Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Παίζει έρωτας;

Σήμερα επιτέλους σε είδα! Είχα καιρό να σε πετύχω κι ένιωθα τόσο μόνη, τόσο άδεια, τόσο μικρή. Τι κρίμα που δε θα καταλάβεις μάλλον ποτέ πως το εννοώ γιατί είναι κάτι πολύ παράξενο και συνάμα όμορφο. Κάθισα κοντά σου μόνο και μόνο για να σε βλέπω. Με κοίταξες για μια στιγμή βαθιά μέσα στα μάτια κι ένιωσα τον παλιό μου κόσμο να καταρρέει και τον εαυτό μου να ξαναγεννιέται. Η νευρικότητά μου είχε χτυπήσει κόκκινο. Προσπαθούσα να ηρεμήσω τον εαυτό μου, να ανακτήσω τη χαμένη μου αυτοκυριαρχία. Δεν τα κατάφερα και τόσο καλά. Εσύ σήμερα, εν αντιθέσει με τις άλλες φορές, παρίστανες τον άνετο. Τριγύριζες στο χώρο ανήσυχος και πάντα κατέληγες να'σαι κοντά μου, αλλά ούτε για μια στιγμή δίπλα μου. Mε κοίταζες και δε με κοίταζες σήμερα. Άλλοτε ήσουν εκνευρισμένος και άλλοτε στο βλέμμα σου διέκρινα ένα παράπονο. Πάλευα να καταλάβω τι ήταν αυτό που σκεφτόσουν. 

Κατά κάποιο τρόπο σε καταλαβαίνω. Αντιδράμε περίπου με τον ίδιο τρόπο. Γιατί κι εγώ θέλω πολύ καιρό να σου μιλήσω, μα δε βρίσκω το πώς. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, μου είναι τόσο δύσκολο να διαχειριστώ μια τέτοια κατάσταση. Γιατί οι λέξεις τώρα δεν έχουν νόημα. Και οι σκέψεις που κάνω για σένα είναι πάμπολλες, αλλά πώς να σου τις εξομολογηθώ, που δεν το μπορώ; Kαι πίσω από τα βλέμματά μας...πότε ειρωνικά, πότε ήρεμα...πότε εκνευρισμένα και πότε ερωτικά...ξέρω ότι κρύβονται όλα εκείνα τα λόγια που δεν είναι ακόμα δυνατόν να ειπωθούν. Αισθάνομαι πως περιμένεις να σε πλησιάσω, αλλά κι εγώ το ίδιο περιμένω. Λες να βρεθούμε κάπου στη διαδρομή; 

Εγώ,ξέρεις,δεν είμαι καλά. Βασικά...είμαι και δεν είμαι. Εξαρτάται. Και φταις εσύ. Γιατί έχεις κατακλύσει τις σκέψεις μου κι έχεις φυλακίσει τη ψυχή μου. Είσαι παντού και δε σε βρίσκω πουθενά. Θέλω μόνο να σε βλέπω , να σε ακούω, να σου μιλάω. Θέλω να μου χαμογελάς γιατί έτσι ομορφαίνει ο κόσμος μου. Και αφήνω τα πάντα να πάνε κατά διάολου, γιατί είμαι γεμάτη από εσένα.Δε θέλω να κοντραριζόμαστε, μονολότι η κολλητή λέει πως ''έτσι γεννιούνται τα μεγάλα αισθήματα''. Εγώ θέλω να ομορφύνω τον κόσμο σου και να'σαι εσύ καλά. Τίποτα παραπάνω. Δε σου ζητώ μεγάλες αποδείξεις. Δε θέλω να μ'αγαπάς. Θέλω να με χρειάζεσαι. Καταλαβαίνεις;

Κι είμαι χαρούμενη που βρέθηκες στο δρόμο μου. Γιατί εγώ με σένα θα πλάσω ένα νέο παραμύθι. Και μην ανησυχείς. Κάπου θα συναντηθούμε, να'σαι σίγουρος. Λες να σε ερωτεύομαι;

 
Αυτό το τραγούδι, τουλάχιστον τα κουπλέ του, μπορεί να περιγράψει τη σημερινή ημέρα με μεγάλη επιτυχία.

7 σχόλια:

  1. Βρε Δανάη βρε κορίτσι μου γιατί τυραννάς τον εαυτό σου! Άσε τα βλέμματα και μίλα του!


    Αντε καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, βασικά αυτό πρέπει να κάνω, γιατί το παιδί είναι μες την αμηχανία, αλλά δεν είναι και εύκολο. :P

      Διαγραφή
  2. Αν είναι καινούργιος βουρ,αν είναι παλιος γράφτον!!!:Ρ

    Αχ βρε Δανάη τι παθαίνουμε και εμείς τα παιδάκια δε ξέρουμε πότε σας αρέσουμε και πότε όχι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καινούριος, καινούριος. :P

      Ναι ρε..εμείς φταίμε τώρα. -.-

      Διαγραφή
    2. Ωωωω με το καλο!!!:):):)

      Τυχερό παιδάκι!!:Ρ:Ρ

      Ε δε φταίτε;;;;;

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.