Νυχτερινές σκέψεις...

Δε ξέρω ποιον παλεύω να ξεγελάσω. Τους άλλους ή εμένα;

Κάθε βράδυ σε σκέφτομαι και θυμάμαι.

Κάθε βράδυ οι αναμνήσεις & οι επιθυμίες στήνουν ξέφρενο χορό.

Τα πρωινά μπορώ και ανασαίνω, αλλά το βράδυ με πνίγω με τη θύμησή σου.

Μπορεί να παριστάνω και να λέω ότι είμαι καλά και ότι προχωράω

αλλά είμαι πάντοτε εδώ, στάσιμη.

Και οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι δε ξέρουν πως νιώθω κάθε ώρα.

Αλλά όσο περνάει ο καιρός μου φαίνεται όλο και πιο δύσκολο

αντί να συμβαίνει το αντίθετο. 

Να'ξερες μόνο... πόσο επίπονο είναι να είμαι μακριά σου και πόσο ευάλωτη νιώθω.

Ενώ δε θα'πρεπε. Γιατί γνωρίζω καλά την κατάληξη που θα'χουμε μαζί.

Όλο αυτό τον καιρό σε απέφευγα συστηματικά διότι θεωρώ ότι είναι το καλύτερο για μας.

Δεν μας οδηγεί πουθενά, δε βγαίνουμε καλύτεροι μέσα απ'όλο αυτό.

Το νιώθω σαν αδιέξοδο. Και πληγώνουμε αθελά μας ο ένας τον άλλο.

Εγώ το μόνο που θέλω είναι να είσαι εσύ καλά. Να πάψεις να πονάς.

Να απαγκιστρωθείς από ό,τι μας ενώνει και να γυρίσεις στον παλιό σου εαυτό.

Δεν είσαι εσύ για δεσμεύσεις,για μονογαμικότητα και τα τοιαύτα.

Κουράστηκα να σε βλέπω έξω απ'τα νερά σου.

Αλλά δε βοηθάς λιγάκι τον εαυτό σου ούτε κι εμένα.

Με βλέπεις ότι προσπαθώ να φύγω και θα το'χα καταφέρει έστω και λίγο

αν δεν ήσουν συνεχώς μπροστά μου, αν δεν μ'ακολουθούσες σαν σκιά.

Είσαι πολύ κοντά μου και σε αισθάνομαι.

Τρεισήμισι χρόνια η ίδια κατάσταση. 

Συνέχεια φεύγουμε και συνέχεια γυρίζουμε πίσω.

(Και όσο απεχθανόμουν κάποτε τα πισωγυρίσματα...)

Τέσσερα γαμημένα χρόνια ξυπνάω & κοιμάμαι με την σκέψη σου.

Πορεύομαι με εσένα, με όσα μου'χεις πει και με όσα μου'χεις μάθει.

Το μόνο που θέλω είναι να ξεφύγω για μια στιγμή από σένα!

Αλλά δε γίνεται. Προσπαθώ και δε γίνεται.

Όμως ΠΡΕΠΕΙ να σε ξεχάσω και πρέπει να το κάνω μόνη μου.

Δε θα πατήσω επί πτωμάτων κι ούτε θα χαραμιστώ σε ανούσιες σχέσεις

όπως συνηθίζεις να κάνεις εσύ και τόσοι άλλοι βέβαια.

Δεν έχω εγώ τέτοιες ανασφάλειες. 

Το μόνο που θέλω είναι να ελευθερωθώ από σένα.

Όχι να χαντακώσω και άλλους ανθρώπους.

Κι εσύ μην με κοιτάζεις και μη μου ζητάς να γυρίσω.

Σταμάτα να βρίσκεσαι συνεχώς μπροστά μου.

Σταμάτα να με συμβουλεύεις, να μου μιλάς ψιθυριστά, να μου χαμογελάς.

Και μην προσπαθείς να αλλάξεις. Αυτό μην το κάνεις για κανέναν.

Άλλωστε πιστεύω πως δεν θα το καταφέρεις.

Σ'αρέσει ο εαυτός σου έτσι όπως ακριβώς είναι.

Δεν σ'αδικώ. Κι εμένα έτσι μ'αρέσεις.

Φύγε ρε άνθρωπε! Δεν μπορώ να το διαχειριστώ μόνη μου.

Στον έρωτα τα παίζεις και τα χάνεις όλα.

Δεν μένει τίποτα για τον εαυτό σου ή από τον εαυτό σου.

Έχασα τα πάντα εξ αιτίας σου.

Έχασα αξιοπρέπεια-αυτοσεβασμό-χαρακτήρα.

Αλλά δε θα ήταν ανόητο να κατηγορήσω εσένα;

Δεν με έσυρες εσύ ως εδώ. Μόνη μου ήρθα.

Δεν με διέλυσες ακριβώς. Σου επέτρεψα να το κάνεις.

Και σου ζητάω τώρα να φύγεις εσύ

όταν πριν δυο χρόνια μπορούσα άνετα να το κάνω εγώ.

Γιατί κάποτε μπορούσα να το τελειώσω.

Τώρα δεν μπορώ.

Αυτά που νιώθω είναι δυνατά και το ''πρέπει'' δεν τα επηρεάζει.

Και δεν είσαι μόνο εσύ.

Είναι και αυτή η ιδιαίτερη σχέση που έχουμε.

Το ξέρεις κι εσύ ότι σ'αγαπώ

και ότι ποτέ δεν συνήθισα στην απουσία σου.

Το ξέρεις ότι μπορείς να με κάνεις ό,τι θέλεις.

Να με κάνεις ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη.

Το ξέρεις ότι χωρίς εσένα βαδίζω στα τυφλά

ότι δε ξέρω τι ακριβώς να κάνω

και προς τα που να πάω.

Το ξέρεις ότι θα μου πάρει χρόνια για να ερωτευτώ κάποιον άλλο.

Το ξέρεις ότι είμαι μισή χωρίς εσένα.

Το ξέρεις ότι δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι ή ο,τιδήποτε άλλο.

Το ξέρεις ότι δε γίνεται να φύγει ο ένας, αν δε βοηθήσει ο άλλος.

Για μια φορά βοήθησέ με και βοήθα και τον εαυτό σου.

Φύγε. Νομίζω πως είναι πιο εύκολο για σένα.

Πάρτο απόφαση και σταμάτα να μου ζητάς να γυρίσω.

Έχεις δίκιο στο ότι δεν τελειώσαμε ακόμα επειδή αγαπιόμαστε.

Όμως το συναίσθημα δεν μας βοήθησε.

Ώρα να δοκιμάσουμε και τη λογική.

Αν μπορούσα θα τα άλλαζα όλα και θα'μασταν καλά μαζί.

Και δε ξέρω γιατί γράφω απόψε.

Η σκέψη μου είναι θολή γιατί μπροστά μου βλέπω μόνο εσένα.

Μα πρέπει να ελευθερωθούμε ο ένας από τον άλλο.

Είναι μία από τις χειρότερες νύχτες που'χω ζήσει ως τώρα.