Ό,τι με δένει στα παλιά...

 (Κάποτε με διάβαζες. Το κάνεις ακόμα;)


Θυμάσαι εκείνη την νύχτα; Ήταν τότε 8 Γενάρη σαν και σήμερα.
Λέγαμε στην πλάκα πως αυτη τη βραδιά δε θα'πρεπε να τη ξεχάσουμε.
Ήταν από τις λίγες φορές μέσα στα χρόνια που σε ήξερα που ανοιχτήκαμε έτσι ο ένας στον άλλο.
Που μιλήσαμε με ειλικρίνεια, ίσως και λίγο σκληρά και χωρίς όρεξη για δικαιολογίες κι ελαφρυντικά.
Εγώ δε τη ξέχασα τελικά την νύχτα εκείνη. Δεν έχει όμως πια και σημασία από τη στιγμή που είσαι κι είμαι αλλού.
Κυρίως είναι που δε θα ξαναβρεθούμε ποτέ πια μαζί. Οπότε μπορεί και να μην μετράει.
Πες με , αν θες , πολύ συναισθηματική ή και γέλα μαζί μου αλλά πολλές από τις στιγμές μας (καλές και κακές) δεν μπορώ να τις ξεχάσω ή ίσως και να μη το θέλω. 
Δεν είμαι εδώ και καιρό ερωτευμένη μαζί σου μα όταν σε φέρνω στο νου μου γίνεσαι σκέψη ξεχωριστή και η γεύση που μου μένει είναι γλυκιά και όχι πικρή όπως νόμιζα αρχικά ότι θα ήταν.

Έχω καιρό να μάθω νέα σου, βλέπεις με τους κοινούς φίλους αποφεύγω τέτοιες κουβέντες και σκέφτομαι πως να'σαι. Μακάρι να περνάς όμορφα, να γελάς και να'σαι χαρούμενος. Ξέρεις , ενώ προσπάθησα πολύ να σε κάνω, ας το πούμε , ευτυχισμένο (τι κλισέ!) δεν τα κατάφερα και για αυτό ασυναίσθητα με κατηγορώ ακόμη και τώρα που δεν έχει και κανένα σοβαρό νόημα. Το'θελα γιατί υπήρξα απίστευτα ερωτευμένη μαζί σου (μέχρι βλακείας θα'λεγα) , γιατί είσαι από τους ελάχιστους ανθρώπους που εκτίμησα και πίστεψα τόσο και γιατί μου στάθηκες και σαν φίλος στα ζόρια. Μπορεί να σε κατηγόρησα πολύ για τα στραβά σου μα μέσα σ'όλα αυτά δε ξέχασα και τα καλά σου.

Σ'είχα πετύχει έξω πριν από δυο μήνες. Φερθήκαμε λες κι ήμασταν ξένοι. Μάλλον αμηχανία παρά ό,τιδήποτε άλλο. Ξέρεις, με πονάει που δεν είσαι πια στη ζωή μου κι εγώ στη δική σου αλλά από την άλλη το ξέρουμε, ρε γαμώτο , πως έτσι έπρεπε να γίνει από τη στιγμή που το μεταξύ μας δε τραβούσε άλλο και περισσότερο χαλιόμασταν παρά περνούσαμε καλά. Ίσως να μη γινόταν να καταλήξουμε και αλλιώς και πιστεύω πως είχες δίκιο όταν έλεγες πως κάναμε ό,τι καλύτερο γινόταν. 

Κατά βάθος εύχομαι να είσαι ίδιος με τότε που σε πρωτογνώρισα και όχι όπως εξελίχθηκες μέσα στη σχέση. Ξέρω ότι προσπάθησες πολύ για να γίνεις , κατά τη γνώμη σου , πιο κατάλληλος για μένα αλλά εγώ ερωτεύτηκα τον ''κακό'' εαυτό σου, ο καλός μου έμοιαζε πάντα σαν καρικατούρα. Εύχομαι να'σαι ακόμα άπιστος, άστατος , εγωιστής, υπερβολικός , παράλογος και να βρεις αυτό που πραγματικά ζητάει η ψυχή σου δίχως να χαραμιστείς άλλο σε καταστάσεις πιο μικρές από αυτές που σου αξίζουν. Κι ελπίζω κάποτε να καταφέρουμε να ξαναγνωριστούμε απελευθερωμένοι πια από έρωτες και κτητικότητες. Δεν πήγαινε η ζήλεια, η κτητικότητα και ο έλεγχος σε κανέναν από τους δυο μας, κακά τα ψέματα. Απορώ γιατί περπατήσαμε μονοπάτια τόσο άγνωστα και τόσο έξω από την ιδιοσυγκρασία μας.

Τον πρώτο καιρό μου φαινόταν παράξενο που το τηλέφωνο χτυπούσε και δεν ήταν από σένα, που έπεφτα για ύπνο χωρίς να ανταλλάξουμε καληνύχτα και άλλες χαζές κουβέντες, που δε μαλώναμε πια ,που δεν ανταλλάσσαμε μηνύματα με πρόστυχα υποννοούμενα, που δεν είχα να σκέφτομαι πια για σένα μα μόνο για μένα. Πλέον μου φαίνεται παράξενο που είμαι ερωτευμένη με κάποιον άλλο, που τη συνήθισα την ελευθερία μου και την απολαμβάνω κιόλας , που δε μου λείπεις ως σύντροφος αλλά ως παρουσία, που δεν ακούω ερωτικά τραγούδια στη δική σου σκέψη και πως δε σε σκέφτομαι με πόνο ούτε με κείνο το αίσθημα κενού και απώλειας που με έτρωγε τους πρώτους μήνες. 

Θα'θελα να το ξέρεις πως αν στα δύσκολα και στα ζόρια με χρειαστείς εγώ, αν το ζητήσεις εσύ , θα είμαι εκεί. Γιατί οι άνθρωποι που αγαπάνε δεν εγκαταλείπουν. Το ξέρω πως δύσκολα θα καταδεχτείς εσύ να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον μα αν το κάνεις μακάρι να τη ζητήσεις από μένα. Πώς το λέει ο αοιδός ; ''Θα είμαι κάπου εκεί κοντά ο φύλακας ο άγγελος σου'' διότι ''μπορεί να ζούμε χωριστά μα τότε ζήσαμε μια αγάπη''. Μπορώ να κάνω πολλά για σένα ακόμα και τώρα. Ίσως κυρίως τώρα.

 
Κι ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακιές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά πως είναι αργά για αλήθειες.
Όλη μου η ζωή συνένοχη και πως γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα...