Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Απόψε παραληρώ...

Το'ξερα από την αρχή πως δεν ήμουν όπως θα ήθελες.
Δεν ήμουν,να πούμε,κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σου.
Με ήθελες πάντοτε λίγο πιο χαζή,πιο ανήθικη και πιο υπάκουη. 
Ούτε κι εγώ έψαχνα κάποιον σαν εσένα ούτως ή άλλως.
Δυσκολευτήκαμε να αποδεχτούμε ο ένας τον άλλο ή ίσως και να μην το κάναμε ποτέ.
Μα έστω κι έτσι κατάφερες να με νιώσεις έστω και λίγο. Και είσαι ο μόνος.

Όλα αυτά δεν έχουν πια κανένα νόημα και αυτό είναι κάτι που το ξέρω.
Αλλά απόψε θα'ταν ωραία να'σαι εδώ. Γιατί το έχω ανάγκη. Εσένα έχω ανάγκη.
Να σ'είχα απέναντί μου και το βλέμμα σου να ηρεμεί τη ψυχή μου.
Θα μπορούσα να σου πω πολλά αυτό το βράδυ που δε σου τα είπα όταν σε είχα.
Δεν μου πάει αυτή η έκφραση. Δείχνει κτήση. Και εμάς δεν μας άρεσαν αυτά.
Ακόμα κι αν εγώ είμαι ουσιαστικά δική σου. Τουλάχιστον ακόμα και τώρα είμαι.
Γιατί εσύ ορίζεις κάθε σκέψη και κίνηση μου λες και βρίσκεσαι ακόμα στη ζωή μου.

Πάνε μήνες που χωρίσαμε και δεν κλαίω την μοίρα μου.
Αλλά δεν μπορώ και να σε ξεπεράσω. 
Γιατί όταν έφυγες ήταν λες και πήρες μαζί σου όλη μου τη ζωή. Όλα στα'χα δώσει.
Η καρδιά και η ψυχή μου δε ξεγελιέται από περιστασιακές σχέσεις και από χλιαρά αισθήματα.
Και δεν με νοιάζει αν αυτός που με περιτριγυρίζει τώρα είναι καλύτερος από εσένα.
Γιατί εγώ ξέρω τι θέλω κι είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. 
Κι έχει την μορφή,τη ψυχή και το μυαλό σου.
Θέλω εσένα έτσι όπως είσαι. 
Με τα πολλά σου ελαττώματα και τα προτερήματά σου που ξέρεις να τα θάβεις πολύ καλά.
Πάντα σε καταλάβαινα και σε δικαιολογούσα και αυτό κάνω ως και σήμερα.

Τέτοιες ώρες σκέφτομαι πως δεν με νοιάζει τι πιστεύουν οι φίλοι και οι γνωστοί.
Μπορεί να θεωρούν πως δεν είναι αγάπη αυτό που μας κράτησε μαζί τρία χρόνια αλλά αρρώστια.
Αλλά τους έχω γραμμένους. Κι ούτε με νοιάζει αν σου αξίζω ή αν μου αξίζεις. Αυτά είναι μαλακίες.
Γιατί αυτό που ζήσαμε ήταν πολύ όμορφο και πολύ έντονο 
κι εγώ ξέρω πως νιώθω όταν σε έχω δίπλα μου.
Κουραστήκαμε πολύ για να χτίσουμε ό,τι γκρεμίσαμε με τόση ευκολία
και αυτό το ξέρουμε καλά και οι δύο. 
Παραβιάσαμε τα ''πιστεύω μας'', παραγκωνίσαμε τις ιδέες μας
μόνο και μόνο για να αγγίξουμε ο ένας τον άλλο. Όσο γινόταν.
Και κάποια στιγμή το καταφέραμε και αυτό που είχαμε ήταν σπάνιο.

Πιστεύω πως δεν τελειώσαμε. Ή το θέλω τόσο πολύ που τα'χω μπερδέψει.
Και δε θέλω μια νέα αρχή. Εγώ ζητώ μια συνέχεια.
Γιατί εγώ δε σβήνω ό,τι ζήσαμε τέσσερα χρόνια τώρα. 
Λατρεύω τον παραλογισμό και τις ακρότητές μας.
Και θα έρθει μια μέρα που θα τα παρατήσω όλα για σένα
και θα σ'ακολουθήσω ως και την άκρη του κόσμου.
Όσο κι αν έλεγα πως εγώ ποτέ δεν θα τα κάνω αυτά.
Και τους λόγους που θα το κάνω αυτό θα τους ξέρουμε πολύ καλά και οι δύο.
Άλλωστε λατρεύω να γκρεμίζω όσα χτίζω
και μόνο με τη δική μας περίπτωση αντιμετωπίζω μία κάποια δυσκολία.

Στην πραγματικότητα εύχομαι να το διαβάσεις όλο αυτό το παραλήρημα και κάτι μου λέει ότι θα το κάνεις.
Το προτίμησα από το να σε πάρω τηλέφωνο, γιατί θα γινόμουν τόσο μελό που ούτε εγώ δεν θα με άντεχα.
Μην παραξενευτείς και μη θεωρήσεις ότι αστειεύομαι.
Είμαι η ίδια Δανάη. Εκείνη που ξέρεις καλύτερα απ'όλους.
Απόψε νιώθω λίγο πιο ταραγμένη κι ερωτευμένη μαζί σου απ'όσο συνήθως.Αυτό είναι όλο.

Καλό ξημέρωμα σε όλους...
συγγνώμη για το τραγελαφικό παραλήρημα.


7 σχόλια:

  1. Άντε καλέ, μη ζητάς συγνώμη!
    Με τέτοια ζέστη όλα επιτρέπονται!

    Εγώ τώρα θα γίνω αδιάκριτη.
    Το δικαιούμαι διότι κάθισα και διάβασα όλο το παραλήρημα.
    Πρόκειται για το αγόρι που κλειστήκατε στο ασανσέρ;

    Εσύ τώρα αν δεν θέλεις, δεν μου απαντάς.
    Το δικαιούσαι διότι είναι δικό σου το παραλήρημα και πιθανόν να μην θέλεις να επεκταθείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σωστό! Ειδικά με τη ζέστη εκείνης της ημέρας όλα επιτρέπονταν. :P

    Το δικαιούσαι, έδειξες υπομονή.
    Δεν έχω πρόβλημα να σου πω. :P Ναι, για τον ίδιο πρόκειται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χμμμ, το είχα φανταστεί.
    Δεν θα ήθελα να είμαι με τίποτα στη θέση σου. Θα είχα μπέρδεμα άνευ προηγουμένου. Και δεν θα καθόμουν και να το σκεφτώ και πολύ διότι είμαι και παρορμητική. Και σίγουρα θα έκανα κάποια κίνηση που μετά ίσως την πλήρωνα ακριβά. Τουλάχιστον εσύ το σκέφτεσαι και μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αθηνά μου κι εγώ είμαι αρκετά παρορμητική αλλά επειδή με τον συγκεκριμένο έχω κατακαεί , έχω αρχίσει και σκέφτομαι σοβαρά ό,τι συνδέεται με αυτόν το τελευταίο χρόνο! :P

      Διαγραφή
  4. Έλα,έλα μη γκρινιάζεις γιατί γκρίνιαξες!!:Ρ:Ρ

    Ρε τη τύχη μου μέσα αφού αγαπιέστε τι στο διαολο κάνετε;;;;Πφφφφ!!Ερωτευμένοι!!:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει μια μέρα να σου εξηγήσω το story! :P
      (Το mail σου το είδα μετά από μέρες. :/ )

      Διαγραφή
    2. Ε πρέπει να μου το εξηγήσεις!!:Ρ:Ρ:Ρ

      (Δε πειράζει!!Το ίδιο κάνει κακιασμένη!!:Ρ)

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.