Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Διακοπές στην πόλη!


Ξημερώνει 16 Ιούλη. Η ζέστη είναι αποπνικτική. Μια πεταλούδα παλεύει να πετάξει αλλά δε βλέπω φως. Ο γιος των διπλανών όλη την μέρα ακούει και τραγουδάει ''Χρόνια χελιδόνια που πετάξατε, που είναι η ευτυχία που μου τάξατε;'' Αν ήξερα που είναι αυτή η ευτυχία θα του την έτριβα στην μούρη μπας και μας άφηνε μες την αφόρητη την πλήξη μας. Θα ζούσαμε και χωρίς την κελαρυστή του τη φωνούλα! Και αυτή θα ήταν η τελευταία ανάρτηση της ζωής μου αν δεν είχα τη βοήθεια του κλιματιστικού. Τέλος με το μικρό παραλήρημα. Γιατί είναι ζόρικο, μάγκα μου, και δύσκολο να κάνεις διακοπές σ'αυτή την πόλη. Αλλά μιας και το ταμείον είναι μείον και το ζόρι είναι γενικό δεν είναι πρέπον να παραπονιόμαστε.

Μερικοί θα'στε τυχεροί σε περίπτωση που μένετε σε νησιά και έχετε τη θάλασσα κοντά σας. Πάτε, τσαλαβουτάτε, τουρισμός , χαμός, beach bars και ακρογιαλιές και περνάει όσο να'ναι η μέρα σας. Ή αν έχετε εξοχικό ή συγγενείς να τους φορτωθείτε (με την καλή την έννοια) και πάλι είστε τυχεροί. Ρωτήστε όμως κι εμάς που ζούμε σε έναν κάμπο που βράζει και φλέγεται και η κατάσταση τείνει να γίνει απάλευτη. Την καταγωγή μου μη την ρωτήσετε. Άργος αφενός, Λάρισα αφετέρου- ε, δεν μένω κι εδώ που κάθομαι; Καλά...και η πρωτεύουσα δεν πάει πίσω. Μην κοιτάτε που τώρα έχω ζαβλακωθεί από τη ζέστη κι έχω χάσει το πνεύμα αλληλεγγύης που ανέκαθεν με διακατείχε.

Από την άλλη δεν πολυγούσταρα -δηλαδή και λεφτά να'χα- να πήγαινα διακοπές φέτος. Έχω πάψει να ζηλεύω τα μέρη με θάλασσα απ'όταν ήμουν δώδεκα. Βαριέμαι και την όλη τσαπατσουλιά. Μου τη δίνει και η γενική μιζέρια στο θέμα των διακοπών. Αυτή η μανία να ξεφύγουν όλοι από την καθημερινότητά τους, να πάνε διακοπές και να κάνουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι, να ζήσουν αυτό το κάτι το διαφορετικό, εμένα μου δείχνει μεγάλη καταπίεση. Ψυχραιμία παιδιά. Η ζωή δεν είναι στις 10 μέρες των διακοπών. Και σαν το σπίτι σου, εδώ που τα λέμε, δεν έχει από θέμα άνεσης και καθαριότητας. Απλώς εγώ βαριέμαι την πόλη τη συγκεκριμένη, καταλαβαίνετε... και σκεφτόμουν σήμερα...πώς στο διάολο να κάνω το σκηνικό της ζωής μου λίγο πιο καλοκαιρινό.

Θα μπορούσα να γεμίσω το δωματιάκι μου με αφίσες από εξωτικά μέρη αλλά, θαρρώ, πως θα ήταν τρε-μπανάλ. Και ύστερα είπα να σκεφτώ...τι σημαίνει καλοκαίρι για εμένα. Όταν ήμουν μικρή είχε κάποια πλάκα, μα όταν ήμουν μικρή όλα ήταν πιο αστεία - εδώ που τα λέμε δηλαδή. Έκανα πάντως μια προσπάθεια και βρήκα πως καλοκαίρι για εμένα είναι :
-Στοίβες βιβλίων. Ποίηση, λογοτεχνία, θέατρο. Βιβλία παντού!
-Νύχτες στη βεράντα με χυμό ή μπύρα ακούγοντας ραδιόφωνο σε χαμηλή ένταση και κοιτώντας αστέρια ή πανσέληνο.
-Ύπνος τα ξημερώματα δίχως άγχος για τυχόν πρωινό ξύπνημα στις 7. 
-Ταινίες και σειρές. Είναι μία εποχή που μπορώ να καίγομαι αβέρτα σε κάτι τέτοια.
-Βόλτες σε έρημες πλατείες. Λατρεύω σκηνικά τύπου να σουλατσάρω σε σχεδόν άδεια πλατεία σε ώρα αιχμής, να βλέπω γνωστό μου στο απέναντι πεζοδρόμιο και να τρέχουμε ο ένας στον άλλο σε slow motion.
 -Συγγραφή. Αρχίζω διάφορες συγγραφικές απόπειρες ή συνεχίζω άλλες που έμειναν στην μέση το χειμώνα.
-Φιλοσοφίες. Το καλοκαίρι έχω όλο το χρόνο να φιλοσοφήσω πάνω σε κάθε θέμα που μπορεί να μου'ρθει στο μυαλό. 
-Συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις.
-Μπύρες- το καλοκαίρι το παρακάνω λίγο σ'αυτό το θέμα.
-Φοίβος Δεληβοριάς. Απλώς...

Αυτό, για παράδειγμα, που λένε μερικοί πως το καλοκαίρι είναι ελευθερία,εγώ δεν το καταλαβαίνω.  Έχουμε μπερδέψει έννοιες και ιδέες, εγώ αυτό βλέπω.

Το καλοκαίρι, πάντως, πρέπει να'ναι τελικά μέσα μας. Τάδε έφη Δανάη. Με την έννοια ότι , αφού ούτε εγώ ούτε η παρέα μου θα πάμε διακοπές, είπαμε όλοι να την δούμε αλλιώς. Κι έτσι...

-Έχουμε γίνει όλοι expert στο να φτιάχνουμε καλοκαιρινά coctails με κάθε λεπτομέρεια λες και βρισκόμαστε σε κυριλέ beach bar.
-Απολαμβάνουμε τους χυμούς μας σε ποτήρια επίσης κυριλέ με δύο καλαμάκια και κάμποσα παγάκια
-Πίνουμε περιποιημένους freddos και φραπέδες (εγώ κάνω απεξάρτηση)
-Την αράζουμε σε βεράντες με γυαλιά ηλίου,καπέλα και φορητά ραδιοφωνάκια, μερικοί βάζουν και αντηλιακό.
-Τα αγόρια κυκλοφορούν με πουκάμισα χαβανέζικα και το παίζουν τουρίστες
-Παγώνουμε, πλέον, τα ποτήρια της μπύρας στην κατάψυξη, γιατί θέλουμε να το απολαύσουμε το ποτό μας.
-Πολλές βραδιές πηγαίνουμε σε ένα πάρκο (το πολύ στις 21.30 είναι άδειο)αράζουμε στο γρασίδι, το αυτόματο πότισμα παραδίπλα μας ρίχνει νερό στα μούτρα άμα λάχει και με κιθάρες τραγουδάμε Σιδηρόπουλο γιατί αυτό εμάς μας κάνει καλοκαίρι. Αλλά όχι το ''Να μ'αγαπάς'' γιατί έχει γίνει σούπα.

Ναι, μπορεί κανείς να το πει τελικά, ότι ίσως και να περνάμε ένα ωραίο καλοκαίρι αν εξαιρέσουμε δηλαδή τη ζέστη.

Καλό ξημέρωμα...

 

Μην ρωτάτε που κολλάει. Το παίζει τώρα το ράδιο. 


6 σχόλια:

  1. Γειά σου ρε Δανάη μου άρεσε αυτός ο μονόλογος σου και το κομμάτι της Μοσχολιού είναι κόψε φλέβα αλλά το καραγουστάρω!!!Αλλά και της χαρούλας καλό είναι κι'άς σου σπάσαν τα νεύρα οι γείτονες μ άρέσει ο στίχος''μου κρατούσες πάντα τη σκισμένη τσάντα κι'αστραποβολούσες μάτια μου!!
    Οσο για διακοπές θα σου πω πως απο σήμερα θα φιλοξενήσω μια Δανάη από την ολλανδία(κοίτα σύμπτωση)στο σπίτι μου στη Χαλκιδική για μια εβδομάδα,και μετά τον Άυγουστο θα εξαφανιστώ με τα τηλεσκόπια μου για άλλη μία.Καλά να περνάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σ'άρεσε. :P Το συγκεκριμένο κομμάτι κι εγώ το αγαπώ! Η Αλεξίου μια χαρά είναι και το τραγούδι επίσης και τις 3 πρώτες φορές ήταν όλα οκ, μετά ψιλοχαλάστηκα βέβαια.

      Σύμπτωση! Καλά να περάσετε και μαζί, αλλά και μετά που θα σε χάσουμε!

      Κι εσύ. :)

      Διαγραφή
  2. Να σου πω την αλήθεια δεν έχω κόλλημα με τις διακοπές αλλά όπου γη και πατρίς!!Παρέα να έχεις και όλα γίνονται!!:)
    Είσαι τυχερή όμως που μπορείς να τα κάνεις αυτά!!Σε άλλα μέρη είναι πιο σύνθετο το να βγεις σε μια πλατεία με μια κιθάρα ή έτσι απλά το βλέπω εγώ!!:/

    Αλλά αυταααααααααααα είναι!!:)
    Να και ένα άτομο που κάνει απεξάρτηση από τους καφέδες!!:Ρ

    ΤΙ ΣΕ ΔΙΑΚΑΤΕΙΧΕΕΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΑΣΕΕΕΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ..όπου γη και πατρίς. Μωρέ και μόνος σου να'σαι, άμα το φιλοσοφήσεις, πάλι παλεύεται.
      Γιατί είναι πιο σύνθετο; Ως προς τι; :P

      Καιρός ήταν, είχαν επηρεαστεί τα νεύρα μου. :P
      Να κάνεις κι εσύ από Σεπτέμβρη. :P

      Απαξιώ ρε.

      Διαγραφή
  3. Ένα θα σου πω, αν και μπορεί να το έχω αναφέρει πάλι: Τα τελευταία χρόνια ζω στο Άργος! Οπότε, καταλαβαίνεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου το έχεις ξαναπεί :)
      Μωρέ...πώς δε καταλαβαίνω; Μεγάλο λούκι καλοκαιριάτικα!

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.