Από έρωτα.

Ο έρωτας είναι ευλογία.
Άργησα,μα το κατάλαβα.
Είναι υπέροχο που'μαστε μαζί.
Μαζί σε όλα. Και στα όμορφα και στα δύσκολα.
Και μπορώ να μοιράζομαι με εσένα τ'όνειρά μου.
Κι εσύ δεν γελάς,μα μόνο μου χαμογελάς με κατανόηση.
Συνταξιδεύουμε τρία χρόνια τώρα.
Σε μέρη άγνωστα,παράξενα,επικίνδυνα.
Σε θάλασσες φουρτουνιασμένες,σε μαβιούς ουρανούς.
Μα εγώ δε φοβάμαι,αφού είμαι μαζί σου.
Κανείς δεν μπορεί να μας πειράξει,όταν είμαστε μαζί.
Τρία χρόνια λοιπόν.
Κι ακόμη δεν έχω καταφέρει να σου δείξω πώς ακριβώς νιώθω για σένα.
Τα λόγια δεν έχουν μεγάλο νόημα. Οι πράξεις μετράνε και το αίσθημα.

Όμως θέλω να το ξέρεις,πως είμαι εδώ για σένα πάντοτε.
Με βλέπεις άραγε; Με νιώθεις δίπλα σου;
Είμαι στ'αλήθεια εδώ. Ποτέ δεν έφυγα από κοντά σου.
Η ψυχή και το μυαλό μου είναι γεμάτα από εσένα
και τρόπον τινά σου ανήκουν.
Στα δύσκολα έχεις τα χέρια μου,για να κρατιέσαι.
Τα λάθη σου είναι και δικά μου.
Τα πάθη σου το ίδιο.
Εγώ δεν είμαι από κείνους που εγκαταλείπουν τους ανθρώπους τους.
Εγώ σ'αγαπώ και με κάθε τρόπο προσπαθώ να σου το δείχνω.

Ξέρω πόσα πέρασες,καρδιά μου.
Αντιμετώπισες μόνος σου τα τέρατα.
Πληγώθηκες,μα δες.
Είσαι ακόμα όρθιος. Δεν σ'έριξαν ποτέ.
Έχεις μυαλό και δύναμη απερίγραπτη.
Προσπαθείς ακόμα να δραπετεύσεις από τη φυλακή σου.
Κι είσαι τόσο κοντά. Μη το βάλεις τώρα κάτω.
Ξέρω πως είναι πάλι δύσκολα.
Μα,εσύ δε θα λυγίσεις. Πάλι νικητής θα βγεις.
Τώρα,δεν είσαι μόνος σου σ'αυτό.
Στηρίξου μια φορά απάνω μου.
Τόσα χρόνια περιμένω να το κάνεις.
Άσε με να κάνω για σένα ό,τι μπορώ.
Μην με προστατεύεις άλλο πια.
Eίμαι κι εγώ δυνατή.
Δε το'χεις καταλάβει ακόμα;
Εμείς θα περάσουμε μέσα απ'τη βροχή,
μα δε θα βραχούμε.
Θα το δεις. Εμπιστεύσου με.
Σε παρακαλώ.

Και σε ευχαριστώ.
Σ'ευχαριστώ,ψυχή μου,για ό,τι έχεις κάνει.
Πίστεψες σε εμένα,όταν το'χα πραγματική ανάγκη.
Πάντοτε με προστατεύεις από τυχόν κακοτοπιές.
Κατάφερες και με ανέχτηκες με όλα τα ελαττώματά μου.
Υπέμεινες και τον εγωισμό και την φλυαρία και τον παραλογισμό μου.
Πιστεύεις στο ταλέντο μου και στηρίζεις πάντα τις επιλογές μου.

Ακόμη σ'ευχαριστώ,
που όταν με πιάνουν τα ψυχολογικά μου
εσύ δεν κάνεις πολλές ερωτήσεις.
Γιατί εσύ ξέρεις για ποιους λόγους
βρίζω,κλαίω και θέλω να μένω μόνη μου.
Και σ'ευχαριστώ,
που όταν φοβάμαι τις νύχτες,
με κρατάς στην αγκαλιά σου και με καθησυχάζεις,
πολλές φορές και μέχρι να ξημερώσει.
To χαμογελό σου έχει ταυτίστει με τις πιο όμορφες μουσικές
και στο βλέμμα σου έχω δει τα πιο όμορφα χρώματα.

Περνάμε όμορφα μαζί.
Σ'αυτά τα χρόνια έχουμε ζήσει θεότρελες καταστάσεις.
Γελάμε με τα ίδια πράγματα,
ανεβάζουμε οι δυο μας ολόκληρους διαλόγους θεατρικών έργων
και μ'αρέσει πολύ να τραγουδώ τα τραγούδια που συχνά-πυκνά γράφεις.
Άλλοτε, συζητάμε με τις ώρες και μας βρίσκει το ξημέρωμα.
Οι φίλοι απορούν πώς και γιατί μένουμε μαζί
και συζητούν για εμάς,όταν είναι μόνοι τους.
Είναι κρίμα γι'αυτούς που ίσως να μην καταλάβουν ποτέ το γιατί.

Και ας μη στεναχωριόμαστε για τα άσχημα.
Η αγάπη είναι ζάλη. Το'πε και η Αλεξίου.
Η ζήλεια,η κτητικότητα,οι παραλογισμοί
είναι μες το παιχνίδι.
Εγώ δε ξέρω τι θα'κανα χωρίς εσένα.
Πώς θα άντεχα σε αυτό τον απάνθρωπο κόσμο
πώς θα έκανα όνειρα
πώς θα πορευόμουν ανάμεσα σε ανθρώπους
που δεν αγαπούν και δεν αντέχουν τίποτα το διαφορετικό.

Σ'αγαπώ πολύ.
Εσύ δεν έχεις να κάνεις τίποτα.
Παρά μόνο να μείνεις εδώ.
Για όσο μπορείς,για όσο αντέχεις,για όσο θέλεις.



Ξέρεις εσύ.
Στα σκοτεινά δωμάτια είναι η ψυχή μας γυμνή
και δε χωράνε εκεί μυστικά...