλωστε.

      Το ποίημα της Δημουλά δε το γνώριζα. Μόλις το διάβασα όμως. :) Η αλήθεια είναι πως έχω μιλήσει για τον έρωτα εμπειρικά εντελώς. Δηλαδή με βάση ό,τι έχω ζήσει και με βάση δικά μου συναισθήματα. Ευχαρίστως να κάνω μία ανάρτηση για τον έρωτα απλώς δεν μπορώ να σου πω το πότε. Είναι και θέμα έμπνευσης, καταλαβαίνεις. Και θέμα περιστάσεων..κ.λ.π. Θα προσπαθήσω όσο το δυνατόν πιο σύντομα όμως!
      Τα ερωτήματα που θέτεις είναι πολύ σημαντικά και καίρια. Και απαντώνται εντελώς υποκειμενικά, ενώ κάποια δεν απαντώνται και ποτέ. Είναι ένα θέμα τεραστίων διαστάσεων και ο καθένας μπορεί να πει ό,τι θέλει. Θα προσπαθήσω να γράψω πάντως πάνω σε αυτά. :)

      Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου και περιμένω να σχολιάζεις πιο συχνά και σε άλλες αναρτήσεις!
      Να'σαι καλά! :)

      Διαγραφή
    2. Καλώς σε βρήκα! Ελένη, φοιτήτρια κι εγώ και φαν της Δημουλά, όπως κατάλαβες. Χάρηκα! :-)

      Καταλαβαίνω απόλυτα, οπότε πάρε το χρόνο σου. Άλλωστε υπάρχουν πολλά πράγματα που μας πιέζουν. Δεν υπάρχει λόγος να πιεστείς και γι' αυτό...

      Πιστεύω ότι είναι καλύτερα να γράφεις εμπειρικά παρά θεωρητικά και αυτο είναι που μου αρέσει στο blog σου - σε συνδυασμό με το στυλ γραφής σου και το χιούμορ σου. Γράφεις για εμπειρίες δικές σου κατά βάση. Και όμως, χάρη στον τρόπο που τις διαπραγματεύεσαι, τις κάνεις να μας ενδιαφέρουν κι εμάς και πολλές φορές να ταυτιζόμαστε, να μαθαίνουμε μέσα από αυτές, να συγκινούμαστε, να χαμογελάμε... Εξάλλου, συχνά η θεωρία απέχει αρκετά από την πράξη, ενώ πολλές φορές δεν είναι καν εφαρμόσιμη. Αντίθετα η εμπειρία είναι πιο κοντά στην αισθητή πραγματικότητα, ακόμα κι αν δεν είναι δυνατό να γενικευτεί. Ούτως ή άλλως κάθε περίπτωση είναι διαφορετική...

      Για το σχολιασμό, θα δω τι μπορώ να κάνω... ;-) Πάντως η λακωνικότητα δεν είναι το δυνατό μου σημείο! :-P

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.