Κυριακή 27 Μαΐου 2012

ΤΩΡΑ είναι το ΤΕΛΟΣ

Λοιπόν... αυτή εδώ είναι η ύστατη στιγμή! Ναι, στ'αλήθεια είναι. Είναι η στιγμή που όλα ξεκαθαρίζουν μπρος τα μάτια μου, διαπιστώνω πόσο ηλίθια υπήρξα και πόσο ανώφελα ήταν όλα.  Και κάπως έτσι επιστρέφω στην αρχική θεωρία μου: Δεν είμαι για σχέσεις. Δεν είμαι έτσι φτιαγμένη.
Γουστάρω ελευθερία, γουστάρω ανεξαρτησία και να μη δίνω λόγο σε κανέναν. Γουστάρω να φεύγω, να έρχομαι και να μην με περιμένει κανείς. Θέλω την μοναξιά μου, την αυτονομία μου. Είμαι 18. Είναι λογικό. Αλλά μονολότι με θυμάμαι να ειρωνεύομαι τους συνομήλικους μου με μακρόχρονες σχέσεις, κατέληξα να γίνω σαν αυτούς. Κράτησα σχέση για τρία χρόνια και παρόλο που δεν ήταν ειδυλλιακά, δεν το μετάνιωσα. Ούτε στιγμή. 

Και ήταν ακριβώς μακρόχρονη η σχέση εξ αιτίας Εκείνου. Με άλλον δε θα την έκανα αυτή την πατάτα, αλήθεια. Περάσαμε πολύ ωραία όμως. Είχε πλάκα. Δεν ήταν συνηθισμένη σχέση, για αυτό και δε βαρεθήκαμε μάλλον. Κάναμε πολλές πλακές μαζί και πολλές καφρίλες και πολλές ηλιθιότητες. Και παρά τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις μας, είχαμε ένα παράξενο τρόπο να βρίσκουμε κάπως το δρόμο μας. Βέβαια, ήταν σχέση με απώλειες. Χάσαμε τους εαυτούς μας σ'αυτή την παράξενη δίνη. Συμβιβαστήκαμε για να μη χάσουμε ο ένας τον άλλο. Και αυτό δεν ακούγεται τόσο τρομερό, αλλά είναι για δύο ανθρώπους τόσο εγωιστές και ξεροκέφαλους. Και τον τελευταίο καιρό βαλτώσαμε μαζί. Μάλλον δεν τα καταφέραμε και τόσο καλά, γιατί αρχίσαμε να ''χτυπάμε'' ο ένας τον άλλο στα ευαίσθητα σημεία του. 

Όμως πλέον έχουμε περάσει κάποιους μήνες χωριστά, αλλά με συχνή επικοινωνία. Κι ενώ προσπαθούσαμε...να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλο μήπως και καταλήγαμε ξανά μαζί, ξαφνικά διαπιστώσαμε πόσο μάταιο είναι όλο αυτό. Και ήταν μία από κοινού διαπίστωση. Αγαπιόμαστε ναι, μα δε γίνεται και αλλιώς. Μα, ο έρωτας; Που πήγε ο έρωτας, αλήθεια; Που τον χάσαμε και πότε; Δεν μπορούμε πια να μιλάμε για εκείνο το παράφορο αίσθημα που μας ένωσε τόσο παράλογα εκείνο τον Φλεβάρη. Και όλα είναι πιο ήρεμα πια, πιο μέτρια. Είναι λογικό, αλλά δεν το περιμέναμε. Τόσο παράξενοι χαρακτήρες και οι δύο, είναι δυνατόν να μην εξακολουθούμε να'μαστε τόσο παράλογα ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλο; Να που γίνεται! Γιατί οι καυγάδες και τα τρία βήματα μπροστά- δύο πίσω, όσο ενδιαφέρουσα όσο ξέφρενη και αν κάνουν μία ζωή, δεν παύουν να φθείρουν τη σχέση. Τα ετερώνυμα πάντα θα έλκονται, όμως ο έρωτας είναι άλλο θέμα.

Γιατί απλώς κάτσαμε και τα βάλαμε κάτω και μιλήσαμε σοβαρά κι εκείνος διαπίστωσε ότι δεν είμαι όσο ερωτευμένη ήμουν, αλλά κι εγώ διαπίστωσα ότι ούτε εκείνος είναι όσο ερωτευμένος ήταν. Διασταυρώσαμε τις απόψεις μας και καταλήξαμε στο ότι συμφωνούμε. Και την μετριότητα δεν την αντέχουμε, δεν την αντέξαμε ποτέ. Καλύτερα να φύγουμε τώρα, παρά να βαλτώσουμε και άλλο και όλα να γίνουν χειρότερα στο μέλλον. Δε θα'θελα να καταλήξουμε να μισιόμαστε. Να σημειώσω...πως δεν το περίμενα, μα με έχει ψυχολογήσει απίστευτα καλά ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

Και έρχεται η σπουδαία ώρα του φευγιού. Ξέρετε, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ για έναν άνθρωπο με σχέση πολλών ετών να νιώθει ξαφνικά ολομόναχος και ελεύθερος. Να νιώθει πως όλα τα συν και όλα τα πλην της μοναχικής ζωής είναι μπροστά του. Βασικά, είναι υπέροχο. Η ιστορία αυτή τέλειωσε προς το παρόν. Πώς να σας το πω; Η συγγραφή αυτού του βιβλίου σταμάτησε. Το νιώθω, το νιώσαμε και οι δύο. Στο μακρινό μέλλον δεν με νοιάζει τι θα γίνει. Αλλά επειδή είμαστε και οι δύο άνθρωποι , κατά βάση, ανεξάρτητοι και επειδή την αγαπάμε την ελευθερία στον συναισθηματικό τομέα,ξέρω πως σήμερα για εμάς είναι μία ημέρα σπουδαία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο χωρισμός μας έκανε ούτως ή άλλως καλό. Γινόμαστε όπως παλιά. -OH SHIT.- Σαφώς και δεν είμαστε τέλειοι, αλλά είμαστε πιο...στα νερά μας.

Anyway...τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άνετα τη στιγμή που εκτυλίσσονταν, αλλά δε θα'θελα να βαρύνω την ατμόσφαιρα.

Θα βάλω κάτι απ'αυτά που ταιριάζουν στους χωρισμούς.

Πλακίτσα, δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα.

Υ.Γ. Δεν μπορείς να πεις... είμαι και πολύ κυρία! 

Υ.Γ.2 Ευχαριστώ. Γενικώς & Αορίστως...

Καλή ζωή!

8 σχόλια:

  1. Αν δε ταιριάζατε δε θα συμπεθεριάζατε ξέρω εγώ!!!:Ρ

    Καλή συνέχεια λοιπόν και στους δυο σας ε και στο μέλλον μπορεί να σας ξαναέλθει ο έρωτας,ποτέ δε ξέρετε!!:Ρ

    Χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Nαι, ναι κάτι τέτοιο! xD

      Ποτέ δεν μπορείς να'σαι σίγουρος για τίποτα... :P

      Διαγραφή
  2. Ταυτίστηκα τόσο σε ορισμένα σημεία που άρχισα να ανησυχώ :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και εγω ταυτιστηκα σε πολλα σημεια..ομως δεν ξερω κατα ποσο βγαινεις ιιδιος μετα απο μια σχεση.
    Αυτο που σε εχει πιασει ισως να ειναι λογω του οτι ησουν τοσο καιρο μαζι του που κουραστηκες ψυχικα απο ολα..Σε λιγο καιρο θα το θες ομως...θα επιζητας τα θετικα της σχεσης και της συντροφικοτητας χωρις να δινεις την ιδια βαρυτητα π δινεις τωρα στα αρνητικα της σχεσης.
    Εισασταν οοντως ομορφα παραξενο ζευγαρι με κατι γαματους διαλογους και τσακωμοτς αλλα καθε τελος για κατι καλο και χαιρομαι που εισαι ενταξει (=

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γενικώς...δεν είμαι πολύ της σχέσης. Δεν την βρίσκω και πολύ με αυτό το τριπάκι. Ο συγκεκριμένος ήταν εξαίρεση σε όλα τα πιστεύω μου, αλλά τέλος πάντων. xD

      Σ'ευχαριστώ<3

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.