Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Κάτι απ'τα παλιά

Είναι παράξενο το πόσο αλλόκοτα μπορούν να συμπεριφέρονται μερικοί άνθρωποι. Εντάξει, η αλήθεια είναι πως ανέκαθεν με ''τραβούσαν'' κάτι τύποι αλλοπρόσαλλοι και αντιστοίχως τους έλκω κι εγώ. Η κολλητή λέει πως εξηγείται με βάση τον αστρολογικό μου χάρτη, εγώ (πάντα πιο προσγειωμένη ή ξενέρωτη) τα αποδίδω όλα αυτά στη τύχη μου τη χορεύτρια. (Είναι εκείνες οι φάσεις που, σαν τη τρελή , σιχτηρίζω και μουρμουρίζω ''γαμώ την ατυχία μου''! -κάποιοι θα το θυμάστε- Πώς τελείωναν ορισμένα video της Μαλβίνας; Ε, κάπως έτσι...)

Και που λες φίλτατε αναγνώστα εκεί που κάθομαι ήσυχα και συνεχίζω ευχάριστα τη φοιτητική μου ζωή δίχως έγνοιες και σκοτούρες (καλά, κοίταξε να δεις , αυτό τώρα είναι σχετικό, διότι στην πραγματικότητα η φάση μου είναι κάπως, αλλά είπα να μη σε ζαλίσω τώρα με τα ψυχοτέτοια μου) ξεπροβάλλει ξάφνου -να το , πετιέται! - σε μια γωνιά της ζωής μου -πώς τα λέω;- ένας έρωτας που'ρθε απόψε απ'τα παλιά, φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις. Ποτέ λοιπόν δεν κατάλαβα, φίλε μου , γιατί σε κάθε άκυρη φάση της ζωής σου όλο  και κάποιος πρώην θα σε θυμηθεί -κι ευτυχώς δεν έχω και πολλούς στο ενεργητικό μου ως τώρα-. Και, όσον αφορά εμένα συγκεκριμένα , πότε δεν κατάλαβα γιατί πάντα με θυμάται ο πιο καραμπινάτος παλιός έρωτας. 

(Αναγνώστα από εδώ κι έπειτα ο β'ενικός δεν απευθύνεται στο άτομό σου...)

Είναι και αντιδεοντολογικό, όπως και να το κάνουμε. Δηλαδή στάκα ρε φίλε, σκέψου με ρε γαμώτο μια φορά και μένα (ώπα, άρχισα και τα παράπονα) και μην έχεις κατά νου μόνο τον -αξιαγάπητο κατά τα άλλα- εαυτούλη σου. Διότι εγώ εκεί που προχώρησα (σοβαρά τώρα) και βρήκα έναν άλλο έρωτα να έχω να ασχολούμαι και να χαλιέμαι (μπέρδεμα πες καλύτερα- φασκελοκουκούλωστα, αλλά anyway), τηλεφωνείς εσύ χωρίς να έχεις καν ένα λόγο ουσιαστικό αλλά επιτυγχάνεις κάτι πολύ σοβαρό : μου θυμίζεις μια άλλη εποχή. Μια εποχή που έφυγε ανεπιστρεπτί αλλά την αγάπησα όσο τίποτα άλλο και την κρατώ κάπου μέσα μου με ένα τρόπο πολύ γλυκό και όμορφο. (Εντάξει, έγινα πάλι σαχλή!) 

Το θέμα είναι πως σε ξέρω πολύ καλά (κι εσύ εμένα βέβαια) κι επομένως δεν παίζει να απογοητευτώ περαιτέρω από εσένα, ενώ ούτε και τα λόγια σου με επηρεάζουν πια. Ίσως γιατί το γνωρίζω πως σπάνια εννοείς όσα λες. Κι ίσως πάντα να σε συγχωρώ και να προσπαθώ να σε καταλάβω, όχι τόσο για σένα όσο για μένα. Μπας και νιώσω λιγότερο ηλίθια και μου φύγει η -σχεδόν- βεβαιότητα πως δύο χρόνια μού έφυγαν τζάμπα μαζί σου. Έπρεπε να'χα φύγει νωρίτερα, να μην ανεχτώ τόσα πολλά. Έπρεπε να'χα βάλει το μυαλό μου να δουλέψει, πράγμα που ποτέ σχεδόν δεν έκανα με σένα και την μεταξύ μας σχέση. Τουλάχιστον είχα την μαγκιά, έστω και καθυστερημένα, να παραδεχτώ τα λάθη μου. Εσύ πάντα έχεις τον όχι και τόσο μαγικό τρόπο να βγαίνεις από πάνω. Πράγμα που το κάνεις επειδή εγώ στο επιτρέπω, συνειδητά, ακόμα και τώρα. Πάντα θα σε νοιάζομαι, θα σ'αγαπώ και θα σε σκέφτομαι με ένα δικό μου τρόπο, παρόλο που όσο περνούν τα χρόνια συνεχίζεις να επιβεβαιώνεις την πρώτη σκέψη που'χα κάνει όταν σ'είχα πρωτοδεί, πως δηλαδή δεν είσαι τίποτα παραπάνω από ένας τυπός μάλλον γελοίος και σίγουρα ανώριμος (βλέπεις ότι δε λέω ''μαλάκας'', κρατάω το επίπεδο ντάρλινγκ!)

Ξέρεις όμως τι σκέφτηκα χθες αφότου μιλήσαμε; Και αυτό είναι το πιο παράλογο. Ότι τελικά πέρασα ωραία μαζί σου. Αυτό που είχαμε απείχε πολύ από τη τέλεια σχέση και ήταν πολύ κοντά σε ό,τι ο κόσμος ονομάζει μάλλον αποτυχία αλλά, ρε βλάκα , πολλές από τις στιγμές που μου χάρισες ήταν τόσο πολύτιμες. Ξέρεις τι μου λένε οι άλλοι για εμάς; Απορούν πως άντεξα στο πλάι σου, θεωρούν πως δε φέρθηκα καλά στον εαυτό μου που έμεινα σε όλο αυτό κι άλλα πολλά. Όμως κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει, γιατί κανείς δε ξέρει τι είδα εγώ στα μάτια σου, τι μου έδωσες, πόσο με νοιάστηκες. Και μόνο εγώ ξέρω, πως παρόλο που το μεγαλύτερο φταίξιμο το'χεις εσύ για ό,τι έγινε, εγώ σου χρωστάω περισσότερα απ'όσα μου χρωστάς εσύ. Ακόμα κι αν εσύ δεν το δέχτηκες ποτέ αυτό.

Δεν είμαι πια ερωτευμένη μαζί σου. Χαίρομαι που δεν είμαστε μαζί. Έπρεπε να φύγουμε απ'όλο αυτό, έπρεπε να ζήσουμε κι άλλα πράγματα. Κάναμε πολύ καλά αλλά αργήσαμε. Και δε μου λείπεις πια τα βράδια, δε ξενυχτάω πια για σένα ούτε και με σένα (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως χθες για παράδειγμα) . Μου λείπει όμως κάτι από εκείνη την εποχή κι είναι κυρίως η χημεία που είχαμε. Αυτό το παράξενο ταίριασμα που δεν μπόρεσα ποτέ να το εξηγήσω, μάλλον απλώς συνέβη.

Χθες όταν σε ρώτησα γιατί τελικά μου τηλεφώνησες κι εσύ μου απάντησες με νόημα ''Χμ! Για να μη ξεχνιόμαστε μωρό μου...'' , γέλασα. Γιατί κατάλαβα πως δεν άλλαξες καθόλου. Κι αυτό είναι τόσο καλό όσο και κακό. Μ'αρέσει , που ενώ εγώ άλλαξα άρδην , εσύ έμεινες απαράλλαχτος σαν να μην σε άγγιξαν όλα αυτά. Σ'άγγιξαν πάντως απλώς πολύ λιγότερο σε σύγκριση με εμένα. Πόσο καλά έκανες. 

Για όλα τα καλοκαίρια που μου'κλεψες με τόσο θράσος. (Και για όλα τα χρόνια δηλαδή...) 

...πως ούτε εγώ είμαι καλά. Με κυνήγανε οι τύψεις μου που σε σιχτήρησα βαριά.
Μια ευκαιρία θα'χουμε να τα βρούμε εγώ και συ αφού στο μέλλον θα'μαστε στην κόλαση μαζί...

13 σχόλια:

  1. Αααααχ βραδιάτικα τι μας λες και είμαστε και σε φάση άσχημηηη!!
    Δε θα συνεχίσω άλλο!!

    Σε χαιρετώ ρε τρελή συναγωνίστρια!Άντε και σε έναν υπέροχο δικό μας κόσμο έυχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τελικά ,καλά λένε να μην κρατάς επαφή με κανέναν πρώην...
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Περσμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις...

    Δε σχολιάζω γιατί θα είναι σαν να σχολιάζω εμένα... Πολλά κοινά!! Τελικά πάντα μετά λες έπρεπε να είχα φύγει νωρίτερα αλλά σκέψου ότι δεν ήσουν έτοιμη. Επρεπε να περάσουν αυτά τα δυο χρόνια στραπάτσου για να προχωρησεις...

    (τελικά σχολίασα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταλαβαινόμαστε εμείς...
      Κοίταξε, το όλον κράτησε περίπου 4 χρόνια, αλλά τα τελευταία δύο ήταν τα πιο κουφά!

      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  4. Καλός πρώην είναι ο πεθαμένος πρώην!
    Άντε, ζωή σε μας, να τον θυμόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι! Είμεθα παθόντες και μαθόντες!

      Καλό σου μεσημέρι! :)

      Διαγραφή
  5. Όσο και να έχεις ξεπεράσει πρόσωπα και καταστάσεις,όταν ο πρώην-ο μεγάλος έρωτας μάλλον- ξαναεπικοινωνεί , έρχεται αυτομάτως μια μυρωδιά απ'τα παλιά στην ατμόσφαιρα.
    Καλησπέρα σου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άντε καλέ... Μην ασχολείσαι με περυσινά ξινά σταφύλια (το λέει και μια παλιά κινέζικη παροιμία)!!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λίγες ώρες πριν αυγοκόψω την μαγειρίτσα, έρχομαι να σου ευχηθώ καλή Ανάσταση!
    Κίσιζ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.