Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Γενικά και αόριστα...

Καλησπέρα, καλησπέρα...
Πώς είστε παιδιά μου; Την παλεύετε; Ελπίζω να'στε όλοι κομπλέ!


Ξέρετε, παρατηρώ πως τις τελευταίες ημέρες το πρώην αίσθημα κρατά μια μοιρολατρική στάση. Δεν κάνει τίποτα άλλο από το να με κατηγορεί ασυστόλως, ότι και καλά εγώ φταίω για όσα έχουν γίνει μεταξύ μας. Βασικά, με τη φόρα που έχει πάρει σε λίγο θα με κατηγορήσει και για την οικονομική κρίση, είμαι σίγουρη! Για να'μαι ειλικρινής πιστεύω ότι το παίζει Πλούταρχος. Περνάει τη φάση που πίνει, καπνίζει και βρίζει την πρώην του και τη ζωή (και οι δυο είναι πουτάνες). Βέβαια, παριστάνει και το αιώνιο θύμα σε στυλ ''εμένα δεν μ'αγάπησε κανείς'', ''με κορόϊδευες τόσο καιρό'' και ''έλεγες ψέμματα''. Καλά ρε φίλε, πόσο χαζός είσαι; Γιατί να καθόμουν εγώ μαζί σου, αν δεν ένιωθα τίποτα; Δεν μιλάμε για ένα μήνα! Για τρία χρόνια και κάτι μιλάμε! Δηλαδή...γιατί άλλο να έκατσα εγώ μαζί σου; Για τον εκπληκτικό χαρακτήρα σου; Μη δουλευόμαστε και μεταξύ μας τώρα! Και ok... ας πούμε ότι όλα αυτά τα πιστεύεις! Εσύ τι κάνεις για αυτό εκτός από το να κλαίγεσαι και να βυθίζεσαι ως τον λαιμό σ'αυτά που σε ταλαιπωρούν; Γιατί δεν κάνεις κάτι να αλλάξει η ζωή σου; Περιμένεις να συμβεί μόνο του αυτό; Τζάμπα θα περιμένεις! Ο άνθρωπος είναι ο μόνος υπεύθυνος της μοίρας του, μωρό μου! Τώρα που'σαι μίζερος, δε φταίω εγώ! Εσύ φταις , γιατί εσύ κάθεσαι και κλαις την μοίρα σου! Άσε με πίσω σου λοιπόν κι έτσι μόνο θα νιώσεις ελεύθερος. Μια ζωή σε θυμάμαι να πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό, γιατί ποτέ σου δεν κατάλαβες πως η ζωή είναι αστεία, πως όλα είναι παιχνίδι. Μια φάρσα είναι μωρέ, μη τρελαίνεσαι. Και αν θες να αλάξεις ότως τη ζωή σου, τότε κάνε κάτι για αυτό. Μην κάθεσαι να περιμένεις. Η ζωή μόνο ευκαιρίες παρουσιάζει. Από κει και πέρα εσύ φέρεσαι ανάλογα... ή τις αξιοποιείς ή όχι.
Η πλάκα είναι... ότι ξεκινήσαμε τελείως διαφορετικά. Είχαμε εντελώς άλλες σκέψεις και ''θέλω'' σχετικά με το πως θα εξελισσόταν αυτό που είχαμε. Εγώ πίστευα πως δε θα σε έβλαπτα με κανένα τρόπο και πως ούτε κι εσύ θα ήσουν ικανός να με επηρεάσεις στο παραμικρό. Κι εγώ ήθελα να περνάμε καλά και όχι να αναλωθούμε σε διάφορες μικροπρέπειες. Κι εσύ τα ίδια πάνω κάτω. Γενικά...είχαμε εντελώς διαφορετικά όνειρα ο ένας για τον άλλο, αλλά κάπου το χάσαμε...και το πράγμα εξελίχθηκε εντελώς διαφορετικά. Κατέληξε να γίνει, όπως λέγαμε ότι δε θα γίνει ποτέ.  Και ίσως αυτό το ''εμείς γι'αλλού κινήσαμε γι'αλλού και αλλού η ζωή μας πάει'' που μου'λεγες συχνά, να'ναι απολύτως σωστό. Δε φταίμε μωρέ, γιατί δεν παραδοθήκαμε σε καμία μοίρα. Απλώς αυτοί είμαστε, έτσι φερθήκαμε και εδώ φτάσαμε. Δεν πετύχαμε τους αρχικούς μας στόχους. Μας έχει ξανασυμβεί και σε άλλες περιπτώσεις.
Αυτά προς αποκατάσταση της τάξης^


Κατά τα άλλα, ξέρετε, εγώ λέω ότι προχώρησα πια. Όχι ότι πιστεύω στο ''ο έρωτας με έρωτα περνάει'' απλώς...έτσι έκατσε κι έγινε. Περνάω καλά και αυτό έχει σημασία τελικά. Βασικά, πιο παλιά είχε τύχει να δημιουργήσω κάποια ασήμαντη σχέση μπας και ξεχάσω, αλλά δεν ωφέλησε. Είχε δίκιο ο Στέφανος που σε τέτοιες περιπτώσεις μου'λεγε... ''δίνεις μία εξ αρχής χαμένη μάχη, αγαπητή μου''. Τώρα όμως είναι αλλιώς. Και το ξέρουμε καλά. Η πλάκα είναι ότι σε όσους το είπα, αντί να επικεντρωθούν στο θέμα αυτό, άρχισαν να μιλούν στο άκυρο για το πρώην αίσθημα. Μα να θες να αγιάσεις και να μη σε αφήνουν; Και να'μαι με ένα ύφος ''άντε και στο διάολο πια!''. Λες και μπορεί να καταλάβει κανείς ρε φίλε, τι νιώθεις εσύ και δε τι νιώθεις. Παντογνώστες της συμφοράς.


Πάντως, γενικά βρισκόμαστε σε κλίμα έρωτα. Χθες το βράδυ εκεί που μιλούσα στο τηλέφωνο με το νυν αίσθημα, σκάει μύτη ένας συμφοιτητής και φίλος με μια σακούλα μπύρες. Τον κοιτώ σαν μαλάκας και μου λέει ''δεν ήξερα αν έχεις''. Αρχίζει να μου εξομολογείται τον πόνο του που αφορά την πρώην αγάπη του. Εγώ άρχισα να γκρινιάζω και του λέω ''πότε θα διαβάσουμε για το μάθημα που δίνουμε αύριο;'' Μου λέει...''Μια ζωή την έχουμε! Δε θα σκάσω εγώ για μαλακίες! Και ούτε κι εσύ θα σκάσεις. ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ!''. Αρχίσαμε τις μπύρες και τους παραλογισμούς. Αναλύσαμε για τρεις ώρες τα γκομενικά του και το αποκορύφωμα, θαρρώ , πως ήταν το μουσικό κομμάτι της βραδιάς. Υπήρξε μια έμφαση στα λαικά ακούσματα. Ακούει το νταβαντούρι και ο φοιτητής από πάνω και κατεβαίνει να συνοδεύσει το show. Tο αποκορύφωμα, νομίζω, πως ήταν όταν ο συμφοιτητής χόρεψε με πόνο στην καρδιά το ''Λέγε με παλιόπαιδο'' του Διονυσίου. Ο γείτονας πορώθηκε με το ''Εσένα δε σου άξιζε αγάπη, εσένα δε σου άξιζε στοργή κ.λ.π...'' Κάνανε και ντουέτο στο ''Απόψε κλαίει ο ουρανός'' του Πουλόπουλου! Μες τη θλίψη σας λέω, αφήστε...ψυχοπλακώθηκα! Τελικά, ο γείτονας αργά το βράδυ έφυγε, ενώ ο συμφοιτητής είχε αποκοιμηθεί ήδη.


Πολύ αγαπησιάρικη η αποψινή ανάρτηση^


Αυτό το τραγούδι για αυτή την ανάρτηση γιατί έχει ένα ιδιαίτερο νόημα για τον καθένα.(Είναι από το χθεσινό ποτ-πουρί φυσικά!)
Στο συμφοιτητή το είχε αφιερώσει η πρώην, ο γείτονας πάλι το είχε αφιερώσει σε κάποια και εμένα μου το τραγουδούσε το πρώην αίσθημα για πλάκα. 

Αυτά τα παράξενα...

2 σχόλια:

  1. Ωωωω μπράβο για τη μικρή τυχρεή Δανάη με το νέο αίσθημααααααααα!!Άντε και στα δικά μας οι λεύτεροι!!ΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!

    Ρε θέλω και εγώ τετοιους γειτονεεεες!!!!Έδω που μένω δεν έχει φοιτητέεεεεεεεεεεεες!!Φτου τη τυχή μου γαμώ μέσα!!ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!:Ρ:Ρ:Ρ

    Αντε σε χαιρετώ!!Και όχι είμαστε πηγμένοι στο διάβασμα γαμώ τη μαύρη μου τη τύχη και έχουμε να αντιμετωπισουμε και τη λέσχη του πανεπιστημιου!!Θέλουν να μας πεθάνουυυυν το λεεωωωωωω εγωωω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και στα δικά σας και στα δικά σας! Βέβαια, ακόμα παίζονται όλα...το πράγμα είναι λίγο μετέωρο ακόμα μωρέ! :P

    Καλύτερα από μία άποψη...είναι ήσυχο το κεφάλι σου!! :P

    Συγγνώμη που αργώ, αλλά λόγω εξεταστικής :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.