Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Η γοητεία του να ξενυχτάς

Τελευταία νιώθω πως έχω εντρυφήσει στο ξενύχτι. Εντάξει, υπήρχαν και παλαιότερα βραδιές που δεν κοιμόμουν αλλά ελάχιστες. Άλλωστε, την εποχή εκείνη ήμουν συνήθως ψόφια από την κούραση. Ξυπνούσα πρωί, πήγαινα σχολείο, πήγαινα φροντιστήρια, μελετούσα (καλά αυτό μόνο στη Γ' λυκείου- άντε και στη Β'!) και το αργότερο στις 12 το βράδυ έπεφτα σαν ψόφιος κοριός. Και πέρσυ στην αρχή του πανεπιστημιακού έτους συνήθως κοιμόμουν σε ώρες κανονικές. Ήταν που ''χτύπαγα'' κάτι εννιάωρα στη σχολή και που σηκωνόμουν από τις επτά το χάραμα , μετά έβγαινα κι έξω και όταν γυρνούσα σπίτι ήμουν σε μια φάση να κοιμηθώ στο πάτωμα με τα ρούχα. Το ''πανηγύρι'' άρχισε στο εαρινό εξάμηνο. Οι λόγοι -για μένα- είναι γνωστοί. 

Όπως και να'χει στην αρχή το ξενύχτι δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Βασικά ήταν ένα δείγμα ότι δεν ένιωθα καλά και γι'αυτό δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Δεν είχε και πολλά ωραία το ξενύχτι της εποχής εκείνης. Μάλλον το ξημέρωμα με έβρισκε εξουθενωμένη και απογοητευμένη. Τίποτε παραπάνω. Τώρα όμως όλα είναι διαφορετικά. Καταρχήν είναι η ζωή μου διαφορετική μα άλλαξα κι εγώ η ίδια.

Πλέον τη λατρεύω την νύχτα. Έχει κάτι το αφάνταστα γοητευτικό και μαγευτικό. Είτε με ξαστεριά, είτε με συννεφιά, είτε να βρέχει, είτε όχι, είτε με φεγγάρι, είτε χωρίς, είναι γεμάτη από αισθήσεις, αρώματα κι εικόνες. Τις προχωρημένες ώρες θέλω απαραίτητα να τις περνάω μόνη μου ή με κάποιο άτομο που αγαπώ πολύ και όχι να τις αναλώνω σε αδιάφορα πάρτυ. Δεν είναι αυτό που με γεμίζει. Εγώ τις νύχτες με ψάχνω και με ανακαλύπτω. Και αυτό δεν πρόκειται να το χαραμίσω. Δε ξέρω πως φαίνεται σε εσάς η ιδέα του να ξενυχτά κάποιος με την μόνιμη σκέψη ενός και μοναδικού ατόμου στο μυαλό του. Εγώ, πριν από ένα χρόνο, θα το θεωρούσα μάλλον θλιβερό και ανώφελο. Τώρα τη διαδικασία αυτή την ονομάζω ''έρωτα'' ή όπως και να'χει πρόκειται για κάτι που πολύ του μοιάζει. 

Δεν είναι όμορφα με την κλασική την έννοια τα ξενύχτια μου. Όμως τα συναισθήματά μου εκδηλώνονται στο έπακρο και αυτό είναι κάτι που με ευχαριστεί πολύ. Για συντροφιά μου έχω εκείνη τη φοιτήτρια στο απέναντι διαμέρισμα που πότε-πότε χαιρετιόμαστε και το φως της μου κρατάει συντροφιά τουλάχιστον ως τις 6 το πρωί. Μα κι εκείνον τον φοιτητή που μένει από πάνω μου και παίζει κάτι νότες στην κιθάρα του γύρω στις 5. Ξαπλώνω στον καναπέ κι έχω απέναντί μου το ανοιχτό παράθυρο. Βλέπω έτσι τον ουρανό, τα αστέρια, το φεγγάρι. Συνήθως γράφω ή ακούω ραδιόφωνο. Βρίσκεις καταπληκτικά τραγούδια στο ραδιόφωνο τις προχωρημένες ώρες. Άλλοτε πάλι διαβάζω. Η τηλεόραση μπορεί να'ναι ανοιχτή ή κλειστή- συνήθως κλειστή-, ούτως ή άλλως δεν έχει καμία σημασία. Μπορεί να κλάψω ή να γελάσω, να χαρώ ή να απελπιστώ, όπως και να'χει ξεσπάω. Κι έχουν δίκιο που λένε πως αυτό που είσαι φαίνεται όταν μένεις μόνος σου τις νύχτες.

Έπειτα κατά τις 5.30 μπορεί να βγω μια βόλτα στην πλατεία που'ναι κοντά στο σπίτι μου. Δε συναντώ πολλούς τέτοιες ώρες. Την καθαρίστρια του απέναντι μαγαζιού που πια λέμε ''καλημέρα'', μερικούς ξένους που μπορεί να μου ζητήσουν τσιγάρο, κάποιους άντρες έξω από ένα κοντινό strip-club, ένα συμφοιτητή μου που μάλλον είναι επίσης ξενύχτης αυτόν τον καιρό και μερικές άλλες στάνταρ φάτσες που απλώς κοιτιόμαστε και μπορεί και να χαμογελάσουμε ο ένας στον άλλο. 


Στη τελική τα ξενύχτια μου είναι γεμάτα από επιθυμίες, μοναξιά, ανείπωτα λόγια, μετάνοια, ελπίδες, γέλια, συμπεράσματα, δάκρυα και αραιά τηλεφωνήματα από/σε φίλους. Νομίζω πως είναι οι πιο γεμάτες και οι πιο αληθινές ώρες της ημέρας μου.

Καλό Σαββατοκύριακο!


12 σχόλια:

  1. κι εγω έτσι περνούσα τον πρωτο χρόνο της φοιτητικής μου ζωής και επειδή φαίνεται με γνώρισα όσο δεν πάει άλλο από το 2ο χρόνο ξενυχτούσα πάντα με παρέα!!!δεν υπάρχει ωραιότερο ξενύχτι για μένα!!!!!!
    καλό ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ προς το παρόν συνήθως μόνη μου, αλλιώς παρέα με πολύ στενούς μου φίλους. :)
      Επίσης!! <3

      Διαγραφή
  2. χαιρετίσματα από την ταλαιπωρημένη Α' Λυκείου :P
    όμορφα ακούγονται τα ξενύχτιαααα..

    μου κάνει εντύπωση πως οι πλείστοι στην blogόσφαιρα ερωτευόμαστε τον ίδιο καιρό ή είμαστε χάλια όλοι ταυτοχρόνως :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α'λυκείου..η πιο ξεκούραστη τάξη στο λύκειο, αλήθεια! :P

      Το ίδιο συμβαίνει και στην παρέα μου όλως περιέργως... :P

      Διαγραφή
    2. χαχα θααααυμα...


      καλά η δική μου παρέα το ακριβώς αντίθετο, η μια στα σύννεφα η άλλη μαύρη κόλαση :P

      Διαγραφή
  3. Έτσι είναι,έτσι όπως τα λες!!Δεν έχω κάτι να προσθέσω!!Πάλι ο στόμας μου έγινες!!:Ρ:Ρ

    Όσο για το τραγούδι θα το άκουγα αλλά μου κάνει νάζια το !@#$%^&*()_)(*&^%$^&*(&^%Ρ$%Τ^&* στικάκι,αλλά λιιιιιιιιιιγααααααααα είναι τα ψωμιά του!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, καλά τώρα. Κι εσύ του ξενυχτιού, ε; :P

      Να το ακούσεις πάντως!!

      Διαγραφή
    2. Έγινα,έγινα,αν και επειδή το παρακάνω δε ξεκουράζομαι!!:/
      Ρε πρέπει μερικές μέρες,νύχτες μάλλον,να κοιμόμαστε νωρίς να ξεκουραζόαμστε και τις υπόλοιπες να του δίνουμε να καταλαβαίνει!:Ρ

      Τώρα έχω νετ πάω!!:)

      Διαγραφή
    3. Ρε συ να κοιμάσαι τα απογεύματα...
      αλλιώς από τις 6 το πρωί ως τις 12 το μεσημέρι. :P Αν και τώρα που τέλειωσε το καλοκαίρι, είναι δύσκολο.
      Εγώ τα απογεύματα , αν κοιμηθώ, την παλεύω κάπως! :P

      Περιμένω εντυπώσεις!

      Διαγραφή
  4. Παντα ξενυχταω σπιτι, καθε μερα. Μαλιστα αν δεν καταφερω να κατσω μεχρι αργα μια νυχτα, νιωθω οτι κατι εχασα απο την μερα. Μεσα στην ησυχια της νυχτας και στο γεγονος οτι δεν εχεις πραγματα να κανεις η να σε απασχολουν εχεις χρονο για τον εαυτο σου, να σκεφτεις διαφορα πραγματα. Ειναι ανεκτιμητες πιστευω οι νυχτερινες ωρες.

    Υπεροχη αναρτηση! Να εισαι καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι άλλος ξενύχτης! Κι εγώ έτσι νιώθω... σε καταλαβαίνω απόλυτα.

      Σ'ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  5. Ξενύχτηδες όλου του κόσμου ενωθήτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.