Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Αυτά είναι τα νέα μου...

Μην περιμένετε σήμερα να φιλοσοφήσω. Τέτοια ώρα,τέτοια λόγια.
Χθες,που λέτε,έδινα δύο μαθήματα! Αν είναι δυναμόν,εδώ δεν την παλεύουμε με το ένα,για να μην πω με το κανένα. Anyway,έδινα Γλωσσολογία και Οδύσσεια. Το 1ο 8-11, το άλλο 3-6.
Το λοιπόν,φεύγω μες το μαύρο χάραμα μιμούμενη τον Βέγγο στις ελληνικές ταινίες. Για να μην αναφέρουμε -που τελικά το αναφέρουμε- ότι ξέχασα και τη δήλωση στο σπίτι και ξαναγύρισα,ανηφορίζοντας τις Γιαννιώτικες πλαγιές.

Πάω λοιπόν να δώσω τη Γλωσσολογία. Να τονίσω σ'αυτό το σημείο πως για το συγκεκριμένο μάθημα ήμουν κάτι παραπάνω από απαισιόδοξη. Για να πω και την αλήθεια μου,το νόημα δεν το'χω πιάσει ακριβώς. Παίρνω τα θέματα, τα κοιτάζω μια, τα κοιτάζω δυο και απορώ. ΤΑ ΞΕΡΩ! ''Καλέ,αυτά τα ξέρω'', αναφωνώ και ο διπλανός μου (φτυστός ο Χρήστος Σαντιγκάϊ) με κοιτάζει με απορία ανάμεικτη με μίσος,διότι αυτός δε τα ξέρει. Τελειώνω κάποια στιγμή,δίνω το γραπτό,βγαίνω έξω και νιώθω έναν απέραντο θαυμασμό για τον εαυτό μου. ''Οι κόποι σου,Δανάη,ανταμείφθηκαν. Εύγε παιδί μου. Μπράβο που δεν είσαι τόσο τελειωμένη,όσο παλαιότερα'' ακούω το υποσυνείδητο ''εγώ'' μου,να λέει στο φανερό ''εγώ'' μου. Κοιτάζω την ώρα. Μόνο 10 παρά είκοσι. Βρίσκομαι σε δίλημμα. Τι θα κάνω εγώ τώρα ως τις 3; Που θα πάω; Που θα καταλήξω; Τι θα απογίνω; Ε,κλασικά τράβηξα προς το κυλικείο της σχολής.

Εκεί ήταν και άλλοι πολλοί συνάδελφοι. Αυτά είναι,συλλογίζομαι. Μπουχτίσαμε στα βιβλία,στα αλλόφωνα,στους διασκευαστές και σε άλλα ανιαρά πράγματα. Λίγη ζωή,ρε αδερφέ. Παίρνω τον γνωστό ''νεροζουμωτό'' φραπέ και αράζω. Κοιτάζω την κίνηση,χαζεύω τον κοσμάκη,σκέπτομαι το θολό μου μέλλον στη φιλολογία και άλλα τέτοια πικάντικα. Κάποια στιγμή,το μυωπικό μου βλέμμα πέφτει σε έναν συμφοιτητή μου,μεγαλύτερο σε ηλικία,γνωστή φάτσα που μου χαμογελάει. Εγώ,για να καταλάβετε δηλαδή,γι'αυτό τον συμφοιτητή τρέφω μία ιδιαίτερη συμπάθεια,αν με λαμβάνετε. Τίποτα το τόσο σημαντικό. Αφού,αφενός είμαι δεσμευμένο παιδί,αφετέρου είμαι μια σωστή μαντάμ και δεν κάνω τέτοια πράγματα.

Ok όμως. Η δέσμευση είναι δέσμευση(και όσο τα απεχθανόμουν αυτά κάποτε...)αλλά μπαίνει και ο ανθρώπινος παράγοντας στην μέση. Το παιδί χαμογέλασε! Δε γίνεται να παραστήσω το βαρύ πεπόνι. Πάνω απ'όλα, να'μαστε άνθρωποι. Εντάξει,λέω μαλακίες τώρα. Η αλήθεια είναι πως τον πλησίασα,επειδή βαριόμουν τη ζωή μου. Δεν είχα παρέα στο κυλίκειο,είχα πολύ ώρα να μιλήσω και τον ''νεροζουμωτό'' φραπέ δεν τον υπομένω με την καμία χωρίς κουβέντα. Έτσι, σηκώθηκα από τη θέση μου και πήγα κι έκατσα μαζί του. Δεν ήταν και εντελώς άσχετο το σκηνικό,διότι έχουμε μιλήσει 2-3 φορές, αλλά μόνο βλακείες έχουμε πει,μη φανταστείτε. Έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις και φιλοσοφήσαμε στο full. Ξέρετε τώρα. ''Υπάρχει θεός;'' ''Η κότα γέννησε το αυγό ή το αυγό την κότα;'' ''Ποιος είναι ο άγνωστος στρατιώτης;'' και άλλα τέτοια συναρπαστικά. Ήπια και δεύτερο φραπέ,πέρασε και η ώρα,έκανα και μία ενδιαφέρουσα γνωριμία. Ύστερα,κατεβήκαμε κέντρο και ήπια κι εκεί έναν καφέ. (Το παράκανα.)

Τέλος πάντων,μετά από αυτό το ευχάριστο διάλειμμα,ξαναπήγαμε στη σχολή για την Οδύσσεια.Αυτός το χρωστάει το μάθημα. Περιμέναμε στο αμφιθέατρο του Φ.Π.Ψ, όπως ήταν κανονισμένο. Κάποτε, ήρθε η μανδάμ που μας διδάσκει συνάμενη κουνάμενη,να μας πει ότι θα γράψουμε σε διάφορες αίθουσες της φιλολογίας. Και να βλέπετε τώρα, φίλοι μου, 200 αλαφιασμένα άτομα να τρέχουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Αν είχα περισσότερο χρόνο,θα'χα σκάσει στα γέλια. Τέλος πάντων, φτάνω η κακομοίρα σε μια αίθουσα με κάτι φίλους, πιάνω και μια θεσούλα και βολεύομαι. Όμως, η μανδάμ αποφάνθηκε πως όσοι κάθονται στην μέση θα πρέπει να αποχωρήσουν για άλλη αίθουσα. ΩΪΜΕ! Είμαι στην μέση! Σηκώνομαι βρίζοντας περισσότερο σαν λιμενεργάτης,παρά σαν φοιτήτρια φιλολογίας και με κάτι άλλα κακόμοιρα παιδιά ξανατρέχουμε για να βρούμε μία άλλη θέση στον ήλιο. Φτάνω σε μία άλλη αίθουσα και ο επιτηρητής μου υποδεικνύει να κάτσω σε μία θέση που βρίσκεται πάλι στην μέση. Αποφασίζω να μη βγάλω γλώσσα και ξαναβολεύομαι. Έρχεται η μανδάμ και ξανά-μανά τα ίδια. Όσοι είναι στην μέση την κοπανάνε. Τολμάμε μερικοί και της λέμε, ότι αυτό έγινε και στην άλλη αίθουσα και μας έδιωξε και από κει κακήν κακώς. Αλλά επειδή στους τρελούς λέμε ναι, ξανασηκωθήκαμε ορισμένοι άτυχοι και καταλήξαμε σε μια μισοάδεια αίθουσα. Εκεί καλού-κακού όλοι πιάσαμε ακριανές θέσεις.

Κι έρχεται η μανδάμ να δώσει τα ''προβλέψιμα'' και ''εύκολα'' θέματα. Να πω στο δραματικό αυτό σημείο, ότι στη σχολή είναι κοινό μυστικό πως η συγκεκριμένη μανδάμ πετσοκόβει με τα άκυρα θέματα που βάζει. Εγώ όμως που'μαι καλοπροαίρετος άνθρωπος (γκουχ) και γνωρίζοντας το στοιχείο της υπερβολής που διακατέχει καμιά φορά τους ανθρώπους(μαζί κι εμένα),πίστευα αφελώς πως τα μισά απ'όσα ακούγονταν δε θα ισχύουν. Πόσο ηλίθια στάθηκα! Μας δίνει τα θέματα, έχοντας πει τουλάχιστον 20 φορές, πως όποιος διάβασε θα αριστεύσει και ότι είναι πανεύκολα και αναμενόμενα και μας τα δίνει, έχοντας τα χωρίσει σε ομάδες. Ενώ οι φοιτητές κάθονται ο ένας στην μία άκρη και ο άλλος στην άλλη.

Τα επεξεργάζομαι. Τα μισά κομπλέ,τα μισά πίπες. Τα παίρνω με τον εαυτό μου κι έτσι μου'ρχεται να με μουντζώσω. Συγκρατούμαι. Είχα διαβάσει,ρε παιδιά. Εδώ και ένα μήνα τα διάβαζα τα γαμημένα! Ε, λοιπόν. Πρώτη φορά μου τυχαίνει να'χω διαβάσει και να βρίσκομαι σε δύσκολη θέση. Έγραψα πολύ καλά στα γραμματικά, που δεν το περίμενα και στα ερμηνευτικά πήγα πολύ μέτρια,που δεν το περίμενα επίσης. Οι ερωτήσεις πολύ γενικές,χωρίς τη δυνατότητα επιλογής(ενώ μας διαβεβαίωνε για το αντίθετο),χωρίς κάτι το πιασάρικο,ρε αδερφέ. Έγραψα λίγο απ'ότι ήξερα,λίγο απ'ότι φαντάστηκα,λίγο απ'ότι πίστευα, τα περιέλουσα και με σάλτσες και παρέδωσα το γραπτό, μαζί και το πνεύμα.

Απευθύνομαι στην μανδάμ : Ρε καλή μου,ρε χρυσή μου να βάζεις ό,τι γουστάρει η ψυχή σου,δικαιωμά σου στο κάτω-κάτω,τι να σου πω εγώ; Αλλά δεν μπορώ τις πουστιές. Μα,να μου λες ότι θα βάλεις επιλογής και αναμενόμενα και να'χεις το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και να το παίζεις και καλή και να μου κάνεις τέτοια; Πολύ με στεναχώρησες,να το ξέρεις. Δεν πειράζει,κούκλα. Ένα θεατρικό έχει τίτλο ''Θυμήσου τον Σεπτέμβρη''. Σου το αφιερώνω.Τα λέμε τότε!

Αυτή ήταν η χθεσινή ημέρα. Κατά τα άλλα, αύριο γράφω Λατινικά, πάλι 8-11, οπότε και η χθεσινή και η σημερινή ημέρα πέρασε με κάμποσο διάβασμα. Να το δώσω και αυτό και ας πάει το παλιάμπελο.

ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ, λέω και τρελαίνομαι!

Καλό ξημέρωμα!


Υ.Γ. Μετά τη γλωσσολογία :






















Μόλις είδα τα θέματα της Οδύσσειας:


















Η μανδάμ:
























Αφιερωμένο στα πάμπολλα άτομα που χρωστούν την Οδύσσεια:



Καλό ξημέρωμα!

9 σχόλια:

  1. XAXAXAXA!Είσαι απίστευτη!!!ΧΑΧΑΧΑΑΧΑ!!!Ειδικά οι φωτο στο τέλος υπέροχες!!ΧΑΧΑ!!Κουκλί ο Μητσοτάκης!!ΧΑΧΑ!!

    Αααα εσείς έχετε προλήματα στη σχολή σας!!Το έχω ακούσει από πολλούς ότι στα Γιάννενα γίνεται της μουρλής!!Πρώτο έτος αν επιτρέπεται;;

    Άντε κουράγιο,τελειώνεις!!

    ΥΓ:Θυμάσαι κάτι αρχαία;Αυτά μάλλον κατάντησαν όπως η δική σου οδύσσεια!!ΧΑΧΑ!Έγιναν σωστή Οδύσσεια και άντε να βρω μούσα να τα τραγουδήσει!!ΧΑΧΑ!!

    ΥΓ2:Οι πολλοί καφέδες κάνουν κακό στην υγεία!!Παπαπα!!Πρόσεχε την υγεία σου λιγάκι!!ΧΑΧΑ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ηey Ρασκόλνικοφ!
      Ναι, το Μητσοτακέϊκο είναι ομορφόσογο, τι να λέμε; xD

      Ναι,πρωτοετής είμαι το καψερό. Καλό πανεπιστήμιο μωρέ, αλλά έχουμε κι εμείς τα στραβά μας, τι να κάνουμε; :P

      Ναι,έδωσα και τα Λατινικά σήμερα, άλλα δύο και φτου ξελευθερία.

      Α, αρχαία δίνω στις 13 εγώ...και μπορώ να σου πω ότι μου φαίνονται ήρεμο ποταμάκι μπροστά στη θαλασσοταραχή της Οδύσσειας!! :P Κουράγιο. Εγώ σε νιώθω πάντως, παιδί μου, να ξέρεις.

      Οι καφέδες είναι μία πληγή στη ζωή μου! :P

      Διαγραφή
  2. Εγώ το ξέρω χρόνια τώρα!!Γιατί να το κρύψουν άλλωστε!!!ΧΑΧΑ!!

    Συνομίληκα!!ΧΑΧΑ!!ΦΠΨ Γιάννενα;;Έχω παλιούς συμμαθητές εκεί!!

    Και ποιος δεν έχει τα στραβά του πια;;ΧΧΑ!

    Μην φτύσουν τον τελευταίο μόνο κια δεν κάνει φτου ξελευθερία!!ΧΑΧα!!

    Εγώ αύριο τελειώνω!!ΧΑΧΑ!!Εγώ κόπηκα μάλλον άρα δεν με πολυνοιάζει!!ΧΑΧΑ!!Το ξέρω,το ξέρω!!ΧΑΧΑ!!

    Ώρα να κόψεις τις κακές συνήθεις!!Τους καφέδες,την Οδύσσεια και άλλα χίλια δυο πράγματα!!ΧΑΧΑ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε γνωρίζω πολλούς από κει,δεν είμαστε και στο ίδιο κτίριο,σπάνια συναντιόμαστε. :P

      ΤΥΧΕΡΕ! ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ! Εγώ στις 14 τελειώνω.
      Άντε μωρέ τώρα, σιγά. Φοιτητής που δε χρωστάει δεν είναι φοιτητής. :P

      Η Οδύσσεια θα πάρει καιρό να κοπεί από κακιά συνήθεια,το νιώθω. :P

      Διαγραφή
  3. ΧΑΧΑΧΑ!!Έλεος!!Σε διαφορετικά κτίρια!!ΧΑΧΑ!!

    Όντως τυχερός!!Πολύ τυχερόοος!!ΧΑΧΑ!!
    Δεν το είχα σκεφτεί έτσι!!ΧΑΧΑΧΑ!!!Ωραία σκεψη!!ΧΑΧΑ!!

    Αχ αυτές οι κακές σου οι συνήθειες,αχ!!Τη μία οι καφέδες την άλλη η Οδύσσεια θα καταστρέεις την υγεία σου!!ΧΑΧΑΧΑ!!Για να σπουδάσεις σε στείλανε όχι για να αρρωστήσεις!!ΧΑΧΑΧΑ!!Άντε πρόσεχε!!ΧΑΧΑ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ρε,φιλοσοφική σου λέει μετά. :P Μόνο με το ιστορικό, είμεθα στο ίδιο κτίριο. :P

      Ε,βέβαια. Είναι το βασικό μου επιχείρημα απέναντι στους γονείς. :P :P

      Η Οδύσσεια κάνει μεγαλύτερο κακό από τους καφέδες,αυτό είναι σίγουρο. xD Αλλά σαν κακιά συνήθεια που είναι θα κρατήσει χρόνια. :P
      Πάντως είσαι κι εσύ θεοπάλαβος, αυτό συμπέρανα. xD

      Διαγραφή
  4. Καιστο ιστορικό έχω παιδιά απο το σχολειο μου!!!ΧΑΧΑΧΑ!!!Σε παρακολουθώω!!ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!Ζουνε αναμεσα σου!!ΧΑΧΑ!!

    Νομίζω οι αγορεύσεις έναντι των γονιών σου γράφουν ιστορία!!ΧΑΧΑ!!

    Οι κακές συνηθειες πρεπει να κόβονται μαχάιρι!!!ΧΑΧΑ!!

    ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΑΙ ΑΡΧΩΝ ΤΩΝ ΘΕΟΠΑΛΑΒΩΝ!!!ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι μου θυμισες τωρα! Το λιωσιμο στην καφετερια της σχολης με την φραπεδουμπα περιμενοντας να περασει η ωρα να ξεκινησουμε εργαστηριο. Αθανατο ελληνικο πανεπιστημιο και αθανατες ελληνικες στιγμες. Ειχα πει οτι το σχολειο δεν θα μου λειψει και δικαιωθηκα. Ειχα πει οτι το πανεπιστημιο θα μου λειψει και επισης δικαιωθηκα! 2/2! Οχι και ασχημα ε?

    Σε ευχαριστω για τις ομορφες αναμνησεις και καλα ξεμπερδεματα το Σεπτεμβριο! Μην ανησυχεις! Ολα γινονται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Oops. Αντιλήφθηκα λίγο καθυστερημένα το σχόλιο σου!
      Όντως, αθάνατο ελληνικό πανεπιστήμιο. :p Μια χαρά σε βρίσκω, τα πέτυχες όλα!
      Κι εγώ, να σου πω, δεν πιστεύω πως θα μου λείψει ιδιαίτερα το σχολείο. Το πανεπιστήμιο είναι άλλη φάση, τι να λέμε τώρα;

      Ευχαριστώ...μακάρι να'ναι καλά τα ξεμπερδέματα, γιατί δεν με βλέπω καθόλου καλά!! :P

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.