Βασικά, καλησπέρα σας... / τα νέα μου...

Χαιρετώ το άπαν σύμπαν!

To λοιπόν, καλοκαίριασε για τα καλά. Η ζέστη με έχει βαρέσει κατακέφαλα! Συμπονώ τους ανθρώπους που -σαν κι εμένα- δεν αποχωρίζονται ούτε το καλοκαίρι τα μαύρα ρούχα και που -σαν κι εμένα- δεν καταδέχονται να μαζέψουν ψηλά την μαλλούρα τους. ΔΥΝΑΜΙΣ, αδέρφια μου!

Σήμερον, άρχισε η εξεταστική μου. Την αυλαία για τα χρυσά παιδιά του  Β'εξαμήνου άνοιξε η Αρχαιογνωσία. Από το όνομα και μόνο φαίνεται για πόσο κουτουρού μάθημα μιλάμε! Κι όμως... συνέβη το ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟ! Ενώ οι περισσότεροι πάτωσαν κι έβλεπες τον κοσμάκη να αποχωρεί από τις 9.30 (αρχίσαμε 8.30), εγώ πρέπει να το πέρασα! Να σου πω και το γιατί, φίλτατε αναγνώστα! Τα θέματα ήτανε 5. Καθένα έπιανε από δύο μονάδες. Το ένα ομολογώ πως δεν το ήξερα, αλλά παλιά μου τέχνη κόσκινο, ήξερε τι έλεγε ο Πιραντέλλο και ''Απόψε αυτοσχεδιάζουμε'' φάση. Tα δύο τα ήξερα τέλεια, δηλαδή...με εντυπωσίασα!  Τα άλλα δύο τα ήξερα, αλλά εντάξει... δε θα σου πω ότι διέπρεψα κιόλας. Αλλά τα απάντησα ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΑ. Θεωρώ πως το πέρασα. Δε θα σου πω καρατσεκαρισμένο, μην με περάσεις και για ψωνάρα! Κι έτσι... μένουν άλλα 5 μαθήματα! Μεθαύριο γράφω ποίηση και βαριέμαι τόσο πολύ να διαβάσω. Βασικά, την έχω βγάλει την ύλη, αλλά θέλει και μία επανάληψη. Μετά την ανάρτηση λογικά...θα στρωθώ (γκουχ...) στην μελέτη.

Εν τω μεταξύ, οι από πάνω μου είναι κάτι τυπάκια ελεεινά(χε-χε- έβγαλα το φτυάρι μου). Διότι, ενώ εγώ πάλευα με το τέρας της αρχαιογνωσίας, τα παιδιά είχαν ΛΙΩΣΕΙ τον Γονίδη. Μα...ΓΟΝΙΔΗ γαμώτο μου; Και 30 φορές το ''Έχω πετάξει μαζί σου σε κάθε φίλι σου'' και δε ξέρω τι λέει και παρακάτω; Να μην σου τύχει! Άσε που το Σάββατο, τα παιδάκια γυρίσανε κατά τις 4 το χάραμα! Εγώ μόλις που ετοιμαζόμουν να την πέσω και άσε που τραγουδούσα και το ''Οι φίλοι μου χαράματα''. Και να σου εκείνη την ώρα, να ακούω γέλια να ανεβαίνουν τα σκαλιά, πάλι οι γείτονες χαράματα γυρνάνε...Σου λέω, ΕΜΕΙΝΑ. Μιλάμε για κάρμα, όχι αστεία...

Anyway, το καλοκαιράκι πλησιάζει και για τους φοιτητάς.Θα θέσω στόχους, μάγκες μου! Καταρχήν, με το που πατήσω το πόδι μου στο πατρικό το έδαφος, θα γραφτώ γυμναστήριο. Διότι νους υγιής εν σώματι υγιή, αλλά κυρίως επειδή με την εξεταστική με βλέπω να γίνομαι βοϊδάκι! Έπειτα, θα καλλιεργήσω και το πνεύμα μου. Θα διαβάσω βιβλία (διότι τελευταίως το'χω κόψει το σπορ) και θα γίνω πολύ σοφιστικέ. Επίσης, θα προσπαθήσω να παρακολουθήσω θεατρικά έργα και καμιά συναυλία, γιατί είμαι γνωστή φιλόμουση. Θα αναμειχθώ και σε καμιά δραστηριότητα θεατρική, γιατί έχω κάτι προτάσεις...(η σταρούμπα ξέρω γω). ΚΑΙ... ΚΑΙ... ΚΑΙ... θα κάνω εκδρομές! Τέλος πάντων, ελπίζω να κάνω έστω και τα μισά από αυτά, γιατί συνήθως είμαι αέρα-πατέρα και περνώ τον καιρό μου χαζολογώντας από δω και από κει.

Θα τελειώσω μιλώντας για το χθεσινό βράδυ μου που ήταν μαρτυρικό! Εγώ, ξέρετε, είμαι νυχτοπούλι. Κοιμάμαι 4 ή και 5 στα μεγάλα κέφια. Αλλά καθ'ότι σήμερα έγραφα 8, ηναγκάσθην να πέσω νωρίς για ύπνο. Κι έτσι ξάπλωσα στις 1. Τι το'θελα η ρουφιάνα; Άμα συνηθίσει ο οργανισμός...άστα να πάνε...! Μέχρι τις 3.30 στριφογύριζα και χτυπιόμουνα σαν το χταπόδι. Είχα και μια υπερένταση καταπληκτική! Στην αρχή, προσπαθούσα να βρω που με χτυπάει καλύτερα ο ανεμιστήρας και κυλιόμουν από την μία άκρη του κρεβατιού στην άλλη. Έπειτα, τεντωνόμουν και μετακινούσα τον ανεμιστήρα, πότε δεξιά και πότε αριστερά. Ύστερα, σκεφτόμουν πως δεν θα περάσω κανένα μάθημα και δε θα'μαι τίποτα παραπάνω από μία αποτυχία. Δεν ελπίζω τίποτα, δεν περνάω τίποτα, είμαι μία αποτυχημένη δηλαδή. Πιο μετά σκεφτόμουν πως αύριο (δηλαδή σήμερα) δε θα πρέπει να ξεχάσω να φορέσω το καινούριο μου κολιέ και το καρό μου πουκαμισάκι. Ύστερα, αναρωτιόμουν με ποια να'ναι τώρα αυτός. Κάνουν ό,τι κάναμε μαζί; Ελπίζω να μην παίζουν χαρτιά και με λεφτά, είχαμε μία παράδοση σ'αυτό. Ε, τελικά κατέληξα πως θα ζήσω μόνη μου, χωμένη στα βιβλία, παλεύοντας να μεταφράσω τη γραμμική Α. Τις νύχτες θα πηγαίνω με ένα μπουκάλι ουίσκι σε μια χαρτοσακούλα στην παραλία και θα κοιτάζω το φεγγάρι παριστάνοντας την ρομαντική. Είχε πάει 2 κι εκεί συνειδητοποίησα πόσες μαλακίες είχα σκεφτεί μέσα σε μια ώρα. Τότε, αποφάσισα να κάνω φάρσα στο πρώην αίσθημα. Άνοιξα το laptop,του τηλεφώνησα (με απόκρυψη πάντα) και του αφιέρωσα ένα τραγούδι του Στράτου Διονυσίου που πάει ''Μας υποχρέωσες, μας υποχρέωσες...μα, δεν μας είπες τελικά πόσο μας χρέωσες...''. Έπειτα, τηλεφώνησα σε ένα άλλο παιδί που κάτι παίζεται (και σε αυτόν με απόκρυψη)κι επειδή είναι από μία σχετικά ευκατάστατη οικογένεια του αφιέρωσα το ''Λαός και Κολωνάκι''.  Πετάω κι ένα ''Χιώτης μάμπο'' στο τέλος και το κλείνω. Ύστερα, ξανατηλεφωνώ στο πρώην αίσθημα και του αφιερώνω το ''Υπάρχω''. Στο ''Είμαι και αρχή και φινάλε και στην σκέψη σου βάλε πως αν κάνεις δεσμό (που'χεις κανει) μες σε λίγο καιρό θα χωρίσεις γιατί, θα υπάρχω εγώ'', την καταβρήκα! Ε, μετά κουράστηκα και αποφάσισα να κοιμηθώ. Κι εκεί που μετρούσα προβατάκια με παίρνουν με απόκρυψη. Απαντώ και ακούω τον ''Τρόπο'' των Olympians. Ψιλοάκυρο. Ε κι εκεί προβληματίζομαι...ήταν το πρώην αίσθημα ή ο μεγιστάνας; Θαρρώ, βέβαια, πως ήταν το πρώην αίσθημα γιατί αυτός την καταβρίσκει με κάτι τέτοια τραγούδια, αλλά δεν μπορώ να'μαι και σίγουρη.

Τώρα αυτά δε σας αφορούν καθόλου μάλλον...αλλά έτσι μωρέ, επειδή ψιλοχαθήκαμε τελευταίως...

Μέχρι να τα ξαναπούμε...να περνάτε καλά!

Υ.Γ. Οι αναγνώστες μου είναι εξαφανισμένοι...blogger...ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΜΟΥ!