Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Γενικά...για τον έρωτα

Η φίλη μου η Α. φοβάται την μοναξιά. Εντάξει, ίσως να σκεφτείτε πως αυτό δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο. Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι τη φοβούνται. Και δεν νομίζω, βέβαια , να την εννοεί με την ακραία έννοια της... όπως κάνει, για παράδειγμα, η Γώγου σε ανάλογο ποίημά της. Απλώς θέλει κάποιον δίπλα της. Για να λέμε την αλήθεια έχει ανάγκη από κάποιον. Και φυσικά δε γίνεται λόγος για τον πρώτο τυχόντα, αλλά για εκείνον τον... μοναδικό που μεταξύ των θα υπάρχει ο έρωτας. Βγήκε από μια σχέση με τα όλα της -τουτέστιν με πισωγυρίσματα, υποσχέσεις και τα τοιαύτα- που την ταλαιπώρησε και τώρα θέλει να ερωτευτεί ξανά και να δοθεί ξανά ολοκληρωτικά στον έναν.

Εν τω μεταξύ,όσο περνούν τα χρόνια,νιώθω κι εγώ την ίδια ανάγκη όλο και πιο συχνά. Χρειάζομαι κάποιον- είναι τόσο απλό. Διότι καταλαβαίνω πια πως ο ένας ισοδυναμεί με το τίποτα ενώ οι δύο είναι δύναμη. Όχι τόσο για να έχω έναν άνθρωπο όσο γιατί έχω έντονη την επιθυμία να μοιραστώ, να προσφέρω, να προστατεύσω, να αφουγκραστώ. Ποτέ δεν ήμουν ανάπηρη συναισθημάτων, ούτε και τώρα. Θέλω να δώσω. Έχω καιρό να το κάνω κι είμαι στη φάση που αισθάνομαι πως με την μοναξιά δεν πάει άλλο. Και το λέω εγώ αυτό που την αγαπώ την μοναξιά, που τη χρειάζομαι, που σπάνια αγανακτώ μ'αυτή. Και το ξέρω πως το συγκεκριμένο κενό στο καλύπτει ένας. Οι πολλοί το μεγαλώνουν, κάνουν την μοναξιά σου αφάνταστα ανυπόφορη. 

Και ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους εκείνους που χαραμίζουν τον εαυτό τους σε σχέσεις ανούσιες και ανώφελες μόνο και μόνο για να έχουν μια παρέα. Μα δεν αγαπάνε καθόλου τον εαυτό τους; Θεωρούν ότι όλο αυτό αξίζει στους ίδιους ή τα ταίρια τους; Ο κολλητός μου λέει πως οι ανθρώπινες σχέσεις έτσι είναι σήμερα και με βρίσκει πολύ ρομαντική για τον καιρό μας. Εγώ θεωρώ μια τέτοια στάση συμβιβαστική και βρίσκω πιο ανήθικο ακόμα να είσαι με κάποιον όταν δεν έχεις για αυτόν αισθήματα ενώ εκείνος για σένα έχει.

Μπορώ να το παινεύομαι -στα μεγάλα κέφια μπορεί και να το κάνω- πως σε όσες σχέσεις δημιούργησα ως τώρα στάθηκα ειλικρινής. 'Ημουν αληθινή απέναντι σε εκείνους και σε μένα. Μου έδωσαν κι έδωσα. Δεν έχω να παραπονεθώ για τίποτα. Μου'χει μείνει μια γλυκιά γεύση (ούτε καν γλυκόπικρη για όσα τυχόν δε ζήσαμε- γιατί αυτή είναι η ζωή, δεν είμαστε σε σαπουνόπερα) άρα μάλλον σε γενικές γραμμές...περάσαμε καλά. Και τώρα προτιμώ να περιμένω τον έναν και να τον διεκδικήσω παρά να αναλωθώ.

Και κάτι τέτοιο θα συμβούλευα σε όλους τους φίλους μου. Θα τους παρότρυνα να ερωτευτούν- τρόπος του λέγειν, αυτά σου συμβαίνουν. Δεν τα προκαλείς. Κι αν ερωτευτούν να αφεθούν σε αυτό το αίσθημα. Να μην αφήσουν τη λογική να τους χαλιναγωγήσει, αν και μετά από κάποιο σημείο αυτό είναι αδύνατο. Είναι παράλογο συναίσθημα ο έρωτας. Ίσως το πιο μεθυστικό ποτό. Είναι μια σκληρή εξάρτηση. Είναι δύσκολος ο έρωτας. Πότε σε ανεβάζει στα αστέρια και πότε σε ρίχνει στη φωτιά. Έτσι απλά. Χωρίς ίχνος ελέους. Μία πιάνεις τον εαυτό σου να χαίρεται χωρίς λόγο και άλλοτε πάλι να κλαίει για λόγους ανεξιχνίαστους. Ό,τι και να σου συμβεί σε μια τέτοια εποχή, δεν είναι να απορείς. Ο έρωτας σε αλλάζει, σε αποβλακώνει, σε αρρωσταίνει, σε θλίβει, σε χαροποιεί και άλλα πολλά.

Η ουσία είναι να ξεπερνάμε τις όποιες ανασφάλειες και τη δειλία μας -που μάλλον είναι έμφυτη στους περισσότερους- και να διεκδικούμε. Τίποτα δε μας χαρίζεται και πολλές φορές η απλή έλξη δεν είναι ικανή για τίποτα παραπάνω. Να κάνουμε στην άκρη τον εγωισμό μας και να δείξουμε τον έρωτά μας. Άλλωστε εγωισμός κι έρωτας δε ταιριάζουν, δεν έχουν καμία σχέση. Για ποιον εγωισμό να μιλήσουμε όταν υπάρχει στην μέση ο έρωτας; Διότι όταν ερωτεύεσαι τον άλλο και τον διεκδικείς, τότε νιώθεις πως η ζωή σου έχει ένα κάποιο νόημα.

Αν έπινα απόψε, θα έπινα στην υγεία των ερωτευμένων.
Αλήθεια, απορώ αν η αποψινή μου ανάρτηση βγάζει νόημα.
Πιστεύω πως όσοι είναι ερωτευμένοι...θα καταλάβουν.
Θα δικαιολογήσουν. Είμεθα ανεκτικό είδος.

Η Α. είπε να διαλέξω αυτό το τραγούδι για την ανάρτηση:
 Καλό ξημέρωμα...

9 σχόλια:

  1. Ω! Τι ανασφάλειες είναι αυτές; Φυσικά και βγάζει νόημα η ανάρτησή σου.
    Ας πιούμε λοιπόν για τους ερωτευμένους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις μωρέ...ήτανε αργά, ήμουν κάπως, ήμουν και με τη φίλη μου...για αυτό είχα μια ανησυχία! :P

      Ας πιούμε γιατί, νομίζω , το αξίζουν! :)

      Διαγραφή
  2. Ευχαριστώ για την ανάρτηση! ;-)

    Ειλικρινά δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο! Ειδικά με αυτό το απόσπασμα, το οποίο με εκφράζει απόλυτα:

    "Και το ξέρω πως το συγκεκριμένο κενό στο καλύπτει ένας. Οι πολλοί το μεγαλώνουν, κάνουν την μοναξιά σου αφάνταστα ανυπόφορη.
    Και ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους εκείνους που χαραμίζουν τον εαυτό τους σε σχέσεις ανούσιες και ανώφελες μόνο και μόνο για να έχουν μια παρέα. Μα δεν αγαπάνε καθόλου τον εαυτό τους; (...) Εγώ θεωρώ μια τέτοια στάση συμβιβαστική και βρίσκω πιο ανήθικο ακόμα να είσαι με κάποιον όταν δεν έχεις για αυτόν αισθήματα ενώ εκείνος για σένα έχει".

    Ας ελπίσουμε κάποτε να το καταλάβουν και οι υπόλοιποι!
    Στους ερωτευμένους λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τίποτα! Και βασικά...ελπίζω να σε κάλυψα, γιατί ήταν πολύ γενική...και ταυτόχρονα προσωπική... ;)

      Χαίρομαι που σκέπτεσαι κι εσύ κατά τον ίδιο τρόπο...
      Στους ερωτευμένους! Πάντα!

      Διαγραφή
  3. Με λίγα λόγια σε μία σχέση υπάρχεις για τον άλλον,ζεις για εκείνον,αναπνέεις για κείνον και αν αυτό είναι αμοιβαίο τότε είσαι ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου!
    Το κακό είναι ότι μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο τα ροματνικά παιδιά αναγκαζόμαστε είτε να υποχωρούμε είτε να βασανιζόμαστε στο περίμενε του έρωτα!Δε ξέρω τι είναι καλύτερο!

    Ένα έχω να μας ευχηθώ,αν και για σένα δε νομίζω ότι είναι απά ευχή!Μας εύχομαι λοιπόν να ερωτευτούμε όσο πιο πολύ κόντρα στη λογική μπορούμε και να ζήσουμε για πάντα μαζί με τον έρωτα!

    Καληνυχτω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι...αυτό το πρώτο σκέλος που αναφέρεις φαίνεται να είναι κάτι το ιδανικό, ε; Δε ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο να βρεθεί ένας τέτοιος άνθρωπος και να δημιουργηθεί μια τέτοια σχέση, αλλά σε κάθε περίπτωση μετρούν οι προσπάθειες!
      Όσο για το δεύτερο σκέλος...νομίζω πως το να ελπίζουμε είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε. Να τον αλλάξουμε μωρέ τον κόσμο, τα'χουμε πει αυτά! :)

      Σου το εύχομαι!!

      *Άκουσες το κομμάτι του Χατζιδάκι από την προηγούμενη ανάρτηση; :P

      Διαγραφή
    2. Αρκετά ιδανικό,αλλά πάντα μπορει να γίνει!!:Ρ:Ρ

      Μετράει το ταξίδι και όχι ο προορισμός!!Τους λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας!!:Ρ:Ρ

      Ε ναι!!Εμείς ήδη εδώ έχουμε αρχίσει να τα αλλάζουμε τα πράγματα!!Σε λίγο καιρό θα τα διώξουμε τα κομματόσκυλα!!:)

      ΥΓ:Τώρα που έχω νετ πάω,γιατί ποτέ δεν πιανειιι!!
      Και κλείνει κια ο γείτονας το δικο του!Τι να πεις!:Ρ:Ρ

      Παωω!

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.