Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Μόνη εγώ... όπως κι εσύ...

Ξημερώνει Παρασκευή. Πάνε τώρα μέρες που δεν κοιμάμαι.
Που γενικώς την παλεύω δύσκολα. Κρύο και καταχνιά - θλίψη και μοναξιά. 
             
Μα απόψε είναι αλλιώτικα.Σε νιώθω,αλήθεια,πολύ κοντά μου.
Σαν να'σαι κάπου τριγύρω.Δεν μου είναι πρωτόγνωρο.
Είναι όμως πολύ παράξενο κι εσύ δεν θα καταλάβεις. 
Νιώθω πως ξέρω τι σκέφτεσαι απόψε και πως αισθάνεσαι.
Θα μπορούσα να σου τηλεφωνήσω, ε;
Μήπως και τελειώναμε κι εκείνη την κουβέντα που ακόμα δεν αρχίσαμε.
Μήπως και... αλλά...είναι αργά. Πάντα θα'ναι αργά για μας.
Θα σου μιλήσω λοιπόν κάπως έτσι, από δω. 
Θα σου εξομολογηθώ όσα σκέπτομαι για σένα, όσα μου τρώνε τη ψυχή...
θα σου πω για την μοναξιά μου και για το πόσο άδεια είναι η φετινή Άνοιξη.
Ή τουλάχιστο θα το προσπαθήσω.

Γιατί εγώ δε φοβήθηκα να σου ομολογήσω ποτέ τις αδυναμίες μου.
Σε αντίθεση με εσένα. Πάντοτε ήσουν τόσο δειλός...τόσο εγωιστής...τόσο αδύναμος.
Κι εγώ το ξέρω καλά πως δεν αγάπησες κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό σου.
Μια ζωή σε θυμάμαι να βυθίζεσαι στο ''εγώ'' σου και να πνίγεσαι στα αδιέξοδά σου.
Σε ένοιαζε πάντοτε να'σαι όμορφος, να'χεις πέραση σε ανόητες κοπέλες... 
τόσο ματαιόδοξος.
Θέλεις όλοι να σε σέβονται και να σε φοβούνται
ψάχνεις την επιβεβαίωση στο βλέμμα του καθενός σκορπώντας αλόγιστα τον εαυτό σου. 
Δεν καταλαβαίνεις πόσο κακό κάνεις στη ψυχή σου. Πώς καταστρέφεις έτσι τον εαυτό σου;
Δεν σε κρίνω μάτια μου- φοβάμαι για σένα. Δεν είμαι εγώ δικαστής.
Μόνο που λυπάμαι γιατί χαράμισες χρόνια ολόκληρα,προσπέρασες στιγμές 
και άφησες ανθρώπους να φύγουν από κοντά σου. Μα κοίταξες, αλήθεια , ποτέ γύρω σου;
Με είδες; Ήμουν δίπλα σου για χρόνια. Τους άλλους τους είδες; Κι εκείνοι δίπλα σου ήταν.
Και τώρα είσαι πραγματικά μόνος σου. 
Κι εγώ μόνη μου είμαι, γιατί δεν έχω άνθρωπο πια να με καταλαβαίνει.
Μα η δική σου μοναξιά είναι χειρότερη. Γιατί βγαίνεις σιγά-σιγά απ'το όνειρό σου.
Γιατί καταλαβαίνεις πως δεν είσαι και τόσο σπουδαίος τελικά.
Ξέρεις, για όλους κομπάρσος ήσουν. 
Στη δική μου μόνο ζωή είσαι πρωταγωνιστής.
Μόνο και μόνο γιατί βρήκα μέσα στα μάτια σου απίστευτες αλήθειες
και γιατί θαύμασα την ομορφιά της ψυχής σου
μα κάπου την χαράμισες και αυτή.
Ίσως στις άδειες νύχτες που περνάς με άγνωστες κοπέλες
ή στα σοκάκια που τριγυρνάς πιωμένος μέχρι το πρωί.
Μη γυρεύεις έτσι τη λήθη. Δε θα τη βρεις.

Κι έθεσες ένα τέλος στο τρελό ταξίδι μας κι εγώ δεν σε κατηγορώ.
Από μένα είσαι ελεύθερος να φύγεις, εάν το θες.
Από τον εαυτό σου πότε θα λευτερωθείς;
Κάτι μου λέει πως θα γυρίσεις. Ποτέ δεν κρατάμε τους όρκους μας.
Όμως άλλο θέλω να σου πω. 
Δεν έφταιγα εγώ που έφυγες εσύ. 
Μου φόρτωσες μια αιτία ανύπαρκτη - κατασκεύασμα δικό σου
μόνο και μόνο για να αποχωρήσεις αναίμακτα και με συνείδηση καθάρια - πως εσύ δε φταις.
Κι ήσουν πάντα άδικος μαζί μου και πολύ σκληρός κριτής.
Μα εγώ σ'αγαπώ. Κι ας καταστρέφεις όποιον σε νοιάζεται.
Και ψάχνω να βρω εκείνες τις αλήθειες κι εκείνη την ομορφιά που χάθηκαν παράξενα.
Και αν δε τις βρω, θα σου τις φέρω πίσω.Αυτό σου το ορκίζομαι.
Μάθε πως και η δικιά μου ψυχή διαλύεται χωρίς εσένα.
Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο και όσο θα υπάρχει τούτη η παράξενη εξάρτηση
ξέρω πως κανείς μας δε θα φύγει οριστικά.
Ξέρω πως θα γυρίσεις -όχι κάποτε, αλλά σύντομα- με μάτια βουρκωμένα
και μαζί θα βρούμε ό,τι χάσαμε σ'αυτή τη δύσβατη διαδρομή.

Παρεμπιπτόντως... τα γιασεμιά που σ'αρέσουν δεν άνθισαν φέτος.
Η άνοιξη δεν ήρθε ακόμα τελικά.

Καλό ξημέρωμα όπου,όπως και με όποια και να'σαι.


 Καιρό είχα να το ακούσω το συγκεκριμένο...





4 σχόλια:

  1. Εύχομαι να γυρίσει σύντομα!!!Κάποιοι άνθρωποι είναι απλά φτιαγμένοι για τον άλλον για να φτιάχνουν δυο ατελείς το τέλειο!!

    Σε χαιρετώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου Ρας! :)

    Κι εγώ το πιστεύω αυτό...
    κάποιοι άνθρωποι απλώς ΠΡΕΠΕΙ να είναι μαζί..
    και γενικότερα δηλαδή, δεν μιλάω προσωπικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι άραγε όλες οι σχέσεις σήμερα τόσο δύσκολες?Είναι τόσο δύσκολο να μιλήσεις με τον άλλο. Πραγματικά.Να επικοινβνήσεις μιλώντας. Όχι να μιλήσεις απλά...

    Δεν ξέρω...

    Γιατί δεν τα λές όλα αυτά εκεί που πρέπει?
    Γιατί δεν τα λέω εγω?
    Γιατί δεν λέμε αυτό που νιώθουμε?

    Καλήνύχτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα ντε... γιατί δεν τα λέμε;
      Ίσως είναι η ανασφάλεια..ή καλύτερα ο φόβος...μήπως ακούσουμε κάτι που δε θέλουμε...κλεινόμαστε...

      Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο σου
      Να'σαι καλά :)

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.