Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Ξημέρωμα Παρασκευής...

Το ξημέρωμα της Παρασκευής με βρήκε στη βεράντα του κολλητού μου. Ο Γιώργος, βλέπετε , με προσκάλεσε στο σπίτι του προκειμένου να ξενυχτήσουμε αλά παλαιά κι εγώ βέβαια δέχτηκα. Κάλεσε ,εν τω μεταξύ , και το πρώην αίσθημα εν αγνοία μου και λαμβάνοντας υπόψη πως ούτε ο έτερος ήξερε για την παρουσία μου, βρεθήκαμε αμφότεροι μπροστά σε μια μεγάλη σουρπρίς με τον κολλητό να τονίζει κουνώντας μας επιδεικτικά το δάχτυλο πως εμείς είμαστε παρέα και τέτοια καραγκιοζιλίκια δεν τα ανέχεται - επομένως να κόψουμε τις μαλακίες και να δείξουμε πόσο ώριμα άτομα είμαστε. ''Σωθήκαμε'' μου ψιθύρισε ο Σταύρος και όσο και αν δεν το ήθελα, συμφώνησα μαζί του.

Για λίγες στιγμές υπήρξε μια σχετική αμηχανία αλλά τη ξεπεράσαμε γρήγορα. Ο Γιώργος, ως 1ης τάξεως οικοδεσπότης, μας τράταρε ηδύποτα και καρπουζάκι εξαιρετικό. Άναψε τα φώτα κι έβγαλε έξω τον ανεμιστήρα. Στην αρχή απλώς συζητούσαμε για πάσης φύσεως θέματα κι εκφράζαμε έτσι τα ανάμεικτα συναισθήματά μας : θλίψη, χαρά, ανυπομονησία, αγωνία, ελπίδα, αγανάκτηση, παραίτηση. Έπειτα, τα αγόρια στρώθηκαν στο τάβλι κι εγώ συνέχισα την ανάγνωση του ''Μαουντχάουζεν'' που επιτέλους χθες το τελείωσα- μου πήρε σχεδόν δυο μήνες, μάλλον εξ αιτίας της θεματολογίας του. 

Έπειτα από πολύ κουβέντα και κάμποσα τραγούδια, τα δύο αρσενικά δήλωσαν ότι πεινάνε και σχεδόν με ανάγκασαν να πάω στην κουζίνα και να βράσω μακαρόνια. Η αλήθεια είναι πως φτιάχνω την καλύτερη μακαρονάδα της παρέας παρόλο που όλοι οι γνωστοί μου περίμεναν να'μαι εντελώς άχρηστη σε ό,τι αφορά την μαγειρική- δε το σχολιάζω καν γιατί αποδείχθηκαν πολύ χειρότεροι. Σύρθηκα ως εκεί και ξεκίνησα τις προετοιμασίες. Πάνω που γέμιζα την κατσαρόλα με νερό...να σου ο Σταύρος.  Kαι ξεκίνησε έναν απίστευτο μονόλογο που θα ζήλευε κι ένας καταξιωμένος ηθοποιός. Είχε το παιδί διάφορες απορίες που τις εξέφραζε φωναχτά σε στυλ ''Και από δω και πέρα τι γίνεται;'' ''Και δηλαδή έτσι θα'μαστε τώρα;'' και ''Θυμήσου τι λέγαμε πριν από τέσσερις μήνες!'' (πέρασαν κιόλας τόσοι;!) και ''Tραβιόμαστε έναν αιώνα τώρα και ακόμα άκρη δεν έχουμε βγάλει!'' (μόνο τέσσερα χρόνια). Εγώ παρίστανα πως είμαι στον κόσμο μου και συνέχιζα το μαγείρεμα με τη βοήθειά του. 

Έξω ο Γιώργος έπαιζε στην κιθάρα διάφορα κομμάτια και σιγοτραγουδούσε.  Κάποια στιγμή κι ενώ μιλούσα με τον άλλο έπιασε να παίζει ένα παλιό τραγούδι των Κατσιμιχαίων. Από τους πρώτους στίχους κοιταχτήκαμε και καταλάβαμε ότι μάλλον μας αφορούσε. Σταματήσαμε να μιλάμε και ακούγαμε το Γιώργο να τραγουδάει : ''Αχ, πώς ξεχάστηκα μαζί σου εδώ πέρα με την αγάπη σου να με εξαφανίζει; Αγάπη μου, αφηρημένη αγάπη, ακούω μέσα στη σιωπή το σπίτι να βουίζει... Λέω να βγω, να πάω να μεθύσω, να ξαναπαίξουμε για λίγο, να χαθούμε, να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω και αν υπάρχει λόγος θα γυρίσω...'' Ο Γιώργος μας δούλευε πολύ πετυχημένα. Όταν το τέλειωσε ήρθε με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά μέχρι την κουζίνα τάχα μου για να δοκιμάσει τα μακαρόνια. Εμείς όντας εκνευρισμένοι βγήκαμε στη βεράντα και δεν ανταλάσσαμε πια κουβέντα μεταξύ μας. 

Σε λίγο ο Γιώργος ήρθε έξω εν εξάλλω καταστάσει λέγοντας μας πως τα μακαρόνια δε τρώγονταν. Είχαν πιπέρι, δεν είχαν αλάτι και είχαν και κάτι άλλο πολύ γλυκερό... κοιτάχτηκα με τον Σταύρο  και βάλαμε τα γέλια. Το τι βάλαμε μέσα άγνωστο, δεν καταφέραμε να θυμηθούμε. Τελικά, βολεύτηκαμε με τοστ. Η βραδιά συνέχισε με το Γιώργο να γκρινιάζει για την μιζέρια της ζωής του και για την μοναξιά που τον ταλαιπωρεί χωρίς την ύπαρξη της Αλίκης στην καθημερινότητά μου.

Και κάπως έτσι μας βρήκε το πρώτο φως του ήλιου : σκεφτικοί, θλιμμένοι , μπερδεμένοι αν και τελικά χαμογελαστοί. Μπορεί να μην έχουμε και πολλά αλλά πάντως έχουμε ο ένας τον άλλο.

Καλό απόγευμα!

12 σχόλια:

  1. ΧΑΧΑΧΑ!!Ρε μου φτιάξες προσωρινά τη διαθεση!!χαχα!!!

    Ρε στημένο ήταν από τον οικοδεσπότη!!Αλλά είπαμε όοοοολα είναι τυχαια!!:Ρ

    ΥΓ:Το μαγειρικό καλάμι δε θα το σχολιάσω!!:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι είναι και αυτό! :P

      Καλά, αυτός είναι μεγάλη σουπιά! Συνεχώς το παίζει άνετος και όλη την ώρα μπερδεύεται στα πόδια μας!

      Απάντηση στο υστερόγραφο : Αν θες να ξέρεις όταν μαγειρεύω μόνη μου, δίχως τέτοιες ενοχλήσεις και παρεμβάσεις, τα μακαρόνια γίνονται εξαιρετικά - ούτε κολλάνε, ούτε τίποτα. ΕΙΜΑΙ ΦΟΒΕΡΗ. :P

      Διαγραφή
    2. Ε ναι!!Με μπόλικη low bamp μια χαρά θα μαι!!:Ρ:Ρ

      Αα το συμπαθώ αυτό το παιδι!!ΝΑ ανακατεύεται πιο συχνά μπας και σας ανοίξει τα μάτια!!:Ρ:Ρ:Ρ

      ΥΓ:Αυτό το λες εσύ και το κεφάλι σου!!Αν δε δω με τα μάτια μου και δε δοκιμάσει ο δοκιμαστής μου,γιατί εγώ πρώτος φοβούμαι,δε πιστεύω!!

      Που σαι και φοβερή καημενη!!:Ρ

      Διαγραφή
    3. low bap είναι το σωστό. 8)

      Kαλή σουπιά κι εσύ- ου να μου χαθείς! :P

      Υ.Γ. Ε, τότε δεν μαγειρεύω για σένα.

      ΕΙΜΑΙ.:P

      Διαγραφή
  2. Ε, πάλι καλά να λες που δεν σε βούτηξε ο Σταύρος πάνω από το σουρωτήρι να σε φιλήσει παθιασμένα και να είσαι ακόμα πιο μπερδεμένη τώρα! Χο χο χο χο!

    Μμμμμμ, πολύ ευχαριστήθηκα που έπαθε σοκ ο Γιώργος από την μακαρονάδα! Για να μάθει να ανακατεύεται και να κάνει την προξενήτρα! Χο χο χο χο!

    Όμως ναι, είναι ότι πιο σημαντικό που έχετε ο ένας το άλλον, ακόμα κι όταν συμβαίνουν αδέξιες καταστάσεις!

    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό έλειπε Αθηνά!! :P

      χεχεχεχε κι εγώ το χάρηκα! Και ο άλλος δηλαδή...που'θελε να μου το παίξει Βασιλειάδου στη ''Θεία από το Σικάγο''.

      :) Καλό Σαββατοκύριακο και σε εσένα, Αθηνά μου!

      Διαγραφή
  3. Παρόλο που εσύ αγαπητή μου είσαι λίγο ταραγμένη γι'αυτό που έκανε ο Γιώργος..εγώ έχω να πω το εξής!!Μπράβο του!!!Έτσι κάνει ένας σωστός φίλος ,και δε κολλητός,για να λυθούν κάποια θέματα!!!Είπες πως ενώ ο Σταυρός σου μιλούσε πάνω από τις κατσαρόλες και τα μακαρόνια εσύ έκανες την αδιάφορη.Μήπως στο βάθος της καρδιάς σου-και της ψυχής σου-υπάρχουν συναισθήματα ακόμα για τον κύριο Σταύρο;;Θα συμφωνίσω μαζί σου στο μαγειρικό σκέλος!!Κιεγώ όταν με αναγκάζουν να μαγειρέψω συνήθως καίω το φαγητό ή απλά ξεχνάω να βάλω το βασικό υλικό.Και οι φίλοι μου με γελοιοποιουν παρομοιάζοντάς με ,με τη Βέφα που λέει''εγω ξέχασα να πάρω αυτό αλλά εσείς θα το αγοράσεται και θα το βάλεται''Καταλαβαίνεις δούλεμα που πέφτει!!! :)

    Καλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απλώς ξαφνιαστήκαμε αμφότεροι, όπως καταλαβαίνεις, αφού δεν είχαμε και ιδέα. Δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά όσο να'ναι κάτι ξέρουν και τον αποκαλούν όλοι σουπιά. :P
      Ότι υπάρχουν, ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; :P
      Μα είναι άγχος να μαγειρεύεις για άλλους...κι εγώ ταράζομαι , αγχώνομαι, τα χάνω και ξεχνάω πράγματα.
      Κατλααβαίνω...έτσι είναι οι φίλοι! :P

      Διαγραφή
    2. Χαχαχαχα αναμενόμενο να ξαφνιαστήτε!!!!Χαχαχαχαχα άκου εκεί σουπιά!!!Ααααα υπάρχουν!!!Αυτός ανταποκρίνεται;;Γιατί άμα ανταποκρίνεται να το σπρώξουμε το πράμα(ούτε η Γεωργία Βασιλειάδου στην προξενίτρα να ήμουν!!!)Αγχος μόνο..!!??!!Έτσι είναι οι σιχαμένοι αλλά τι να κάνουμε...τους αγαπάμε!!!

      Καλό Σ/Κ επίσης γλυκιά μου!!!

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.